Για 46 χρόνια, το αρχαίο ορυχείο στη θέση Καμάριζα των μεταλλείων της Λαυρεωτικής ήταν ο τάφος ενός αγνοούμενου άνδρα ,θύματος μιας σκληρής εγκληματικής σπείρας αρχαιοκαπήλων που όμοιά της δύσκολα συναντά κανείς στα αστυνομικά χρονικά της χώρας.
Η δημοσιογραφική έρευνα της εκπομπής φώτισε άγνωστες πτυχές της υπόθεσης , εντόπισε πρόσωπα-κλειδιά και ακολούθησε την πορεία μέσα στα χρόνια που πέρασαν, του μοναδικού εν ζωή συγγενή του θύματος αναζητώντας την λύση του μυστηρίου.
Το κρυμμένο στα έγκατα της γης μυστικό
Όλα ξεκίνησαν στις αρχές Μαΐου όταν σε μια κάθετη στοά με την ονομασία «Λούτσα 1» και σε βάθος 100 μέτρων, βρέθηκε ένας ολόκληρος ανθρώπινος σκελετός μαζί με μια αγκράφα από ζώνη, μια σόλα παπουτσιού νούμερο 41 και κουμπί από ρουχισμό.
Με το μακάβριο εύρημα ήρθαν αντιμέτωποι ο Βολιώτης Διδάκτωρ Γεωλογίας του πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μάρκος Βαξεβανόπουλος και η ομάδα του που στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος, χαρτογραφούσαν τα αρχαία μεταλλεία στην ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής.
Τα οστά που εντόπισαν φαίνεται να ανήκουν στον λιθογράφο Βασίλη Ψαραδέλλη, που δολοφονήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1978, σε ηλικία 32 χρόνων, από δύο μέλη της σπείρας των αρχαιοκάπηλων του Γερμανού αρχαιολόγου Στέφαν Γκέρικε.
Σύμφωνα με τις τότε μαρτυρίες, του καθ’ ομολογία δολοφόνου Κωνσταντίνου Παναγιωτίδη και του συνεργού του Τάσου Βάγια, το πτώμα του Ψαραδέλλη πετάχτηκε σε πηγάδι μεγάλου βάθους στα μεταλλεία του Λαυρίου .
Οι δράστες είχαν υποδείξει συγκεκριμένο φρεάτιο στην περιοχή Σιντερίνα, όπου έγιναν έρευνες χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η σορός του Βασίλη Ψαραδέλλη δεν βρέθηκε.
Ο κλεμμένος τυχερός λαχνός και η πονηριά της σπείρας…
Στις 17 Μαρτίου 1978, ο Βασίλης Ψαραδέλλης διέρρηξε μόνος του σύμφωνα με την Χωροφυλακή το πρακτορείο ΠΡΟ – ΠΟ του ποδοσφαιριστή Δημήτρη Χριστοδούλου στη Νέα Σμύρνη. Βρήκε μόνο 8.000 δραχμές στο ταμείο και πήρε τα λαχεία που υπήρχαν πάνω στον πάγκο. Ένα από αυτά τα λαϊκά λαχεία, σε κλήρωση που έγινε δύο μέρες μετά, κέρδισε 2.000.000 εκατομμύρια δραχμές! Για να μπορέσει να εισπράξει τα χρήματα, συμφώνησε με άλλο μέλος της σπείρας, τον Μπερεβάτο, να στειλει την αδελφή του μαζί με τον σύζυγό της, να το εξαργυρώσουν και να μοιραστούν τα χρήματα.
Όπως αποκαλύπτει στο «Τούνελ» ο πρώην ιδιοκτήτης του ΠΡΟ-ΠΟ, ισχυρίστηκαν ότι το λαχείο ήταν από αυτά που είχε πουλήσει πριν γίνει η διάρρηξη. Είχε τις υποψίες του αλλά δεν μπορούσε να το αποδείξει. Φωτογραφήθηκε με τους νικητές του λαχείου μπροστά στις δεσμίδες των χαρτονομισμάτων με τα κέρδη από τον πρώτο Λαχνό.
