Σήμερα αναμένεται να οδηγηθεί ενώπιον του ανακριτή ο 46χρονος από την Αργυρούπολη, που χτύπησε βάναυσα τη σύντροφο του, αφήνοντας την σε λιπόθυμη κατάσταση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ίδιος ακόμα και μέσα από τα κρατητήρια εμφανίστηκε αμετανόητος και άκρως προκλητικός αφού φέρεται να επικοινώνησε με πρώην σύντροφο του -με την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδία, ένα 13χρονο κορίτσι και ένα 16χρονο αγόρι- λέγοντάς της μεταξύ άλλων «είσαι η επόμενη».
«Από τον πρώτο μήνα της σχέσης ξεκίνησε η βία»
Σύμφωνα με όσα είχε περιγράψει σε μήνυση που είχε υποβάλλει εναντίον του 46χρονου η συγκεκριμένη γυναίκα, από τον πρώτο κιόλας μήνα η συμπεριφορά του ήταν ιδιαιτέρως βίαιη και οι ξυλοδαρμοί ήταν τακτικοί.
«Στις αρχές του 2001 γνωρίστηκα με τον εγκαλούμενο και μετέπειτα προέκυψε προσωπική σχέση, στην οποία οι γονείς μου ήταν παντελώς αντίθετοι. Από τον μήνα Νοέμβριο του 2001 μέχρι και την 23/1/2009 συμβίωνα με τον εγκαλούμενο στη κατοικία του στην Αργυρούπολη Αττικής και επί της οδού… Δυστυχώς όμως από τον πρώτο κιόλας μήνα η συμπεριφορά του απέναντι εμού ήταν ιδιαιτέρως βίαιη και οι ξυλοδαρμοί ήταν πολύ τακτικοί χωρίς να υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος. Λόγω του νεαρού της ηλικίας μου (20 ετών) δεν μπορούσα να αντιδράσω και φοβόμουν ιδιαιτέρως την επιθετική και βίαιη συμπεριφορά του με αποτέλεσμα να παραμένω στην οικία του, χωρίς ουσιαστικά τη δική μου βούληση. Κατά τον χειμώνα του έτους 2002 ο εγκαλούμενος, αφού με εξύβρισε μου ζήτησε να φύγω από την οικία του, όμως όταν προσπάθησα να αποχωρήσω αρχικά με έδειρε αγρίως, εν συνεχεία με έπιασε από τον λαιμό και με κράτησε βιαίως εντός της οικίας. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές, με αποτέλεσμα λόγω του ξυλοδαρμού μου να παραμένω βιαίως στην οικία του. Οι συνθήκες διαβιώσεως ήταν τραγικές και χαρακτηριστικά αναφέρω την έλλειψη οποιασδήποτε τηλεφωνικής επικοινωνίας ακόμα και με στενά συγγενικά μου πρόσωπα και ιδίως με τους γονείς μου. Εκτός της οικίας τις ελάχιστες φορές που εξερχόμουν υπήρχε πάντοτε συνοδεία του, ο οποίος κατά αυτόν τον τρόπο ήλεγχε τις κινήσεις μου και περιόριζε ουσιαστικά την ελευθερία μου.
Στην οικία αυτή στο ισόγειο διέμενε η μητέρα του, ο πατριός του, η γιαγιά του και η αδελφή του, ενώ στον επάνω όροφο μέναμε εμείς χωρίς παραταύτα να είχα τη δυνατότητα ουσιαστικής επικοινωνίας μου με τα πρόσωπα αυτά. Κατά αυτόν τον τρόπο παρήλθαν τρία έτη περίπου και όταν έμεινα έγκυος πίστεψα ότι η γέννηση του παιδιού μας θα ήταν η τελευταία ελπίδα για τη διάσωση της σχέσης μας».
«Θα σε σκοτώσω, θα σας θάψω»
Τον Μάρτιο του 2005, γεννήθηκε το πρώτο παιδί, ο γιος του ζευγαριού- σύμφωνα με πληροφορίες ήταν πρόωρο και μάλιστα η γυναίκα παρέμεινε για μερικές μέρες στο σπίτι με σπασμένα νερά, με αποτέλεσμα να διατρέχει κίνδυνο τόσο η υγεία του μωρού όσο και η δική της.
