Από την κυνική παραδοχή ότι όταν κάποιος παίρνει δάνειο για να αγοράσει ή να φτιάξει σπίτι, παίρνει και το ρίσκο να το χάσει, χαρακτηρίστηκε η ομιλία του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Παρότι πολλοί αναφέρουν τον κύριο Τσακαλώτο ως «μαρξιστή», χαρακτηρισμό που αποδέχεται και ο ίδιος, η χθεσινή του παραδοχή, μάλλον μπορεί να θεωρηθεί ακραία καπιταλιστική. «Η κανονική αγορά στέγασης έχει πάντα ένα ρίσκο. Παίρνεις ένα δάνειο και κάποια στιγμή πρέπει να το ξεπληρώσεις. Έχεις και την πιθανότητα κάποια στιγμή να μη σου βγει αυτό το ρίσκο και να το χάσεις», δήλωσε στην Βουλή ο κ. Τσακαλώτος, συνεχίζοντας μάλιστα το επιχείρημά του με την ομολογία ότι προ κρίσης γίνονταν πλειστηριασμοί, χωρίς να υπάρχει κανένα κίνημα υποστήριξης των ανθρώπων που έχαναν τα σπίτια τους εξαιτίας χρεών.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ανέλυσε πως όποιος παίρνει δάνειο ρισκάρει και μπορεί να χάσει. Έτσι, έρχεται η κυβέρνηση να σώσει ό,τι μπορεί – δεν μπορεί όμως να τα σώσει και όλα, γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε και… ευχαριστημένοι με την ρύθμιση που «πέτυχε». Στο σύνολο της ομιλίας του εξάλλου, ο κύριος Τσακαλώτος επιχείρησε να πείσει ότι με το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η χώρα έχει επιστρέψει στην «κανονικότητα» και στην «κανονικότητα» αυτή, η κυβέρνηση δεν μπορεί να επέμβει περισσότερο…
Εξίσου κυνικό ήταν και το επιχείρημα του κ. Τσακαλώτου πως το «ξήλωμα» του πλαισίου προστασίας πρώτης κατοικίας και οι χιλιάδες πλειστηριασμοί είναι δείγμα επιστροφής στην κανονικότητα. «Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα ερώτημα υπάρχει, για να μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις. Ποιο κριτήριο προτείνετε εσείς και ποιο κριτήριο προτείνουμε εμείς για την επιστροφή στην κανονικότητα;» ανέφερε κατά την έναρξη της αποκαλυπτικής του ομιλίας για να αναπτύξει στην συνέχεια τις ενδείξεις που κατά τον ίδιο ομολογούν την επιστροφή σε κανονικές συνθήκες.
«Τώρα πάμε σε ένα άλλο κριτήριο που έχει να κάνει με αυτό το νομοσχέδιο» είπε ο άλλοτε υπέρμαχος του συνθήματος «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» για να υποστηρίξει πως το 2009 η κανονικότητα επέφερε 56.000 πλειστηριασμούς ενώ το 2012 η μη κανονικότητα της κρίσης επέβαλε τον «νόμο Κατσέλη» που προστάτευσε απόλυτα την πρώτη κατοικία: «Γι’ αυτό, το 2009 υπήρχαν πενήντα έξι χιλιάδες πλειστηριασμοί και δεν υπήρχε ούτε κίνημα από το ΚΚΕ ούτε κίνημα από τον ΣΥΡΙΖΑ εναντίον αυτών των πλειστηριασμών, γιατί ήταν μία κανονική περίοδος με ανάπτυξη και ο κόσμος ήξερε ότι μπορούσε να πάρει ένα δάνειο και αν δεν μπορούσε να το ξεπληρώσει, θα είχε κάποιο πρόβλημα. Αυτό που έγινε στην κρίση είναι ότι με τον «νόμο Κατσέλη» και όπως τον αλλάξαμε, δεν είμαστε στην κανονικότητα. Είναι μια περίοδος που ένας κόσμος είχε ένα σχέδιο ζωής που τώρα δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει για άλλους λόγους, όχι γιατί έγινε κακοπληρωτής, όχι διότι αποφάσισε ότι δεν τον νοιάζει να πληρώσει, αλλά επειδή οι συνθήκες άλλαξαν. Και σωστά, μπορούμε να συζητήσουμε αν ήταν καλύτερος ή χειρότερος ο «νόμος Κατσέλη», αν θα μπορούσε να ήταν καλύτερος ο «νόμος Κατσέλη-Σταθάκη», αλλά χρειαζόταν κάτι και σιγά-σιγά πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα» είπε χαρακτηριστικά.
Σε νέα παρέμβασή του λίγο αργότερα κατά την συζήτηση, ο κύριος Τσακαλώτος τόνισε ακόμα πως η ρύθμιση είναι εφάπαξ και με ημερομηνία λήξης, «για την κανονικότητα». «Διαφορετικά λέμε στον ελληνικό λαό ότι ποτέ δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα», είπε χαρακτηριστικά για να ενισχύσει το επιχείρημά του.
Τσακαλώτος: Διαπραγματευόμαστε με… έξι!
Στην ίδια ομιλία άλλωστε, ο κ. Τσακαλώτος παραδέχθηκε κάτι ακόμα: Πως στην «μεταμνημονιακή» εποχή, πως μετά το πολυδιαφημισμένο «τέλος των μνημονίων» που ήρθε τον περασμένο Αύγουστο, πριν από οκτώ μήνες δηλαδή, ο ίδιος ακόμα «διαπραγματεύεται» για τα νομοσχέδια που θέλει ως κυβέρνηση να καταθέσει. Και μάλιστα, όπως είπε ακριβώς για την συγκεκριμένη ρύθμιση προστασίας της πρώτης κατοικίας, «ενώ διαπραγματευόμαστε με τέσσερις θεσμούς, στην πραγματικότητα δεσμευόμαστε με έξι, γιατί οι δύο από τους τέσσερις θεσμούς έχουν δύο καπέλα. Δηλαδή, η Κομισιόν έχει ένα καπέλο που έρχεται εδώ και διαπραγματεύεται με εμάς για τη μεταμνημονιακή παρακολούθηση και έχει και ένα άλλο καπέλο, που είναι η Διεύθυνση Ανταγωνισμού, όπου η επιδότηση που δίνουμε εμείς για τους δανειολήπτες πρέπει να μην αποτελεί κρατική ενίσχυση. Και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει δύο καπέλα. Έχει το καπέλο που έρχεται σαν Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέρος των τεσσάρων θεσμών που διαπραγματεύεται με μας και έχει το καπέλο του επόπτη του SSM, που πρέπει να παρακολουθήσει τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος -όχι μόνο για την Ελλάδα-, γιατί η σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε μια χώρα, όπως καταλαβαίνετε, επηρεάζει και τη σταθερότητα στην άλλη χώρα»!
Υπενθυμίζεται εξάλλου, ότι παρά την πολύμηνη διαπραγμάτευση, ακόμα και χθες, κατά την συζήτηση της ρύθμισης στη Βουλή, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υποχωρήσει ακόμα μια φορά, απέναντι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που ζήτησε τον περιορισμό του εύρους προστασίας των επιχειρηματικών δανείων, το οποίο και «έπεσε» στις 100.000 ευρώ.
Πηγή: protothema.gr
