Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Πριν λίγες μέρες επετειακά ακολουθώντας τις παραδόσεις και θρησκευτικούς κανόνες γιορτάστηκε η γέννηση του Χριστού, που σύμφωνα με τις ρήσεις και γραφές ήρθε ανάμεσά μας στην γη με απώτερο σκοπό να παίξει τον ρόλο του Μεσσία (λέξη Εβραϊκής προέλευσης).
Μεσσίας!… Σαν γενικότερη έννοια, ήρθε και επικράτησε να λέγεται οποιοδήποτε νέο ξεχωριστό, διαφορετικό πρόσωπο (;..) το οποίο αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανανέωση, αλλά και την επίλυση κρίσιμων ζητημάτων.
Έτσι λοιπόν η έλευση του θρησκευτικού Μεσσία (θεάνθρωπου) γιορτάστηκε όπως κάθε χρόνο φέρνοντας κοντά για λίγο όλους, δίνοντας αφορμή έστω και μιας προσωρινής εφήμερης ανανέωσης- αλλαγής…
Ας έρθουμε όμως στα της επιστολής…
Σύμπτωση;…αυτές τις μέρες παρουσιάστηκε γνωστός συμπολίτης μας παίζοντας τον ρόλο του σύγχρονου Μεσσία για την πόλη, με μια ενδιαφέρουσα ενδεικτική των προθέσεών του και ταυτόχρονα αιχμηρή επιστολή στον τύπο (καθόλου όμως πρωτότυπη) ζητώντας να τον γνωρίσουμε…
Σκοπός του… να απαλλάξει την πόλη -περιοχή από το καρκίνωμα (όπως αφήνει να εννοηθεί) ”Μπέος”.
Πρόκειται για καταξιωμένο κοινωνικά και επαγγελματικά Νομικό (Δικηγόρο) της πόλης, που με αυτό τον τρόπο κάνει γνωστή την διάθεσή-πρόθεσή του να διεκδικήσει το αξίωμα του Δημάρχου στις προσεχείς Δημοτικές Εκλογές.
Δικαίωμά του αναφαίρετο…, έχω όμως την άποψη πως σαν αρχή κάνει λάθος!… Ξεκινά με κατηγόριες, αραδιάζοντας διάφορα γεγονότα αστήρικτα χωρίς αποδείξεις, κάνοντας ακόμη δηλώσεις για εμπλοκές σε ένοχες υποθέσεις με υπονοούμενα για τον/τους αντιπάλους του.
Επίσης λάθος του να προσβάλει το 60%+ των ψηφοφόρων χαρακτηρίζοντάς το άβουλο και παρασυρμένο.
Δεν θα τον κρίνω, απλά θα εκφράσω την άποψή μου που νομίζω θα είναι και πολλών άλλων.
Στα γραφόμενά του ισχυρίζεται ότι το επιχείρημα θα είναι ”ιδιαιτέρως πολύπλοκο και δυσχερές”, ενώ για την παρουσία ”Μπέου” επιρρίπτει σαφείς ευθύνες στα κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του προοδευτικού φάσματος, αναφέροντας… πως εάν το πολιτικό σύστημα δεν αντιδράσει με τρόπο ανάλογο αντιμετώπισης της «Χρυσής Αυγής», το φαινόμενο ”Μπέου” θα διογκώνεται και δεν θα εκλείψει.
Από την μιά κατηγορεί σαφώς τα κόμματα και από την άλλη στην συνέχεια αναζητά την βοήθεια τους… συμπεριλαμβάνοντας και αυτό που ετσιθελικά ονομάστηκε ”προοδευτικό φάσμα” (τέλειο καπέλωμα της έννοιας ”πρόοδος”) στο οποίο μάλλον ανήκει και ο ίδιος αλλά και αυτοί που τον στηρίζουν και προωθούν.
Αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια (αρκετά για αντίδραση) από τότε που εμφανίστηκε ο Μπέος, αυτός που ζούσε; έκανε έστω… κάποια αναφορά; κάποια ενέργεια; κάποια καταγγελία; και αν ΝΑΙ, ας μας την πει….
Όπως επίσης αν γι αυτή την πόλη πρόσφερε το παραμικρό!….
Όταν διεκδικείς κάτι και μάλιστα τόσο σπουδαίο, ΔΕΝ!.. ξεκινάς κατηγορώντας.. αλλά παρουσιάζοντας τις αρετές, τις ικανότητες και κυρίως το πρόγραμμά σου.
Το λάθος που πολεμάς αν υπάρχει, αργά ή γρήγορα θα φανεί, δεν χρειάζονται προξενήτρες για να το διορθώσεις και να το εξαλείψεις, χρειάζονται στοιχεία και προτάσεις.
Δεν γράφεις αδιευκρίνιστα παραγραφάκια, διατυμπανίζοντας ασαφείς υποθέσεις.