Ο Βασίλης Ψαραδέλλης δεν θέλησε να μοιραστεί τα κέρδη του με τα υπόλοιπα μέρη της σπείρας. Κάτι που οδήγησε σε διένεξη μεταξύ τους και εν τέλει στην δολοφονία του.
Σόκαρε η φωτογραφία-ντοκουμέντο
Το «Τούνελ» αποκάλυψε μια φωτογραφία ντοκουμέντο που άγνωστοι «τράβηξαν» πριν από 20χρόνια ακριβώς στο ίδιο σημείο της στοάς «Λούτσα 1» . Απεικόνιζε έναν άνδρα να κρατά ως μακάβριο τρόπαιο στα χέρια του τα ανθρώπινα οστά. Δεν ενημέρωσε τις αρχές αντιθέτως τα άφησε στο ίδιο ακριβώς σημείο για να εντοπιστούν δύο δεκαετίες μετά από την ερευνητική ομάδα
Έρευνες μέσα στην νύχτα
Η έρευνα του «Τούνελ» για τον εντοπισμό συγγενών του Βασίλη Ψαραδέλλη οδήγησε το συνεργείο εξωτερικών ερευνών της εκπομπής στην Αγία Βαρβάρα, το Μοσχάτο και την Καλλιθέα. Στις περιοχές που θα μπορούσαν να κατοικούν η γυναίκα του Δήμητρα- Τριανταφυλλιά με καταγωγή από την Αίγυπτο και ο γιός του Παναγιώτης 49 ετών σήμερα.
Με την βοήθεια των τηλεθεατών το σπίτι όπου έμενε η οικογένεια Ψαραδέλλη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80 εντοπίστηκε στην Καλλιθέα. Αποκαλύφθηκε το άσχημο παιχνίδι που έπαιξε η μοίρα στο γιο του θύματος. Λίγο μετά την δολοφονία του πατέρα του, έχασε την μητέρα του και μεγάλωσε με την γιαγιά του. Όταν έφυγε και εκείνη από την ζωή πούλησε το σπίτι που έμεναν και δεν εμφανίστηκε ξανά στην παλιά του γειτονιά.
Πληροφορίες που έφτασαν στην εκπομπή ανέφεραν πως μια σειρά από ατυχίες οδήγησαν τον Παναγιώτη Ψαραδέλλη στο δρόμο άστεγο.
Το «Τούνελ» εντόπισε τους χώρους στους οποίους κατέφευγε για βοήθεια ως και πριν λίγο καιρό..
Ξεθάφτηκε από τα έγκατα της γης το μεγάλο μυστικό…
Η εκπομπή βρέθηκε στο αρχαίο μεταλλείο, όπου ο διδάκτωρ γεωλογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Μάρκος Βαξεβανόπουλος και η ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχε, αντίκρισαν ανθρώπινα οστά. Βρήκαν υπολείμματα ρούχων και παπουτσιών και ενημέρωσαν τις αρμόδιες αρχές, για να ξεκινήσει η απαραίτητη έρευνα για τον εντοπισμό του άνδρα, που ήταν θαμμένος στα μεταλλεία του Λαυρίου για χρόνια.
