Είναι αλήθεια ότι οι καύσωνες έκαναν αυτό το καλοκαίρι πολλά σημεία της Ελλάδας αφόρητα για τους επισκέπτες -ειδικά όταν ο αέρας σηκώνει αμμοβολή και δεν τους επιτρέπει να απολαύσουν τη θάλασσα. Μάλλον έχει έρθει για τα καλά η ώρα να ξαναγυρίσουμε στις συνήθειες των παλαιότερων δεκαετιών, όταν οι ελληνικές οικογένειες έκαναν διακοπές μόνο στα ορεινά.

Το κατάφυτο Πήλιο είναι ένας προορισμός μοναδικός, αφού συνδυάζει και τα δύο -και μάλιστα με πρόσβαση σε δύο θάλασσες -το Αιγαίο και τον Παγασητικό. Τα καταπράσινα ορεινά χωριά του με τις πέτρινες πλατείες, χαμένα μέσα στα πλατάνια και τις οξιές, χαρίζουν την ευλογημένη δροσιά τους. Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων -έστω και αν θα πρέπει να ταλαιπωρηθείτε λίγο στους φιδογυριστούς στενούς δρόμους του βουνού- η ζέστη σβήνει στα δροσερά νερά και το μάτι απολαμβάνει τον ατέλειωτο ορίζοντα της θάλασσας.

Σημειώστε επίσης ότι σε αρκετά από τα ξενοδοχεία των χωριών έχουν φτιαχτεί πισίνες, καθώς όπως μας είπαν οι ξενοδόχοι, το Πήλιο θεωρείται πλέον καλοκαιρινός και όχι χειμερινός προορισμός όπως ήταν τα παλιότερα χρόνια.

Στην πλευρά του Αιγαίου

Βόρειο Πήλιο

Οικισμοί

Ζαγορά

Το χωριό των μήλων Ζαγορίν -αλλά και του κάστανου και του κερασιού- με Αγροτικό Συνεταιρισμό που υπάρχει από το 1916, είναι το μεγαλύτερο του Πηλίου με μεγάλη ιστορία και πλούτο. Έχει τέσσερις γειτονιές: την Αγία Παρασκευή (ή Περαχώρα), την Αγία Κυριακή, τον Άγιο Γεώργιο και του Σωτήρα, όλες με σπίτια και πυργόσπιτα πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Το Ελληνομουσείο και η Βιβλιοθήκη μαρτυρούν τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε στη Ζαγορά, η οποία, χάρη στην εντατική ενασχόληση με τα αγροτικά προϊόντα, διατηρείται ολοζώντανη όλο το χρόνο. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε και να αγοράσετε τα γλυκά του Γυναικείου Συνεταιρισμού Ζαγοράς.

Πουρί

Ο εντυπωσιακός οικισμός είναι κτισμένος σε μια απότομη δασωμένη πλαγιά και λόγω της υψομετρικής διαφοράς τα σπίτια έχουν ανεμπόδιστη και εντυπωσιακή θέα. Ένα πέτρινο καλντερίμι διασχίζει το Πουρί και οδηγεί στην κεντρική πλατεία που έχει διαμορφωθεί σε τρία κλιμακωτά επίπεδα. Στο πρώτο κυριαρχεί ένας μεγάλος πλάτανος, στο δεύτερο μια τεράστια φλαμουριά και στο τρίτο ο ναός του Αγίου Δημητρίου (1743).

Παραλίες

Χορευτό -Παρίσαινα -Ανάληψη -Ελίτσα

Ένας από τους σημαντικότερους πόλους έλξης στο βορειοανατολικό Πήλιο είναι και μία από τις μεγαλύτερες παραλίες (αν όχι η μεγαλύτερη), ολόκληρου του βουνού: Πρόκειται για το περίφημο Χορευτό, που απέχει 8,5 χλμ. από τη Ζαγορά. Το νότιο τμήμα, που συνορεύει με το μικρό λιμανάκι, έχει βράχια και μεγάλα βότσαλα, αλλά το βόρειο τμήμα του είναι αμμώδες. Μία δεύτερη παραλία, η Παρίσαινα, βρίσκεται εκεί κοντά, κρυμμένη πίσω από ένα μικρό ακρωτήρι. Αν πάρετε τον δρόμο που ξεκινάει από το βόρειο άκρο της παραλίας του Χορευτού και απομακρύνεται από τον οικισμό, θα βρεθείτε στις δύο βοτσαλωτές παραλίες του Πουρίου, την Ανάληψη και την Ελίτσα.

