Ο δημοσιογράφος άφησε πίσω του μια μεγάλη, «αδιευκρίνιστη» ως προς τη διανομή, κληρονομιά – Σπίτια σε Γαλλία, Μονακό, Νέα Υόρκη (5th Avenue), Λας Βέγκας, αλλά και Ελλάδα – Η περιουσία του πηγαίνει στη σύζυγό του Μαρία Καρρά και τους δύο γιους του, Γιάννη και Φρέντυ
Το αιφνίδιο συναπάντημα με τον θάνατο δεν του επέτρεψε αφενός να ρυθμίσει βασικά θέματα για τη λειτουργία του κόμματος Ελεύθεροι Ανθρωποι που ίδρυσε προ μηνών, με αποτέλεσμα να διαπληκτίζονται οι πολιτικοί του επίγονοι. Αφετέρου δεν πρόλαβε να αφήσει διαθήκη για την τεράστια, ως φαίνεται, περιουσία του, γεγονός που έχει οδηγήσει, σύμφωνα με πληροφορίες, σε διαμάχες ανάμεσα στην τελευταία σύζυγό του Μαρία Καρρά και τα παιδιά του από προηγούμενους γάμους του.
Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που υπήρξε θέμα με τη Δικαιοσύνη για τα περιουσιακά του. Ουδείς ξεχνά ότι στα τέλη του 2012 το όνομά του βρέθηκε στην περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ». Ο ίδιος αρχικά ισχυρίστηκε ότι δεν είχε κάποια σχέση και μίλησε για «σκοπιμότητες πολιτικής και ηθικής σπίλωσής του» επειδή ήταν απέναντι στα μνημόνια και τους Γερμανούς. Στη συνέχεια, εν μέσω κλαυθμών, παραδέχθηκε ότι στο παρελθόν, αφελώς σκεπτόμενος, όπως έλεγε, είχε βγάλει χρήματα στην Ελβετία, σημειώνοντας πάντως πως είχε κλείσει τον επίμαχο λογαριασμό χρόνια πριν. Απόρροια αυτού ήταν η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του τον Μάιο του 2014 σε βαθμό κακουργήματος για ανακριβή δήλωση «πόθεν έσχες». Η έρευνα είχε καταδείξει τότε ότι ποσά ύψους άνω των 10 εκατ. ευρώ δεν είχαν δηλωθεί νόμιμα.
Τελικά διώχθηκε σε βαθμό πλημμελήματος, ενώ σχεδόν αβρόχοις ποσίν κατάφερε να ξεπεράσει και τον θόρυβο από δημοσιεύματα που τον ενέπλεκαν το 2016 στην υπόθεση με τα Εγγραφα του Παναμά ως κάτοχο offshore εταιρειών – ουδέποτε επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο, καίτοι όλες αυτές οι ιστορίες τού κόστισαν στο ίματζ του αντιμνημονιακού λαϊκού ήρωα και του προστάτη των συμφερόντων των απλών ανθρώπων που πλάσαρε επί δεκαετίες.
Τώρα όμως φαίνεται ότι τα πράγματα μπορεί να έχουν νέο ενδιαφέρον και μπερδεύουν την κατάσταση.
Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Τράγκας ήταν «ημιμόνιμος» κάτοικος Μονακό όχι γιατί αγάπησε ξαφνικά το πριγκιπάτο του Αλβέρτου, τον βράχο του περίφημου καζίνου και τη μοναδική «φυσική» πίστα της Φόρμουλα 1, αλλά για να έχει μεγαλύτερη οικονομική, επιχειρηματική και φορολογική ευελιξία, σύμφωνα με ανθρώπους που τον γνώριζαν και είχαν εικόνα των κινήσεών του σε γενικές γραμμές. Ηταν γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι διατηρούσε πολυτελή βίλα στη Νίκαια, γοητευμένος από τις ομορφιές της νότιας Γαλλίας. Μάλιστα πολλές από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές τα τελευταία χρόνια τις ετοίμαζε και τις συντόνιζε από την Côte d’Azur, την Κυανή Ακτή ή αλλιώς Γαλλική Ριβιέρα. Τις περιόδους που ο ίδιος βρισκόταν στην Ελλάδα ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, την παρείχε προς ενοικίαση, αφού τέτοια πολυτελή σπίτια σε τόσο μαγικά μέρη είναι περιζήτητα και φυσικά πανάκριβα. Οι φωτογραφίες από τη βίλα κόβουν την ανάσα, γεννούν υποψίες ότι ο παράδεισος ίσως έχει «παράρτημα» στη Γη και εξηγούν γιατί ο Νίκος Καζαντζάκης είχε μαγευτεί από την ομορφιά εκείνης της λωρίδας στεριάς και θάλασσας ώστε να αγοράσει το 1954 σπίτι στη γειτονική Αντίμπ.
