Εχω βαρεθεί εδώ και μήνες να ακούω για την εμπορικότητα του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, έναντι του Βόλου, της Λαμίας του Παναιτωλικού κτλ.
Εχω βαρεθεί να διαβάζω περί ελεύθερης αγοράς και ότι η κάθε ομάδα στη Σούπερ Λίγκα θα πρέπει να διαπραγματεύεται μόνη της το τηλεοπτικό της συμβόλαιο ανάλογα με το brand name που διαθέτει.
Θα συμφωνήσω απόλυτα, ότι ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός και οι ΑΕΚ είναι οι πλέον εμπορικές ομάδες της χώρας.
Θα συμφωνήσω απόλυτα ότι οι τέσσερις μεγάλοι έχουν την συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων της χώρας.
Όμως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ δεν παίζουν μεταξύ τους στο πρωτάθλημα, ούτε παίζει ο Ολυμπιακός Α’ με τον Ολυμπιακό Β’ ή ο ΠΑΟΚ Α’ με τον ΠΑΟΚ Β’.
Παίζει ο Ολυμπιακός με τον Βόλο, ο ΠΑΟΚ με τον Αστέρα, ο Παναθηναϊκός με τη Λαμία, η ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό και πάει λέγοντας.
Θα συμφωνήσω επίσης ότι ο Ολυμπιακός για παράδειγμα έχει μεγαλύτερη εμπορική αξία από τον Βόλο ή τη Λαμία. Όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή η Λίβερπουλ έχουν αναλογικά ακόμα μεγαλύτερη αξία από την Νόριτς ή την Γουέστ Χαμ.
Όπως επίσης η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ έχουν μεγαλύτερο brand name από την Χετάφε ή την Εσπανιόλ.
Το ίδιο λίγο πολύ ισχύει σε όλα τα πρωταθλήματα. Κάποιες ομάδες έχουν μεγαλύτερη εμπορική αξία από άλλες ομάδες, αλλά σε όλα τα πρωταθλήματα του κόσμου υπάρχει κεντρική διαχείριση και φυσικά ούτε που συζητάνε το ενδεχόμενο να τη σπάσουν ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι η Μπάγερν «δικαιούται» πολλά περισσότερα εκατομμύρια από τη Φράιμπουργκ ή τη Μάιντς.
Και κάτι τελευταίο περί εμπορικής αξίας.
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μπαρτσελόνα ή η Ρεάλ έχουν χαώδη διαφορά σε εμπορική αξία σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Όμως στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου μετέχουν κατά κόρον οι «ερυθρόλευκοι» υπάρχει κεντρική διαχείριση. Και όχι μόνο στα τηλεοπτικά δικαιώματα αλλά και στις χορηγίες.
Και στο Τσάμπιονς Λιγκ τα χρήματα κατανέμονται με βαθμολογικά κριτήρια και όχι με βάση το brand name της κάθε ομάδας.
Ας ελπίσουμε λοιπόν, ο Λευτέρης Αυγενάκης να τα γνωρίζει όλα τα παραπάνω, ώστε να νομοθετήσει – έστω και καθυστερημένα – την Κεντρική διαχείριση και στη Σούπερ Λίγκα.