«Την 17/3/2005 γεννήθηκε ο υιός μας Ευάγγελος, γεγονός όμως που δεν επέφερε και τη βελτίωση των μεταξύ μας σχέσεων με μοναδική διαφοροποίηση την μη άσκηση πλέον σωματικής βίας σε βάρος μου, προκειμένου να μη βλέπει το παιδί μας τις σκηνές αυτές. Οι ύβρεις προς το πρόσωπο μου ήταν συχνές όσο και οι απειλές για την ζωή μου, αλλά και για τη ζωή των στενών συγγενικών μου προσώπων, ήτοι «θα σε σκοτώσω εσένα και τους συγγενείς σου, θα σας θάψω».
Με τις απειλές αυτές ο εγκαλούμενος εξασφάλιζε την παραμονή μου στην οικία του, καθώς τον θεωρούσα ικανό να τις πραγματοποιήσει σε περίπτωση που έφευγα από αυτήν. Την 8/4/2008 γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι αβάπτιστο και το οποίο αντιμετώπιζε ο εγκαλούμενος ως υποδεέστερο, γεγονός που συνδυάζεται με την διάκριση των δύο παιδιών στο μυαλό του, θεωρώντας ως μοναδικό παιδί του τον Ευάγγελο. Η όλη απογοητευτική κατάσταση της συμβιώσεως μου με τον εγκαλούμενο έγινε χειρότερη με την πάροδο του χρόνου και ειδικότερα αφότου ο υιός μας Ευάγγελος άρχισε να αντιλαμβάνεται τη συμπεριφορά του πατέρα του προς το πρόσωπο μου, αλλά και προς τον ίδιο, Οι απειλές, οι ύβρεις και οι φωνές φόβιζαν συνεχώς τον υιό μας , οπότε πλέον συνειδητοποίησα την ανάγκη διαφυγής μας από την οικία του. Κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του 2008 ζήτησα από τον εγκαλούμενο να διακόψουμε τις σχέσεις μας και να αποχωρήσω από την οικία του με τα δύο παιδιά, όμως εκείνος αρνήθηκε και με αποκάλεσε τρελή».
Η διαφυγή
Αν και όπως είχε υποστηρίξει η ίδια προσπαθούσε να φύγει, δεν το είχε καταφέρει μέχρι τις 23 Ιανουαρίου 2009.
«Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει κατά τους τελευταίους δύο μήνες ότι το συμφέρον των ανήλικων τέκνων μου και το δικό μου επέβαλε την αποχώρηση μας από την οικία του, αναζητούσα συνεχώς την ευκαιρία της διαφυγής μου με οποιονδήποτε τρόπο. Πραγματικά την 23/1/2009 ημέρα Παρασκευή και κατά τις πρωινές ώρες, ο εγκαλούμενος απουσίασε από την οικία και βρήκα την ευκαιρία να αποχωρήσω κακήν κακώς από αυτήν μαζί με τα παιδιά. Κατέφυγα στην οικία των γονέων μου μαζί με κάποια πράγματα των παιδιών, προκειμένου να προστατεύσω εμένα και τα παιδιά από τη βίαιη συμπεριφορά του, ενώ την ίδια μέρα ταυτοχρόνως του απέστειλα και σχετική εξώδικη γνωστοποίηση. Την 16/2/2009 κατατέθηκε αίτηση μου στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με αίτημα την ανάθεση της προσωρινής επιμέλειας των δύο ανήλικων τέκνων, αίτημα στο οποίο συναίνεσε ο εγκαλούμενος ζητώντας με δική του αίτηση προσωρινή επικοινωνία η οποία ρυθμίστηκε με την δική μου πρόταση και συναίνεση. Τελικά όμως κατόπιν επιμόνων παρακλήσεων και ικεσιών του εγκαλούμενου, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι πλέον είχε αλλάξει συμπεριφορά και είχε συνειδητοποιήσει τα τραγικά λάθη του, επέστρεψα με τα παιδιά μας στην οικία που είχε μισθώσει στην Αργυρούπολη επί της οδού Κ…
Ο εγκαλούμενος όμως το καλοκαίρι του 2009 επανήλθε στην απαράδεκτη υβριστική και προσβλητική προς το πρόσωπο μου συμπεριφορά χωρίς όμως εγώ να έχω πλέον τη δυνατότητα απομακρύνσεως από την οικία μας, καθότι γνωρίζοντας την προηγούμενη αποχώρηση μου δεν με άφησε ποτέ μόνη και παρέμεινα εγκλωβισμένη σε αυτήν».