«Είχαμε αυτό το απρόσμενο εύρημα. Μέσα από ένα οριζόντιο σύστημα στοών, βρεθήκαμε στον πάτο αυτού του φρέατος. Εισήλθαμε από οριζόντια είσοδο και βρισκόμασταν στο σημείο που είμαστε αυτή τη στιγμή. Είδαμε ουσιαστικά τον πάτο αυτού του φρέατος, ο οποίος είναι γεμάτος με χώματα, σκουπίδια και άλλα υλικά. Στη βάση του πάτου είδαμε να εξέχει ένα κόκκαλο. Ήταν μηρός και γενικά ο μηρός του ανθρώπου διαφέρει από των ζώων. Βρήκαμε και άλλα κόκκαλα και μάλιστα είδαμε και ένα τμήμα από λεκάνη ανθρώπου, οπότε είπαμε σίγουρα είναι οστά ανθρώπου. Πάνω από τον σκελετό υπήρχε μια σειρά από μεγάλες λίθους. Αυτό μας έδωσε την εντύπωση ότι ο άνθρωπος πετάχτηκε μέσα στο φρέαρ και από πάνω του έριξαν μια σειρά από μεγάλες λίθους».
Γεωλόγοι ξεθάβουν τον δολοφονημένο άντρα σαράντα έξι χρόνια μετά
Ο διδάκτωρ γεωλογίας Μάρκος Βαξεβανόπουλος μιλά στο «Τούνελ» για το πότε περίπου χρονολογείται ο σκελετός που βρέθηκε μέσα σε φρέαρ στην Καμάριζα Λαυρίου.
«Θεωρούσαμε ότι είναι δυο ή τρεις δεκαετίες πίσω και μάλιστα με ντόπιους που μιλήσαμε μας είπαν κατευθείαν, ότι ίσως να είναι ο άνθρωπος που αναζητούνταν το 1978. Θα γίνει και έρευνα DNA στον σκελετό, σε οργανικό υπόλειμμα, μένει να αναζητηθεί και να ταυτιστεί με DNA πιθανών συγγενών. Εμείς είχαμε ακούσει μια παλιά ιστορία, ότι είχε σκοτωθεί κάποιος και τον είχαν πετάξει σε ένα φρέαρ, αλλά γνωρίζαμε ότι αυτός που είχε ομολογήσει γι’ αυτόν τον φόνο είχε υποδείξει άλλο σημείο που είναι στη Συντερίνα».
Ο ίδιος έψαξε, ώστε να μάθει για την ιστορία εκείνη και την σπείρα αρχαιοκαπηλείας που δρούσε το 1978.
«Βρήκα διάφορα άρθρα που μου έστειλαν και μια αστυνομική επιθεώρηση του 1978, που τη βρήκε μια φίλη στο ίντερνετ, όπου αναφέρει με πολλή λεπτομέρεια τι είχε γίνει εκείνη την εποχή. Υπήρχε μια μεγάλη σπείρα αρχαιοκαπήλων, υπήρξε μια διένεξη μεταξύ τους και ο ένας από αυτούς σκότωσε τον άλλον και το πτώμα το έριξε σε ένα φρέαρ».
«Αυτή η σπείρα μας έκλεψε τα λαχεία και κέρδισε τον πρώτο λαχνό…»
Η βαθιά έρευνα του «Τούνελ» δείχνει ότι ο σκελετός που εντοπίστηκε σε σπήλαιο στο Λαύριο, πιθανότατα ανήκει στον Βασίλη Ψαραδέλλη που δολοφονήθηκε τον Μάρτιο του 1978, μετά από διένεξη με άλλα μέλη σπείρας αρχαιοκάπηλων. Ο λόγος, σύμφωνα με τα όσα οι ίδιοι δήλωσαν τότε στις Αρχές είναι ότι είχε κλέψει λαϊκά λαχεία από ένα προποτζίδικο της Νέας Σμύρνης, ένα από αυτά κέρδισε εκατομμύρια και εκείνος ποτέ δεν μοιράστηκε τα κέρδη μαζί τους. Η εκπομπή μετά από μεγάλη έρευνα εντόπισε τον ιδιοκτήτη του προ-πο, που είναι ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου, Δημήτρης Χριστοδούλου.