Άγιοι Σαράντα

Η ωραιότατη αυτή παραλία με τα πρασινογάλανα νερά έχει πρόσβαση από το Χορευτό (3,6 χλμ.) και από τη Μακρυρράχη (5,4 χλμ.). Είναι γνωστή, γι’ αυτό και γεμίζει με κόσμο, έχει άμμο και ψιλό βότσαλο και είναι οργανωμένη. Ο βράχος, με το όνομα «Καλόγερος», είναι ιδανικός για βουτιές από ψηλά.

Οικισμοί

Μούρεσι

Από τον κεντρικό δρόμο δεν θα εκτιμήσετε τις χάρες του, αλλά θα σας αρέσει όταν κατεβείτε στην πλατεία και δείτε την εκκλησία της Αγίας Τριάδας που την περιβάλλουν οι γιγάντιες φλαμουριές και οι ανθισμένες γλάστρες. Ανακαινίστηκε το 1776 και έχει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Επάνω από τον οικισμό και στον κατηφορικό δρόμο προς τη Νταμούχαρη υπάρχουν πολλά μικρά ξενοδοχεία και πέτρινοι ξενώνες με ολάνθιστες αυλές, μέσα στο πράσινο. Το Μούρεσι έχει από αρκετά σημεία του θέα προς το Αιγαίο και τα γειτονικά χωριά.

Τσαγκαράδα

Ο Άγιος Στέφανος, η Αγία Κυριακή, η Αγία Παρασκευή με τον περίφημο αιωνόβιο πλάτανο, οι Ταξιάρχες: τέσσερις συνοικίες κτισμένες σε μεγάλη απόσταση η μία με την άλλη, χαμένες μέσα στις καστανιές, τα πλατάνια, τα οπωροφόρα και τα λουλούδια, πρωταγωνιστούν στον τουριστικό χάρτη του Πηλίου χρόνια τώρα. Ξενοδοχεία, ξενώνες, καφέ-μπαρ, ταβέρνες και εστιατόρια, ΑΤΜ και κέντρο πληροφόρησης, η έδρα του δήμου, η Αχιλλοπούλειος Σχολή, που στεγάζει πολιτιστικές εκδηλώσεις -όλα εδώ βρίσκονται. Περπατώντας στα μονοπάτια που ενώνουν τις συνοικίες της Τσαγκαράδας έχεις το μοναδικό προνόμιο να χάνεσαι μέσα σε αιωνόβια δέντρα και ρεματιές.

Κισσός

Αν κάτι σε κάνει να έρχεσαι και να ξανάρχεσαι στον Κισσό είναι η γαλήνη της πλατείας του με την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, το καφέ και το παλιό δημοτικό σχολείο, τα πλατάνια, το κυπαρίσσι, τον ίταμο και τη φιλύρα δίπλα στο καμπαναριό. Η τρίκλιτη βασιλική με τους εσωτερικούς ξύλινους τρούλους κτίστηκε το 1650. Εντυπωσιάζει όχι μόνο για την αρχιτεκτονική της, αλλά κυρίως για τον πλούσιο εσωτερικό της διάκοσμο. Οι τοιχογραφίες έχουν την υπογραφή του λαϊκού ζωγράφου Κωνσταντή Παγώνη του Χιοναδίτη.

Παραλίες

Νταμούχαρη

Ο οικισμός καρτ-ποστάλ του Πηλίου, το μοναδικό σχετικά ασφαλές λιμάνι στο Ανατολικό Πήλιο, ήταν τον 19ο αιώνα η πρώτη Σκάλα στην περιοχή όπου έδεναν και τα περίφημα ζαγοριανά καράβια. Έχει δύο κόλπους -το μικρό λιμανάκι με τον ταρσανά και την παραλία με τις λευκές κροκάλες που βλέπει την ανοιχτή θάλασσα: εκεί, από όπου περνάει και το μονοπάτι που έρχεται από την Τσαγκαράδα, όταν έχει μπουνάτσα το κολύμπι είναι μαγεία -αλλά όταν φυσάει τα πράγματα δυσκολεύουν.