«Με χτυπούσε ακόμη και όταν άλλαζα χρώμα στα μαλλιά μου»
«Πρέπει μάλιστα να επισημάνω ότι ακόμα και κατά τις ώρες της εργασιακής του υποχρεώσεως σε λαϊκές αγορές δεν με άφηνε στο σπίτι ,αλλά με έπαιρνε μαζί του εξαρτώντας εντελώς παραλόγως την εργασιακή του απασχόληση υπό την απαραίτητη προϋπόθεση της παρουσίας μου. Επακολούθησαν κατά τους επόμενους μήνες συνεχή επεισόδια με ύβρεις, απειλές και χειροδικίες σε βάρος μου, γεγονότα που κατέστησαν αφόρητη τη συμβίωση. Πρέπει μάλιστα να επισημάνω ότι όλα αυτά τα επεισόδια προκλήθηκαν από τον εγκαλούμενο χωρίς να υπάρχει καμία σοβαρή αιτία, αντιθέτως οι αιτίες που επικαλείτο ήταν πέραν κάθε λογικής όπως πχ αλλαγής χρώματος των μαλλιών μου, και μάλιστα παρουσία των παιδιών μας. Κατά τους τελευταίους δύο μήνες γνωστοποίησα στον εγκαλούμενο την πρόθεση μου να αποχωρήσω από την οικία, καθώς η συμβίωση ήταν αφόρητη, ενώ και τα παιδιά μας είχαν αρχίσει να επηρεάζονται αρνητικότατα από τη συμπεριφορά του.
Την 10/3/2010 συνέβη το τελευταίο γεγονός όταν χωρίς σοβαρή αιτία ο εγκαλούμενος προκάλεσε νέο σε βάρος μου επεισόδιο χαστουκίζοντας με, πιάνοντας με από το λαιμό, αλλά και με απειλές «θα σε θάψω, αλίμονο εάν σε πετύχω στο δρόμο μόνη σου», όπως προκύπτει από τη σχετική καταγγελία του πατέρα μου στο Κέντρο Άμεσης Δράσης. Αντιλαμβανόμενος ότι ήταν πλέον θέμα ωρών η αποχώρηση μου από την οικία μας πήρε μαζί του παρανόμως το γιο μας και κατ’αυτόν τον τρόπο υποχρεώθηκα να αποχωρήσω από την οικία μόνο με το αβάπτιστο κοριτσάκι. Φυσικά προκειμένου να γλιτώσω από την επιθετική και ΄βίαιη συμπεριφορά του εγκαλούμενου αποχώρησα χωρίς να λάβω κανένα ρούχο ή αντικείμενο που ανήκε σε εμένα ή τα παιδιά μας.
«Δεν έβλεπα το παιδί για 35 μέρες»
Στη μήνυση που είχε καταθέσει η πρώην σύντροφος του ανέφερε:
«Από 10/3/2010 μέχρι και σήμερα ο εγκαλούμενος αρνείται να μου παραδώσει τον υιό μας παρά το γεγονός ότι το παιδί με αναζητεί και δεν λαμβάνει τη φροντίδα που χρειάζεται λόγω της μικρής του ηλικίας, αλλά και λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, καθότι είναι λιποβαρές με αργό ρυθμό ανάπτυξης και χρήζει ειδικής διατροφής και φροντίδας και προστασίας της ψυχικής του υγείας.
