Γαλουχημένη εξ απαλών ονύχων στα δημοκρατικά ιδεώδη η Νάνσυ Καπούλα, που στα τέλη Μαΐου αποκοιμήθηκε εν δυνάμει… δήμαρχος και ξύπνησε βοηθός της Σόνιας (!), μελέτησε με τη γνωστή της σύνεση και ωριμότητα την ανεξαρτητοποίηση του Βασ. Ζαχείλα και απεφάνθη: Τον αφήνουμε στην κρίση των συμπολιτών μας…
Η απόφαση αυτή συγκίνησε, είναι η αλήθεια, πολλούς, αφού η Νάνσυ είχε τόσες άλλες επιλογές για να τον τιμωρήσει παραδειγματικά (π.χ. να τον κλείσει σε ένα δωμάτιο και να του διαβάζει επί ώρες όλες τις προεκλογικές της ομιλίες ή, ακόμα χειρότερα, να του αναπτύσσει ο Σωτήρης ο Γιαμάκος το πρόγραμμα της “Εξυπνούπολης”) και όμως επέλεξε αυτόν της δημόσιας αποδοκιμασίας (όπως τη νομίζει δηλαδή…)
Τώρα ποιοι συμπολίτες θα κρίνουν το Ζαχείλα και γιατί είναι ένα θέμα. Γιατί αν κρίνουμε από την εκλογική επίδοση της πιο διάσημης “κορτσούλας” της πολιτικής, που αν γινόταν ταινία θα είχε τίτλο κάτι σε “οι 50 αποχρώσεις του…μαύρου!” η κρίση μάλλον θετική θα είναι… για τον Ζαχείλα, ε; γιατί για κείνη έρχεται άλλη κρίση… λιποθυμική…