«Ήταν μια συμμορία αυτή του Παναγιωτίδη, που μου είχαν κλέψει τότε τα λαχεία που είχα πάνω στον πάγκο. Ένα από αυτά είχε κερδίσει δύο εκατομμύρια δραχμές. Είχα κάνει καταγγελία στην αστυνομία . Εκείνη μου είπε ότι θα μπορούσα να τα διεκδικήσω αλλά τι να το κάνω, αυτοί ήταν σπείρα ολόκληρη, θα κινδύνευε η ζωή μου. Είναι μια πονεμένη ιστορία αυτή γιατί είναι σαν να σου παίρνουν από την τσέπη σου τα χρήματα. Εκείνη την εποχή με αυτά τα χρήματα έπαιρνες στην Ηλιούπολη είκοσι διαμερίσματα 100 τετραγωνικών», λέει χαρακτηριστικά.
«Τα σύμβολα σατανισμού και τα ανθρώπινα οστά……»
Μέσα στη στοά του μεταλλείου Λούτσα βρέθηκε η εκπομπή. Εκεί ο γεωλόγος Μάρκος Βαξεβανόπουλος στην δική του προσπάθεια χαρτογράφησης όλων των μεταλλείων του Λαυρίου, ήρθε αντιμέτωπος με διάφορα ευρήματα .
«Σε τέτοιου τύπου οριζόντια μεταλλεία που δεν χρησιμοποιούνται πια, εντοπίζουμε συχνά διάφορα από ανθρώπους που ασχολούνται με τον σατανισμό. Υπάρχουν βωμοί, πεντάλφες, κεριά ακόμα και γάντζοι που κρεμάνε διάφορα πράγματα. Το ασυνήθιστο το βρήκαμε όταν χαρτογραφούσαμε τις οριζόντιες στοές της Καμάριζας. Από μια οριζόντια είσοδο όπως αυτή που είμαστε τώρα προχωρήσαμε και βρήκαμε τα οστά . Με το που τα είδαμε σταματήσαμε απευθείας την έρευνα και ειδοποιήσαμε τις αρμόδιες αρχές», αναφέρει.
Όπως περιγράφει ο γεωλόγος στην κάμερα του «Τούνελ» μετά από δύο μέρες ξαναπήγαν στο σημείο και με προσεκτικές κινήσεις μετέφεραν τα οστά αυτά στο αστυνομικό τμήμα του Λαυρίου.
“Με το που βρήκαμε αυτόν τον σκελετό σκεφτήκαμε ότι σχετίζεται με το κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας που είχε ως επικεφαλής έναν Γερμανό και λυμαινόταν την περιοχή από την δεκαετία του 60’ έως και του 90’. Ξέρουμε ότι ένας από την ομάδα σε μια διένεξη που υπήρξε, πυροβολήθηκε και το πτώμα του πετάχτηκε σε ένα φρέαρ. Από ότι μας δείχνουν οι πληροφορίες η δράση της ομάδας αυτής δεν είχε να κάνει μόνο με αρχαιοκαπηλία αλλά επίσης έκλεβαν καταστήματα, χρηματαποστολές.”
Εικάζεται ότι ο ανθρώπινος σκελετός ο οποίος βρέθηκε πρέπει να ανήκει στον Αντώνη Ψαραδέλλη που αγνοείται από το Μάρτιο του 1978.
«Ψάχναμε τότε όλες τις στοές αλλά δεν τον είχαμε βρει»
Με τον Κωνσταντίνο Πόγκα, τον δήμαρχο Λαυρίου το 1975, επικοινώνησε το «Τούνελ» προκειμένου να πληροφορηθεί λεπτομέρειες για την υπόθεση δολοφονίας του Βασίλη Ψαραδέλλη, που θεωρείται αγνοούμενος από τον Μάρτιο του 1978.
