Στην πράξη η ομάδα που καίγονταν για βαθμούς ήταν ο Παναιτωλικός. Βέβαια, αυτό δεν σήμαινε πως η Λαμία ήταν αδιάφορη. Οι δύο μονομάχοι, 99 ημέρες μετά το τελευταίο τους παιχνίδι, με τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στο ποδόσφαιρο στην μετά Covid-εποχή, διασταύρωσαν τα ξίφη τους στην πόλη της Φθιώτιδας, στο πρώτο από τα συνολικά επτά παιχνίδια που θα δώσουν για τα πλέι άουτ.
Οι γηπεδούχοι, στο πρώτο μισό του αγώνα, έδειξαν να είναι πιο φρέσκοι, με περισσότερη όρεξη στο παιχνίδι. Ο Παναιτωλικός από την άλλη, ναι μεν είχε περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του, ωστόσο δεν κατάφερε επί της ουσίας να απειλήσει την εστία του Καχριμάν, παρά μόνο σε μία περίπτωση με το σουτ του Ρόσα που απέκρουσε ο Σέρβος.
Η Λαμία κατάφερε στην μοναδική αξιόλογη φάση της να βρει τον δρόμο προς τα δίχτυα με τον Βιγιάλμπα να αξιοποιεί στο 29′ την εξαιρετική ασίστ του Αραβίδη.
To σκηνικό του αγώνα άλλαξε άρδην στο δεύτερο ημίχρονο. Η ομάδα του Μάκη Χάβου σαφώς πιο ορεξάτη και μη έχοντας να χάσει το παραμικρό, έπαιξε πολύ πιο επιθετικά, έβαλε πίεση στην άμυνα των γηπεδούχων και προσπάθησε να απειλήσει την εστία του Καχριμάν, κυρίως με τις ενέργειες των Ρόσα και Μουνιέ. Και πάλι όμως οι Αγρινιώτες αδυνατούσαν να δημιουργήσουν επικίνδυνες φάσεις. Aποτέλεσμα αυτού, όσο κυλούσε ο χρόνος ο ρυθμός του αγώνα να πέφτει, η κόπωση να είναι εμφανής κι όλα αυτά ευνοούσαν την ομάδα που είχε το προβάδισμα, δηλαδή τη Λαμία. Η ομάδα του Ακη Μάντζιου, στην πρώτη ουσιαστικά φάση που δημιούργησε στο δεύτερο μέρος ευτύχησε να σκοράρει με τον Μπιανκόνι στο 78′ να κάνει το 2-0 που ήταν και το τελικό σκορ του αγώνα, με τον Παναιτωλικό να παραμένει σε επικίνδυνη θέση, έχοντας τρεις μόνο βαθμούς απόσταση από τον Πανιώνιο (17 έναντι 14ων) και τη Λαμία να πιάνει την ΑΕΛ στην 9η θέση με 30.
