Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Οδηγούσα, πρωινή ώρα, το ράδιο ανοικτό σε συχνότητα ενός σπορ σταθμού.
Εκπομπή που προτιμούν πολλοί με νέα που αφορούν τα σπορ αλλά και γενικά την καθημερινότητα.
Συνήθως οι εκπομπές αυτές αρέσουν, έχουν μεγάλη ακροαματικότητα και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο κάνω αυτή την εισαγωγή.
Τα νέα αναφέρονταν σε διάφορα αθλητικά επίκαιρα και μη γεγονότα, όταν εκφωνήτρια μέλος της ομάδας των σχολιαστών αποσπώντας την προσοχή και το ενδιαφέρον των ακροατών, θεώρησε πρέπον να ενημερώσει για το κατά την άποψή της γεγονός της ημέρας.
Με μελοδραματικό ύφος έκανε γνωστό με εμπάθεια που πρόδιδε προκατάληψη ίσως και υποκρισία, πως την ημέρα εκείνη είχε οριστεί να γίνει η δίκη των δολοφόνων ενός αμφιλεγόμενου ατόμου.
Αν κάποιος ουρανοκατέβατος που αγνοούσε τα γεγονότα άκουγε την συγκεκριμένη είδηση θα νόμιζε πως το θύμα δολοφονήθηκε γιατί ήταν κάποιος Ακτιβιστής υπέρμαχος της Λοάτκι κοινότητας, όντας και ο ίδιος Ομοφυλόφιλος (gay).
Η επιδιωκόμενη επιρροή ολοφάνερη, αφού έγινε προσπάθεια ένοχης πρόθεσης απόκρυψης της θλιβερής πραγματικότητας.
Τα ρεπορτάζ των ημερών του συγκεκριμένου απαράδεκτου κατά τα άλλα θανατηφόρου γεγονότος, αδιάψευστα αναφέρουν πως το θύμα ήταν ένας νέος άνθρωπος που όταν εντοπίστηκε αδικαιολόγητα στο εσωτερικό ενός κοσμηματοπωλείου, σχεδόν λιντσαρίστηκε από τους διώκτες του.
Πιθανή αιτία η απόπειρα ληστείας ή τέλος πάντων η καταχρηστική παραβίαση ιδιωτικού χώρου, καμιά σχέση με Ακτιβισμό, Ρατσισμό, Ομοφοβικές αντιλήψεις, κλπ., κλπ..
ΝΑΙ!.. Χάθηκε άδικα ένας άνθρωπος, ΟΧΙ όμως ένας Ήρωας όπως εκ των υστέρων παρουσιάστηκε και συνεχίζει να παρουσιάζεται.
Μπορεί η προϊστορία του να ήταν ξεχωριστή στην συγκεκριμένη όμως στιγμή φάνταζε στους διώκτες του ένας κοινός ύποπτος περιθωριακός τύπος με αδικαιολόγητη συμπεριφορά.
Πρόθεσή μου δεν είναι να κουβεντιάσω μαζί σας το γεγονός, κλπ., κλπ., αλλά την αισχρή εκμετάλλευση παρόμοιων γεγονότων και την εσκεμμένη πρόθεση δημιουργίας σκάρτων κοινωνικών προτύπων.
Στις μέρες μας παρατηρείται η ποικιλότροπη προσπάθεια αναφοράς και ανάδειξης τις σεξουαλικής ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Ενέργεια που θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει στα πλαίσια της πολιτιστικής εξέλιξης και κυρίως να μην χαρακτηρίζεται ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ αλλά ΎΠΑΡΞΗ.
Η ομοφοβία (ή ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία), έχει επικρατήσει σαν είδος ρατσισμού και εκδηλώνεται με αποστροφή και διακρίσεις με αφετηρία τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Εκδηλώνεται με μίσος, εχθρότητα, εμπαιγμό, αποδοκιμασία των ομοφυλόφιλων ανθρώπων.
Όμως η μόνη διαφορά τους είναι οι σεξουαλικές προτιμήσεις, όλα τα υπόλοιπα (αισθητική, συμπεριφορά) είναι συνάρτηση αυτών των προτιμήσεων.
Άποψή μου ότι αυτή η αναδειγμένη σε κοινωνικό πρόβλημα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ οφείλεται (κυρίως) και διατηρείται από την εσκεμμένη εκμετάλλευση των παραγόντων του θεάματος και των ΜΜΕ.
Έχει επικρατήσει να παράγει θέαμα και κατασυνέπεια να πουλάει.
Προβάλλεται η εμφάνιση και η συμπεριφορά αλλά όχι το ποιόν.
Η κοινότητα αυτή έχει να επιδείξει άτομα ισάξια των υπολοίπων και μάλιστα με ξεχωριστές διακρίσεις.
Είναι ατόπημα λοιπόν η Ηρωοποίηση πράξεων που σε τελική ανάλυση διαπράττονται και από μερικούς από αυτούς που θεωρούνται νορμάλ (straight), με μόνη αιτία, δικαιολογία την ανάδειξη αυτής της κοινωνικής κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ.
Μια κοινότητα που μάλλον μετράει πολλά αφανή μέλη ανάμεσά μας, που ζουν αθόρυβα, όπως όλοι οι υπόλοιποι και παρόλα αυτά γίνεται γνωστή από την αισχρή εμπορική εκμετάλλευση κάποιων από αυτά.
Είναι λοιπόν άδικο να επιχειρείται η αποδοχή και καθιέρωσή της μέσα από τα λάθη ορισμένων που ανήκουν στις τάξεις της.
Όπως είναι λάθος η ανοχή στην γελοιο
