«Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».
Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
Χριστούγεννα σήμερα! Ο «προ αιώνων Θεός» γεννιέται ως «Παιδίον νέον» για χάρη όλων μας και για τον καθένα χωριστά. Έρχεται ο Ένας της Τριάδος Θεός Λόγος και κατασκηνώνει στα σπλάχνα της Αειπάρθενης Μητέρας Του. Ντύνεται την ανθρώπινη φύση μας, την πολύπαθη σάρκα μας, την τραυματισμένη και ακάθαρτη από την αμετανοησία και την άγνοια. Φανερώνεται ως «Παιδίον νέον» ο Παλαιός των ημερών. Αποκαλύπτεται ως βρέφος Αυτός που κρατάει τα σύμπαντα στην παλάμη Του. Ο «προ αιώνων Θεός», ο εκτός χρόνου Λόγος νηπιάζει και σμικρύνεται από ατόφια και αμέτρητη αγάπη για τον άνθρωπο.
Δεν έρχεται στον κόσμο ο Χριστός απλώς και μόνο για να μας σώσει. Έρχεται, επειδή μας αγαπάει αφόρητα, μας επιθυμεί, μας ποθεί ασυγκράτητα! Έρχεται, επειδή δεν θέλει να είμαστε χωρισμένοι από τη Θεότητά Του. Έρχεται, επειδή Του είναι αδιανόητο να είναι απομακρυσμένος από εμάς. Έρχεται να αποκαταστήσει την ενότητά μας μαζί Του, την οποία σπάσαμε με την αμαρτία. Η σωτηρία μας δεν είναι ο σκοπός Του, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της πολυπόθητης καθόδου Του, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της απέραντης αγάπης Του.
Γιορτάζουμε σήμερα αυτή την άπειρη αγάπη του Χριστού και καλούμαστε να τη διαχειριστούμε και να τη μιμηθούμε. «Δι’ ημάς» γεννιέται η Αγάπη. Είναι η Αγάπη που μας ξαναπλάθει, που μας θεραπεύει, που μας παρηγορεί, που μας φωτίζει, που μας κάνει μικρούς θεούς, εικόνες και ομοιώματα της Όντως Αγάπης. Παρουσιάζεται αυτή η Αγάπη ως «Παιδίον νέον» σ’ εμάς, που προδίδουμε τα παιδιά μας και καταστρέφουμε το μέλλον τους. Νηπιάζει για εμάς Εκείνος, παρότι εμείς πετάμε τα δικά μας νήπια στις χωματερές του εγωισμού και της ανεύθυνης ηδονοθηρίας, στο όνομα τής αυτοδιάθεσης του σώματος και της ανήθικης καλοπέρασης. Βρέφος ο Λυτρωτής πάνω σε μία γη που κάνει τα δικά της βρέφη μετανάστες και τα εκπαιδεύει να γίνουν οι αυριανοί τρομοκράτες. «Παιδίον νέον» ο Σωτήρας σε μία κοινωνία που διαλύει την οικογένεια εύκολα, για να αφήσει τα παιδιά χωρίς γονείς, χωρίς θαλπωρή, χωρίς χάδι, χωρίς αγκαλιά, χωρίς νουθεσία, χωρίς απαντοχή, χωρίς αυτοπεποίθηση. Ως «Παιδίον νέον» ο Κύριος ανάμεσα στα παιδιά Του. Ανάμεσα στα παιδιά Του, που δεν θέλουν τα παιδιά τους, που τα σπρώχνουν στην εκμετάλλευση, στην κακοποίηση, στη βία, στην αμορφωσιά, στην απιστία, στην εξάρτηση, στην καταστροφή και στη δυστυχία. «Παιδίον νέον» ο Χριστός ανάμεσα στα παιδιά Του, που τα δικά τους παιδιά τα καταδικάζουν να μεγαλώσουν έχοντας ως φίλο μία οθόνη, έναν φανταστικό υπερήρωα από κινούμενο σχέδιο, έναν εκμαυλιστή από το διαδίκτυο, ένα πρότυπο βίας, ένα ίνδαλμα ανοησίας και εφήμερης δόξας. «Παιδίον νέον» ο Σωτήρας ανάμεσα σε παιδιά πεινασμένα για αγάπη, μοναχικά μέσα στις συμβατικές οικογένειες, πάμφτωχα μέσα στους τόνους των παιχνιδιών τους, ρακένδυτα ανάμεσα στις ντουλάπες των ρούχων τους, τρομοκρατημένα από τους πολέμους που μαίνονται γύρω τους και από το απάνθρωπο μέλλον που τα περιμένει.
«Δι’ ημάς γάρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός». Για εμάς φανερώνεται ο ενανθρωπήσας Θεός. Για εμάς, που κάναμε την αλήθεια ακριβή, το ψέμα φτηνό και εύκολο, το σκοτάδι φως και το φως σκοτάδι. Για εμάς «εγεννήθη» Αυτός, που μας περιμένει να αναγεννηθούμε από τη Γέννησή Του, να συγκινηθούμε από την ταπείνωσή Του, να Τον ψάξουμε στην ορμητική Του πορεία προς την ύπαρξή μας. «Δι’ ημάς» λάμπει σήμερα ο Ήλιος της δικαιοσύνης, για να φωτιστούμε στα σκοτάδια των παθών, των λαθών, των προκαταλήψεων, των απάνθρωπων ιδεοληψιών. «Δι’ ημάς» σπαργανώνεται ο Βασιλιάς του παντός σαν βρέφος. Κείτεται μέσα στο σκοτάδι, για να φωτίσει τα δικά μας σκοτάδια. Ανατέλλει μέσα από το σκοτεινό σπήλαιο ως Ανατολή ανατολών, για να φέρει στην ομιχλώδη κοινωνία μας την ελπίδα της όντως ζωής. Μας καλεί να κοινωνήσουμε μαζί Του μέσα από το Αγιοπότηρο, να προσλάβουμε τη Σάρκα και το Αίμα Του, για να θεώσουμε τη δική μας σάρκα. Να κοινωνήσουμε μαζί Του, αφού κοινωνήσουμε με τον κάθε συνάνθρωπό μας. Έρχεται κοντά μας για να είμαστε κοντά Του και κοντά σε όλα τα πλάσματά Του.
Μην αφήσουμε φέτος τα Χριστούγεννα να γίνουν ανάμνηση, «δι’ ημάς γάρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός». Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο γιορτή, είναι ζωή. Μακάρι η επίσκεψη του Χριστού στην ύπαρξή μας να γίνει η ζωή μας. Η Ενανθρώπησή Του να είναι η αληθινή ζωή μας για το παρόν και το μέλλον. Ένα μέλλον που αρχίζει και τελειώνει στο πρόσωπο του Ιησού. Μ’ αυτόν τον ευλογημένο τρόπο σας εύχομαι να βιώνετε πάντοτε τα Χριστούγεννα.
