Όταν στις 18 Φεβρουαρίου ο Βόλος γνώριζε οδυνηρή ήττα από ΠΑΣ Γιάννινα στο Πανθεσσαλικό στάδιο, άπαντες θεωρούσαν τους «κυανέρυθρους» ξεγραμμένους και με το ενάμιση πόδι στη super league 2.
Και ίσως να μην είχαν άδικο, όχι τόσο βλέποντας κανείς τον βαθμολογικό πίνακα, αλλά κυρίως γιατί δεν έπειθε κανέναν η εικόνα της ομάδας.
Μία ομάδα χωρίς κανένα αγωνιστικό πλάνο και τη ψυχολογία στο ναδίρ, θα έλεγε κανείς ότι το μοιραίο απλά ερχόταν.
Μέχρι τη στιγμή που ο Αχιλλέας Μπέος, γνωρίζοντας όσο λίγοι στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο, πήρε την απόφαση να αντικαταστήσει τον Ανχελ Λόπες, όχι με έναν «μπαρουτοκαπνισμένο» από τέτοιες συνθήκες προπονητή, αλλά με έναν νεαρό και φιλόδοξο τεχνικό, τον Χρήστο Κόντη.
Αντί λοιπόν να πάει ο Αχιλλέας Μπέος σε μία επιλογή προπονητή με εμπειρία από τέτοια συνθήκες (μάχη για τη σωτηρία), επέλεξε τον Χρήστο Κόντη. Τον μέχρι πρότινος βοηθό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος όχι μόνο είχε ελάχιστη εμπειρία ως πρώτος προπονητής, αλλά το κυριότερο είχε μηδενικές παραστάσεις από παρόμοιες καταστάσεις (μάχες παραμονής).
Και όμως: Η επιλογή του Αχιλλέα Μπέου αποδείχθηκε -για μία ακόμη φορά- σοφή. Ο Χρήστος Κόντης απέδειξε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ότι εκτός από πολύ καλός βοηθός του Γιοβάνοβιτς, είναι και εξαιρετικός προπονητής.
Ενας προπονητής με γνώσεις του αντικειμένου, οξυδερκής και πολύ δουλευταράς.
Και το κυριότερο: Ενας εξαιρετικός άνθρωπος, ο οποίος σε κερδίζει με την προσωπικότητα του.
Ο Χρήστος Κόντης, από την πρώτη ημέρα της παρουσίας του στα αποδυτήρια του Βόλου, κατάφερε να κερδίσει όλους τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι με τη δική του βοήθεια, πίστεψαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Και τα κατάφεραν.
Σε έξι αγώνες με τον Χρήστο Κόντη στην άκρη του πάγκο, ο Βόλος μετράει 4 νίκες και μόλις 2 εκτός έδρας ήττες, από Αρη και Ολυμπιακό, γεγονός που τον έχει φέρει μία… ανάσα από την αποφυγή του υποβιβασμού.