«Ήμουν δήμαρχος τότε, το θυμάμαι, έψαχνα και εγώ, είχαμε μπει σε στοές, είμαι και του επαγγέλματος, δούλευα στην γαλλική εταιρία, μεταλλωρύχος. Έψαχναν να βρουν εκεί, άλλοι έλεγαν ότι είναι μέσα σε ένα πηγάδι, το πηγάδι ήταν μπαζωμένο, επιχείρησαν να το βγάλουν, πολλά πράγματα συνέβησαν εκείνη την εποχή. Έψαχναν στις στοές, για να βρουν τον άνθρωπο αυτόν που είχε εξαφανιστεί. Είχε κινητοποιηθεί η αστυνομία όλη και ο κόσμος. Αν εξαφανιζόταν κάποιος, τότε το χωριό έτρεχε αλλά και η περιοχή ολόκληρη. Λέγανε, ότι θα τον έχουν εξαφανίσει από κάποιο κύκλωμα αρχαιοκαπηλείας».
Ο τότε δήμαρχος αναφέρει μάλιστα πως τα πετρώματα στην περιοχή αυτή είναι πολύτιμα και πολλοί είναι εκείνοι που ψάχνουν μέχρι και σήμερα, για να βρουν ακόμα και διαμάντια.
«Το πρώτο θύμα και ο φαντομάς αρχηγός της σπείρας…»
Στο φως έφερε η έρευνα της εκπομπής και μια δεύτερη περίεργη εξαφάνιση που είχε γίνει δύο μήνες νωρίτερα από αυτή του Ψαραδέλλη στην ίδια περιοχή. Πρόκειται για τον Ευάγγελο Βαμβούνη που είχε χαθεί τον Ιανουάριο του 1978. Πολλοί ταυτίζουν και την ιστορία αυτή με το κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας που λυμαινόταν την συγκεκριμένη περιοχή.
«Σε αντίθεση με την περίπτωση του Ψαραδέλλη τα ίχνη του χάθηκαν στο οριζόντιο μεταλλείο «Μαρία» το οποίο ήταν αρχαίο. Έχει μια στοά που μπαίνεις κανονικά και ακολουθεί ένας δαίδαλος αρχαίων στοών τον οποίο περνάς μόνο μπουσουλώντας. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των κατοίκων ο Βαμβούνης από διάφορα τέτοια μεταλλεία έβγαζε ένα ορυκτό που λέγεται φθορίτης και το πουλούσε σε βιοτεχνίες μεταλλουργίας», λέει χαρακτηριστικά ο γεωλόγος Μάρκος Βαξεβανόπουλος.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Βαμβούνης βρέθηκε στην περιοχή με άλλους δυο οι οποίοι βγήκαν από το μεταλλείο αλλά εκείνος δεν τα κατάφερε ποτέ.
«Ήταν ένας Γερμανός και ένας ντόπιος. Μπήκαν μαζί στο μεταλλείο και σύμφωνα με τα όσα είπαν, οι ίδιοι βγήκαν και ο Βαμβούνης δεν τους ακολούθησε ποτέ. Έκανε όλο το χωριό έρευνες αλλά δεν τον βρήκαν τότε πουθενά. Εντοπίστηκε τυχαία ο σκελετός του από έναν Λαυριώτη δεκαοχτώ χρόνια μετά σε εκείνο το μεταλλείο. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το πώς δεν τον είχαν βρει στις αρχικές έρευνες γιατί είχαν μπει στο μεταλλείο άτομα που το ήξεραν σαν την παλάμη τους. Την εποχή εκείνη υπήρχε και αυτή η σπείρα της αρχαιοκαπηλίας που συνέχεια τους πιάνανε και μετά έκαναν απόδραση. Ειδικά ο αρχηγός τους, ο Γερμανός, Στέφαν Γκέρικε, κυκλοφορούσε άλλοτε με περούκες, άλλοτε διέφευγε στο εξωτερικό και επέστρεφε μεταμφιεσμένος και με πλαστά διαβατήρια και μέχρι και σήμερα παραμένει καταζητούμενος. Όλα αυτά είναι περίεργα και θυμίζουν σενάρια ταινιών», κατέληξε.