Δεν ανοίγεις πόρτες χωρίς να τις διαβείς…
Δεν ειρωνεύεσαι ή προσβάλεις τους αντιπάλους σου (γιουσουφάκια κλπ., κλπ.)…
Το περιβάλλον που τον προωθεί αλλά και ο ίδιος κατηγορούν τον Μπέο για απόλυτη και αυταρχική ”Πασαλίδικη” συμπεριφορά, ακόμη για ημέτερο συμφεροντολογικό παρασκήνιο και κυρίως για χυδαιολογία αλλά και παλαιοκομματισμό.
Μα μέσα από την επιστολή του αυτό κάνει και ο ίδιος… έστω και κρυφά αφού από την αρχή μέχρι τέλους είναι ευδιάκριτος ο πνευματικός ρατσισμός και η ειρωνική υπεροψία.
Αφού μπορείς να χυδαιολογείς με το γάντι, διαμέσου ειρωνείας, καυστικών υποθέσεων κλπ., κλπ.
Από την μιά… λοιπόν η άμεση Χυδαιολογία, συνώνυμη λέξη με το υβρεολόγιο, την βωμολοχία, και την αισχρολογία αποβλέποντας στην προσωπική υποτίμηση.
Συνήθως εκδηλώνεται κατά προσώπου ή ομάδας ανθρώπων, με απρεπείς χαρακτηρισμούς, παρατσούκλια, διαδώσεις, κοροϊδίες, εμπαιγμούς.
Από την άλλη… όπως λέει η λαϊκή παράδοση “Η γλώσσα (έστω και σε έγγραφη απεικόνιση- απόδοση), κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει”.
Αφού μπορείς να χυδαιολογείς, όπως στην προκειμένη περίπτωση (επιστολή) γράφοντας και διαδίδοντας ασύστολες φήμες, υποτιμώντας, κοροϊδεύοντας, εμπαίζοντας.
Άλλωστε για την χυδαιολογία… βρήκα πως στην αρχαία εποχή που ονομάζουμε και αρχαιότητα (θα μπορούσε και αρχή..ότητα λογοπαίζοντας, αφού όλα από τότε ξεκίνησαν) πως χρησιμοποιούταν όταν έπρεπε για να προασπίσει τους αδύνατους και τις δίκαιες αξίες και να κατακρίνει τους ισχυρούς και τα άδικα πεπραγμένα.
Μήπως λοιπόν ο κάθε αντιφρονών του Μπέου, θέλοντας να τον αντικρούσει προβάλλοντας την ”χυδαιολογία”, θα έπρεπε να το δει και με το σκεπτικό αυτό των Αρχαίων, σαν μια ενστικτώδη αντίδρασή του, άμεσης καταγγελίας.
Γεγονός πάντως πως δεν επιτίθεται σε όλους, διαλέγει… σε ποιους.
Κάνει αυτό που ο καθένας θα ήθελε κόντρα στην αδικία, στην εκμετάλλευση, στον σφετερισμό.
Μήπως γιαυτό αρέσει στον κόσμο; ο οποίος πλέον έχει βαρεθεί την κυριλέ υποκρισία.
Η παρουσία του καθένα είναι σύνθετη, εκείνο που πρέπει να μετράει είναι το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα ”ΈΡΓΟ” στην περίπτωση “Μπέου” φαίνεται ΤΡΑΝΤΑΧΤΆ!.
ΤΕΛΕΙΏΝΟΝΤΑΣ… Η ζωή μας γενικά και άρα η κοινωνία, ακολουθεί τους κανόνες της φύσης που εμπεριέχουν Ήλιο -καθαρό ουρανό, καταιγίδες- κεραυνούς, ζέστη- κρύο με αποτέλεσμα την εδώ και αιώνες δημιουργική εξέλιξη.
Η φύση για να αναζωογονηθεί δημιούργησε τους ισχυρούς ανέμους, την υψηλή χαμηλή θερμοκρασία, τους σεισμούς….
Γράφει για επαναφορά (από Μπέο) του παλαιού πολιτικού συστήματος της πόλης, το οποίο και χαρακτηρίζει σάπιο και στα όρια της αποσύνθεσης.
Μα όλοι γνωρίζουν πως αυτό το ίδιο δοκιμασμένο σάπιο σύστημα είναι που τον προωθεί και ότι τον Μπέο η ανάγκη-πρόθεση για εξαφάνιση αυτού του συστήματος τον έφερε…
Αυτοί που άδικα τους χαρακτηρίζει άβουλους και παρασυρμένους (ψηφοφόροι) ήξεραν τι έκαναν, είχαν βαρεθεί την καθημερινή μιζέρια, την επιλεκτική ανούσια καλοπέραση κάποιων… προτίμησαν τον αέρα όχι το αεράκι, το μπουρίνι τους κεραυνούς… όχι την ψιχάλα… άλλωστε σε όλες τις εκδηλώσεις το έντονο αρέσει….