Άγιος Ιωάννης -Πλάκα

Δημοφιλής οικογενειακή παραλία, με μακρά ιστορία στον παραθερισμό χάρη στις κατασκηνώσεις της ΧΑΝΘ που λειτούργησαν από το 1928. Έχει λευκό, σχεδόν διάφανο βοτσαλάκι και όμορφα νερά, ταβέρνες, καφέ-μπαρ, μαγαζιά και ξενοδοχεία με αισθητική παλαιότερων δεκαετιών. Με τα πόδια από τον Άη-Γιάννη (3’) θα πάτε στην υπέροχη παραλία της Πλάκας με ψιλό βότσαλο και πεντακάθαρα πράσινα -τιρκουάζ νερά. Είναι οργανωμένη, έχει beach bar και τα πλατάνια φτάνουν κοντά στο νερό. Δίπλα της υπάρχει άλλη μια μικρή ωραία παραλία.

Παπά Νερό

Λένε ότι το παράξενο όνομά της η παραλία το πήρε είτε από έναν παπά που πνίγηκε εκεί, είτε από την ομώνυμη πηγή στη θέση Τρύπια Πέτρα. Τεράστια, οργανωμένη σε σημεία, έχει λευκά βότσαλα, άμμο και καταπληκτικά νερά. Από την επάνω πλευρά του παραλιακού δρόμου υπάρχουν καλοφτιαγμένα all day εστιατόρια, ταβέρνες και μικρά ξενοδοχεία. Το τοπίο γύρω της είναι εκπληκτικό, τα πλατάνια φτάνουν πολύ κοντά στο νερό και τα πηλιορείτικα σπίτια σκαρφαλώνουν στις πλαγιές. Απέχει 8 χλμ. από την Τσαγκαράδα.

Φακίστρα

Με περπάτημα 20’ από το σημείο όπου θα παρκάρετε θα βρεθείτε στην πανέμορφη μικρή παραλία με το λευκό βότσαλο και τα πρασινογάλανα νερά, την οποία περιβάλλουν επιβλητικά βράχια. Στη βόρεια πλευρά υπάρχουν δύο θαλασσοσπηλιές, όπου μπορεί κανείς να έρθει με βάρκα ή κανό για να δει τους σταλακτίτες της μιας από αυτές. Απέχει 5 χλμ. από την Τσαγκαράδα.

Μυλοπόταμος

Πολύ δημοφιλής, πολύ όμορφη και πάντα γεμάτη κόσμο αφού είναι η πιο φημισμένη παραλία του Πηλίου στο Αιγαίο. Άγριο και υποβλητικό το τοπίο, πρασινογάλανα τα νερά και στην ακτή λευκό βότσαλο και άμμος. Ο μεγάλος βράχος που χωρίζει την παραλία σε δύο τμήματα έχει μια διαμπερή σπηλιά. Λειτουργεί beach bar. Αν θέλετε περισσότερη ησυχία, μπορείτε να επιλέξετε το Λιμανάκι, το σημείο όπου καταλήγει στο Αιγαίο το φαράγγι του Μυλοπόταμου. Η παραλία απέχει 6 χλμ. από την Τσαγκαράδα και 11 χλμ. από το Μούρεσι.

Στην πλευρά του Παγασητικού

Οικισμοί

Άγιος Γεώργιος Νηλείας

Είναι απλωμένος δεξιά και αριστερά του κεντρικού δρόμου, φωλιασμένος ανάμεσα σε οξιές, καστανιές, οπωροφόρα και ελιές. Προσφέρει υπέροχη θέα και έχει σπίτια με νεοκλασικά στοιχεία φτιαγμένα από εύπορους Αιγυπτιώτες. Χαρακτηριστικά είναι τα αρχοντικά των Βογιατζόπουλου, του Βογιατζή, του Ιωαννίδη, του Κλημεντόπουλου, του Τζώρτζη -κάποια από τα οποία λειτουργούν ως ξενώνες. Από τις εκκλησίες χαρακτηριστικότερη είναι η τρίκλιτη βασιλική του Αγίου Αθανασίου (1795). Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το μουσείο Τοπικής Ιστορίας και Τέχνης Κώστας Λιάπης στο αρχοντικό Τζωρτζέικο, καθώς και το Εικαστικό Μουσείο του βραβευμένου γλύπτη Νικόλα.

