Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη εφημερίδα RealLife παραχώρησε η Μαριάννα Τουμασάτου.
Η γνωστή ηθοποιός, που φέτος συμμετέχει στην κωμική σειρά του Ant1 «Ποιος Παπαδόπουλος», ρωτήθηκε για την υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη, για την οποία εξέφρασε τις απόψεις της.
Ο χώρος του θεάτρου έχει ταλανιστεί τα τελευταία χρόνια και από τα σεξουαλικά σκάνδαλα που ήρθαν στην επιφάνεια…
Τα οποία, όμως, με μεγάλη ενδελέχεια προσπάθησαν να τα κουκουλώσουν. Έγινε μεγάλη προσπάθεια να φανούν τα πράγματα διαφορετικά από την πραγματικότητα. Κι αυτό λες, γιατί τόσο ακραία αξιόποινες πράξεις τυγχάνουν τέτοιας ευαισθησίας. Που κανονικά θα έπρεπε να έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν, θα έπρεπε να παραιτείται κόσμος, θα έπρεπε να καθαιρείται κόσμος. Αντ’ αυτού, σφυρίζουμε λίγο κλέφτικα.
Έχεις βρεθεί στο δικαστήριο, στο πλευρό των γυναικών που έχουν καταγγείλει κακοποίηση και στη δίκη Φιλιππίδη…
Κατ’ επανάληψη. Επειδή είναι μία δίκη σε εξέλιξη, εγώ θα πω ότι είμαι με το μέρος των κοριτσιών. Μου φαίνεται από βλακώδες μέχρι ηλίθιο να θεωρεί κάνεις πως είναι αξιοσημείωτο κομμάτι υπεράσπισης ότι κάποιοι ήθελαν να κάνουν κακό στην φήμη του Φιλιππίδη. Θα το πω πολύ λαϊκά «Χέ….ε η φοράδα στο Γενί Τζαμί».
Υπάρχουν άπειροι άνθρωποι που κάνουν καριέρα και την κάνουμε τιμή και αξία και κανείς δεν τους προσέβαλε, δεν τους έδειξε, δεν ζήτησε από αυτούς κάτι, ούτε μπήκαν τόσοι άνθρωποι στον κόπο να χαλάσουν την φήμη ενός ανθρώπου. Δεν έχω ακούσει τίποτα πιο αστείο από αυτό, ότι αποφάσισαν όλες αυτές οι γυναίκες, γιατί είναι και πάρα πολλές, να πουν ότι ξέρουν πως έχει κακοποιητικές συμπεριφορές.
Όταν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι, εντάξει, δεν είναι και τόσο σπουδαία προσωπικότητα που μαζεύτηκαν να του κάνουν κακό. Πολλά κορίτσια κάνουν καριέρα πριν από αυτόν, και μετά από αυτόν. Απλά, όταν δεν έχουμε τι να πούμε, λέμε αυτό που ακούγεται φαμφαρώδες και σημαντικό, αλλά επί της ουσίας είναι απλά μια τρύπα στο νερό. Καθένας που είναι με το μέρος του δικαίου είναι μία ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και τα παιδιά μας.
Αν περνάμε ντούκου αυτές τις συμπεριφορές, θα τις βρούμε όταν θα κλαίνε τα παιδιά μας και εκεί δεν θα είμαστε τόσο ψύχραιμοι. Κατανοώ την στάση του καθενός και τον φόβο. Επειδή μισώ τον φόβο και ό,τι μισούμε οφείλουμε να το σεβόμαστε, τον φόβο του διπλανού τον σέβομαι, γιατί έχω και εγώ πράγματα που φοβάμαι πολύ και όσο δεν το αντέχω, αναγκάζομαι να ζω με αυτά. Έχω ένα μεγάλο θυμό προς τον φόβο. Και τον δικό μου φόβο απέναντι σε πράγματα. Όμως, έχω μάθει να σέβομαι κύριος ότι φοβάμαι.