Η επιπόλαιη και απαράδεκτη συμπεριφορά του εγκαλούμενου προκύπτει αφενός από το γεγονός ότι έχει κρατήσει το παιδί μας του όλες αυτές τις μέρες και του έχει αποκλείσει τη δυνατότητα να μεταβαίνει ως προνήπιο στο…. Δημόσιο νηπιαγωγείο Αργυρούπολης. Αφετέρου ενώ γνωρίσει ποιο είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου μας δεν το παραδίδει σε εμένα, αντιθέτως με εκβιάζει να επιστρέψω στην οικία του μαζί με το μικρότερο παιδί, διαφορετικά ο γιος μας θα παραμένει συνεχώς μαζί του αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα των 35 ημερών έχω δει λίγες φορές τον γιο μας κάτω ακριβώς από την οικία που διαμένω και υπό την παρουσία πάντοτε του εγκαλούμενου, ο οποίος όταν διαπιστώνει τα συναισθήματα αγάπης που δείχνει προς το πρόσωπο μου το παιδί μας, το τραβάει αποτόμως και αποχωρεί εσπευσμένα με το αυτοκίνητο του.
Το παιδί τόσο από κοντά όσο και τηλεφωνικώς εκφράζει την επιθυμία του να μείνει μαζί μου, όπως είναι φυσικό , όμως ο εγκαλούμενος διακόπτει αμέσως την συνομιλία και με κατηγορεί στο παιδί προκειμένου να το κρατήσει κοντά του. Ο εγκαλούμενος σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται την μεταξύ μας διάσταση, παραβιάζει συνεχώς τον νόμο και αδιαφορεί για τις τραγικές επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά του στον γιο μας που ζει χωρίς τη μητέρα του».
«Θα στα πάρω τα παιδιά εγώ ό,τι και να πούνε τα δικαστήρια και μετά θα σας θάψω όλους»
Οι απειλές και η άσχημη συμπεριφορά δεν σταμάτησε, όμως καθώς υπήρχε και συνέχεια.
«Την 6/4/2010 και περί 19.00 ο εγκαλούμενος με ενημέρωσε ότι ενώ αυτός με ένα φίλο του βρίσκονταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του ο μικρός είχε χτυπήσει στο μάτι του, αλλά ήταν καλά, κοιμόταν και να μην το ενοχλήσω. Το ίδιο βράδυ και περί 00.00 μου ξανατηλεφώνησε ότι το μάτι του παιδιού ήταν πολύ πρησμένο και ότι θα το πήγαινε στο νοσοκομείο. Εγώ που άκουγα το παιδί να κλαίει ασταμάτητα θέλησα αμέσως να πάω και εγώ εκεί ο εγκαλούμενος όμως μου το απαγόρευσε. Αργότερα και περί τις 0.45 μου τηλεφώνησε ότι η διάγνωση των γιατρών ήταν ότι ένα αντικείμενο είχε μπει στο μάτι του παιδιού, ότι του είχαν κάνει την κατάλληλη περίθαλψη, είχαν κλείσει το μάτι με ειδικό επίθεμα και ότι θα γυρνούσαν στο σπίτι.
Την επόμενη ημέρα 7/4/2010 και παρά τον μεγάλο φόβο μου πήγα σπίτι του για να δω τον 5χρονο γιο μας. Το παιδί βρισκόταν σε άθλια κατάσταση ήταν βρώμικο και έκλαιγε συνεχώς, το έπλυνα και το άλλαξα και πήγα μαζί του στο δωμάτιο των παιχνιδιών να παίξουμε μήπως και ηρεμήσει. Ενώ λοιπόν βρισκόμουν με το παιδί μου ήλθε στο δωμάτιο ο εγκαλούμενος με ερωτικές διαθέσεις τις οποίες απέκρουσα. Τότε εκείνος έγινε για μυριοστή φορά έξαλλος και άρχισε να με βρίζει «π….α, ξ….α, κ…α» και να μου λέει «θα στα πάρω τα παιδιά εγώ ότι και να πούνε τα δικαστήρια και μετά θα σας θάψω όλους». Εγώ ηρέμησα το παιδί το οποίο είχε κουρνιάσει κατάχλομο και έφυγα, ευχαριστημένη που δεν είχα αυτή τη φορά ξυλοφορτωθεί.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και περί τις 19.30 επέστρεψα μαζί με την θυγατέρα μου και την μητέρα ου στο σπίτι της τελευταίας όπου κατά τα άνω είχα πλέον εγκατασταθεί με το ένα παιδί μου. Ανέβηκα πρώτη με το παιδί αγκαλιά. Η μητέρα μου ακολουθούσε. Πριν όμως προλάβει να μπει και αυτή στην πολυκατοικία την πρόλαβε ο εγκαλούμενος ο οποίος άρχισε να της φωνάζει με τον 5χρονο στην αγκαλιά του… Αμέσως κατέβηκα κάτω, πλησίασα και του είπα «μη φωνάζεις σε παρακαλώ μπροστά στο παιδί». Ήταν σαν να του είπα φώναζε όσο πιο δυνατά μπορείς. Άρχισε να ουρλιάζει τόσο δυνατά ώστε οι περίοικοι βγήκαν στα μπαλκόνια τους και όλοι αυτοί – μη εξαιρουμένου του πατέρα μου που και αυτός βγήκε στο μπαλκόνι να δει τι συμβαίνει τον άκουσαν να μου φωνάζει «π….α, ξευτιλισμένη, κ…α θα σε γ…ω και σένα και τον πατέρα σου, α…α θα σας θάψω όλους».