Αργαλαστή

Το μεγάλο χωριό είναι επίκεντρο στην περιοχή καθώς εδώ βρίσκει κανείς τα πάντα -από βενζινάδικο και μαγαζιά, μέχρι ΑΤΜ, φαρμακεία, ταβέρνες, ξενοδοχεία κ.ά. Μπορεί να μην έχει την ομορφιά άλλων πηλιορείτικων οικισμών, ωστόσο διατηρεί τον χαρακτήρα της «πρωτεύουσας» που είχε από την Τουρκοκρατία. Ξεχωρίζει επάνω στον κεντρικό δρόμο η κατάφυτη πλατεία με την εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου: η τρίκλιτη βασιλική που έκτισαν Ζουπανιώτες μάστορες έχει μαρμάρινο νεοκλασικού στυλ καμπαναριό, ύψους 25 μ. Η ωραιότερη βόλτα που μπορείτε να κάνετε στην Αργαλαστή είναι προς το κτίριο του παλιού Παρθεναγωγείου, όπου στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν διευθυντής ο ποιητής Κώστας Βάρναλης.

Λαύκος

Το πανέμορφο χωριό με τη θέα στον Παγασητικό, έχει παλιά αρχοντόσπιτα φτιαγμένα από Ηπειρώτες, Ζουπανιώτες και ντόπιους μαστόρους, μονοπάτια, πέτρινες κρήνες, ταβέρνες και αξιοθέατα. Στην πλατεία που σκιάζουν γιγάντια πλατάνια βρίσκεται το Φάμπειο Μουσείο και η εκκλησία Γενεσίου της Θεοτόκου, κτισμένη μεταξύ 1887 και 1901. Το παραδοσιακό καφενείο του Φαρλίδα που λειτουργεί από το 1785, θεωρείται το παλαιότερο στην Ελλάδα. Ο ξυλόφουρνος «Ο Λαύκος», σε κτίριο με δίρριχτες στέγες και σχεδιασμό που παραπέμπει σε σταθμό τρένου -εξού και το όνομα «του Ντε Κίρικο»-, φτιάχτηκε στις αρχές του 1900 και κάνει εξαιρετικά ψωμιά στον ξυλόφουρνο. Κοντά στον Λαύκο βρίσκεται ένα κόσμημα της ορθόδοξης πίστης, η μονή του Αγίου Αθανασίου κτισμένη το 1795.

Παραλίες

Από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας μπορείτε να κατεβείτε στον Παγασητικό, συναντώντας την δημοφιλή και ιδιαίτερα πολυσύχναστη παραλία της Αφήσσου, οργανωμένη με beach bar και στη νότια πλευρά τον Αμποβό με τουριστικά, μαγαζιά, ταβέρνες, καφέ και μπαρ. Στα βόρεια βρίσκεται η πιο ήσυχη Καλλιφτέρη. Συνεχίζοντας στην ακτογραμμή προς τα νότια θα συναντήσετε το Λεφόκαστρο και τον Κάλαμο, επίσης με ταβέρνες, ενοικιαζόμενα και ξενοδοχεία, την παραλία Μπελιάν, προσβάσιμη από χωματόδρομο όπως και αυτή που βρίσκεται κάτω από τη μονή Πάου. Από την Αργαλαστή και τον Λαύκο θα κατηφορίσετε εύκολα στις περιοχές του Χόρτου και της Μηλίνας, με σειρά κολπίσκων εντός και εκτός των παραθαλάσσιων οικισμών.

Σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή μέχρι το Τρίκερι συμβαίνει κάτι ανάλογο, με μικρές παραλίες που έχουν ψιλό βότσαλο. Ξεχωρίζει η ινσταγκραμική Τζάστενη: η ξηρά με τα χαμηλά κτίσματα, που φτιάχτηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα για να μένουν όσοι μάζευαν ελιές, και η παραλία με τα γαλήνια νερά και τον ελαιώνα, διαμόρφωσαν μια καρτ ποστάλ που ο χρόνος ελάχιστα έχει φθείρει.