Ο Μάο Τσετούνγκ ήταν ο ηγέτης της Κίνας και ως ηγέτης έπαιρνε ό,τι απόφαση ήθελε, όπως το να εξοντωθούν όλα τα σπουργίτια! Τι έγινε μετά; Οι γονείς έτρωγαν τα παιδιά τους και τα παιδιά τους γονείς!
Ήταν μια μέρα σαν σήμερα 9 Σεπτεμβρίου 1976, όταν κοντά ένα δισεκατομμύριο – και περισσότεροι – άνθρωποι θρήνησαν για την απώλεια του ηγέτη τους: Η Κίνα έκλαψε με τόνους δάκρυα για τον Μεγάλο Τιμονιέρη, τον Μάο Τσετούνγκ!
Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πεκίνου ακούστηκε η είδηση, που όλοι στην Κίνα προσεύχονταν να μην ακούσουν ποτέ: «Ο Μάο είναι νεκρός»… Ο Mao Zedong – στη Δύση Τσετούνγκ – το κατεξοχήν κυρίαρχο πρόσωπο της κινεζικής κομμουνιστικής επανάστασης και ηγέτης της χώρας του από το 1949, είχε «φύγει» σε ηλικία 82 χρονών. Η ζωή και η ιστορία του γνωστή.
Διαβάστε τώρα και κάτι λιγότερο γνωστό από τη Μεγάλη Πορεία, που έβαλε την Κίνα στον δρόμο των Μεγάλων Δυνάμεων, αφήνοντας στα… χαντάκια εκατομμύρια νεκρούς!
Το 1958 ο Μάο Τσετούνγκ διέταξε να εξοντωθούν τα σπουργίτια επειδή έτρωγαν – λέει – πάρα πολλά σιτηρά! Αυτό προκάλεσε μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία της Γης!
Κι αν δεν έχουν γίνει περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία της ανθρωπότητας, όμως καμιά τους δεν συγκρίνεται με εκείνη που άρχισε το 1958 στην Κίνα. Ο Μάο αποφάσισε ότι η Κίνα θα μπορούσε να ζήσει χωρίς παράσιτα, όπως τα σπουργίτια. Ο Μεγάλος Τιμονιέρης σκέφτηκε ότι τα σπουργίτια έτρωγαν πάρα πολλά σιτηρά και θα ήταν λογικό να εξοντωθούν αφού τρώνε το φαγητό του λαού του.
Σύμφωνα με τον Μάο, τα σπουργίτια εμπόδιζαν την οικονομική ανάπτυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τα επόμενα τρία χρόνια, μαζί με τα σπουργίτια πέθαναν 45 εκατομμύρια άνθρωποι από λιμό που προκλήθηκε από την οικονομική κακοδιαχείριση, την περιβαλλοντική καταστροφή και τον κρατικό τρόμο. Οι άνθρωποι έφταιγαν Μάο Τσετούνγκ κι όχι τα ταπεινά σπουργίτια…
Τέσσερα παράσιτα στο στόχαστρο
Ο Μάο προσπάθησε να εκσυγχρονίσει και να βελτιώσει τη ζωή στην Κίνα, αλλά… Η εκστρατεία των Τεσσάρων Παρασίτων ήταν ένα μέρος του Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός μεταξύ 1958 και 1962. Η θανάτωση όλων των σπουργιτιών ήταν κομμάτι αυτής της εκστρατείας.
Κινητοποιήθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι για να εξαφανίσουν τα πουλιά: Χρησιμοποίησαν τύμπανα για να τα φοβίσουν ώστε να μην πατούν στη γη, αναγκάζοντάς τα να πετάξουν μέχρι να πεθάνουν από εξάντληση· γκρέμισαν φωλιές σπουργιτιών και σκότωναν με κάθε τρόπο σπουργίτια στον ουρανό. Το αποτέλεσμα της εκστρατείας ήταν να φθάσουν τα πουλιά κοντά στην εξαφάνιση, στην Κίνα.
Σίγουρα δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πόσα σπουργίτια πετούσαν ανέμελα στην Κίνα το 1958, αλλά αν υποθέσουμε ότι αντιστοιχούσε ένα για κάθε άνθρωπο, θα ήταν περισσότερα από 600 εκατομμύρια! Εκατοντάδες εκατομμύρια μικροπούλια εξοντώθηκαν, αλλά αυτό έφερε άλλα προβλήματα τον επόμενο χρόνο.
Παρατηρήθηκε ότι η προσβολή των σιτηρών από έντομα στα χωράφια είχε αυξηθεί κατακόρυφα. Τα σπουργίτια έτρωγαν τα παράσιτα όπως τις ακρίδες και μετά την εξόντωσή τους, οι ακρίδες έκανα πάρτι στα σιτοχώραφα. Τα σπουργίτια, μάλλον, δεν έτρωγαν μόνο σπόρους σιτηρών. Έτρωγαν και έντομα.
Ο πληθυσμός των ακρίδων ανέβηκε επικίνδυνα. Τα έντομα καταβρόχθιζαν τα πάντα στο πέρασμά τους. Η παραγωγή σιτηρών στις περισσότερες αγροτικές περιοχές κατέρρευσε και άρχισε η πείνα. Ο επίσημος αριθμός των θανάτων από λιμό, ήταν 15 εκατομμύρια, ωστόσο, εκτιμάται από ορισμένους μελετητές ότι τα θύματα έφτασαν τα 45 ή και τα 78 εκατομμύρια!
Ο ένας έτρωγε τον άλλον!
Ο μεγάλος λιμός παραμένει ακόμα και σήμερα, 60 χρόνια μετά, θέμα ταμπού στην Κίνα.
Τότε ήταν που άνθρωποι άρχισαν να τρώνε άλλους ανθρώπους, οι γονείς έφαγαν τα παιδιά τους και τα παιδιά έφαγαν τους γονείς τους. Χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν για ένα πιάτο φαγητό.
Ένας κινέζος δημοσιογράφος ο Yang Jisheng έγραψε βιβλίο όπου υπολόγιζε τους θανάτους σε πάνω από 36 εκατομμύρια ανθρώπους· το βιβλίο του απαγορεύτηκε γρήγορα από το καθεστώς του Πεκίνου.
Ο Μάο είδε κι απόειδε και διέταξε το τέλος της εκστρατείας κατά των σπουργιτιών, αντικαθιστώντας τα με τους κοριούς, έτσι για να μην πάει χαμένη η εκστρατεία κατά των Τεσσάρων Παρασίτων. Ο στόχος της εκστρατείας ήταν η αύξηση της γεωργικής παραγωγής, αλλά κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός, οι αποδόσεις ρυζιού μειώθηκαν σημαντικά.
Να σημειώσουμε εδώ ότι τα τέσσερα παράσιτα που έπρεπε να εξολοθρευθούν ήταν οι αρουραίοι, οι μύγες, τα κουνούπια, και σπουργίτια… Σήμερα, 60 χρόνια μετά, τα παραπάνω παράσιτα ζουν και βασιλεύουν στις πόλεις και στις αχανείς εκτάσεις της Κίνας.
Ο Μάο ήθελε να κατακτήσει (και) τη φύση, ωστόσο αυτή η τελευταία τον νίκησε. Όχι τον ίδιο που πέθανε στα 82 του, σαν σήμερα (και τον έφαγαν τα σκουλήκια, που είχε ξεχάσει…), αλλά τις ιδέες του που «σκότωσαν» εκατομμύρια ανθρώπους.