Εγώ αισθανόμενη μεγάλη ντροπή που όλα αυτά γίνονταν εις επήκοον των γειτόνων μας του είπα «σε ικετεύω φύγε» αυτός όμως όχι μόνο δεν με άκουσε αλλά αφού άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού του αυτοκινήτου του και πέταξε μέσα σαν τσουβάλι τον μικρό γιο μας άρχισε να χτυπάει με τις μπουνιές του τον ουρανό του αυτοκινήτου ουρλιάζοντας ταυτόχρονα με άναρθρες κραυγές. Έτσι επιχείρησα να μπω στην πολυκατοικία μας, να πάω στο σπίτι μας και να καλέσω το 100 πριν όμως προλάβω να το πράξω ο εγκαλούμενος μπήκε στο αυτοκίνητο του, και με πολύ μεγάλη ταχύτητα πήγε λίγα μέτρα, έκανα παράνομη στροφή, επέστρεψε άνοιξε το παράθυρο του συνοδηγού και πάνω από το 5χρονο παιδί μας που είχε χάσει αυτό που λέμε την λαλιά του μου φώναξε «μωρή κ…α θα σε ξεσκίσω και σένα και τον πατέρα σου και την μάνα σου» αγνοώντας ότι είχε μέσα, στο μπροστινό κάθισμα χωρίς ζώνη το παιδί μας του οποίου τη ζωή έθεσε σε μεγάλο κίνδυνο έφυγε με μεγάλη ταχύτητα».
Τα μηνύματα που έστελνε ο νταής στην πρώην του
Όπως προκύπτει από τα μηνύματα που έστελνε στην πρώην σύντροφο του, από τη μία την πρόσβαλλε και την έβριζε και από την άλλη της ζητούσε να γυρίσει.
29/6/10 ώρα 10.53.33
«Σου εύχομαι μέρα χαράς να μη σε ξημερώσει και να δεις τον αδερφό σου, τη μάνα σου και τον πατέρα σου να λιώνουν σαν το κερί και μετά εσύ».
29/6/10
Ώρα «12.08.12 ανάξιο πλάσμα, άχρηστο σήκωσε το»
Ώρα «12.21.11 πάρε ένα τηλέφωνο χαμένο κορμί»
03/04/10
Ώρα 19.46.55
«έκοψα το τζούντο, έκοψα το ψάρεμα, έδωσα το φουσκωτό, έκοψα το εντούρο αυτή που πήγαινα στο βουνό και του γ…..α όλους και ό,τι άλλο σε χαλούσε θα το έκοβα αν το ζήταγες, μην ψάχνεις δικαιολογίες λοιπόν. Έγινε μια στραβή»
25/06/10
Ώρα 14.32.08 «θέλω να μου χαρίσεις μια μέρα και μια νύχτα από τη ζωή σου και μετά υπόσχομαι να μην σε ενοχλήσω ποτέ»
30/05/10
Ώρα 18.12/17 «μην το σηκώσεις γελοία ψεύτρα».