Από το Μονακό έως το Παρίσι
Ο Γιώργος Τράγκας φαίνεται ότι είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα ακίνητα και φρόντιζε να επενδύει στην ασφάλεια που αυτά παρέχουν τα μεγάλα ποσά που απέκτησε από τις πετυχημένες επαγγελματικές του δραστηριότητες επί 30 και πλέον χρόνια.
Οι σχετικές πληροφορίες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ, σύμφωνα με καταγγελία που βρίσκεται στα χέρια των οικονομικών αρχών, η περιουσία του περιλαμβάνει συνολικά περισσότερα από 12 ακίνητα σε Ελλάδα, Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Μονακό το όνομά του φέρεται να συνδέεται με τρία ή τέσσερα ακίνητα.
Πρόκειται καταρχάς για ένα διαμέρισμα στη rue de la Turbie, το οποίο χρησιμοποιούνταν ως έδρα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του αποβιώσαντος και της συζύγου του Μαρίας Καρρά. Ενα δεύτερο ακίνητο, ένα διαμέρισμα σε κεντρικό δρόμο του πριγκιπάτου, φέρεται να δηλωνόταν ως μόνιμος τόπος διαμονής.
ΝΙΚΑΙΑ: Η αστραφτερή βίλα στην Côte d’Azur
Το τρίτο ακίνητο που περιλαμβάνεται στην έρευνα βρίσκεται πάνω από το Parc Princesse Antoinette και αναφέρεται ως έδρα μιας εταιρείας δημοσίων σχέσεων και επικοινωνιών που διατηρούσε ο Γιώργος Τράγκας, ενώ ένα τέταρτο ακίνητο στην οδό Du Larvotto ελέγχεται εάν ανήκε στον δημοσιογράφο και επιχειρηματία.
Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες που προέρχονται από πηγές οι οποίες έχουν εικόνα από δραστηριότητες εκμετάλλευσης πολυτελών ακινήτων στα πιο ακριβά μέρη του κόσμου, ο δραστήριος εκδότης είχε επενδύσει και σε ένα εντυπωσιακό, επιβλητικό οίκημα σε ένα από τα πιο φημισμένα σημεία του Παρισιού, στην οδό Victor Hugo, κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου. Πρόκειται για πραγματικό αρχιτεκτονικό καλλιτέχνημα, ένα μνημείο της αριστοκρατικής φύσης του ανθρώπου, ένα αρχοντικό αποτύπωμα της Ιστορίας που έχει κληροδοτήσει η ίδια η Γαλλία στην ανθρωπότητα. Και αυτό το ακίνητο ο Γιώργος Τράγκας το αξιοποιούσε, παραχωρώντας το προ ενοικίαση σε όποιον διέθετε το γούστο και την ξεχωριστή οικονομική δυνατότητα για να το απολαύσει.
Το αμερικάνικο όνειρο
Ο Γιώργος Τράγκας είχε αποκτήσει με τα χρόνια μια ιδιαίτερη σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οχι με άλλα μέρη της αμερικανικής ηπείρου. Με τις ΗΠΑ ειδικά και μάλιστα τόσο με την Ανατολική Ακτή όσο και με τη… Νεβάδα. Το 2019, μάλιστα, επέλεξε να κάνει στο Λας Βέγκας έναν συμβολικό, τρίτο γάμο (!) με την ίδια γυναίκα, τη Μαρία Καρά, την τρίτη και τελευταία σύζυγό του, με την οποία πορεύτηκαν μαζί επί 22 χρόνια. Ουσιαστικά ήταν μια φαντασμαγορική τελετή, αντάξια της λαμπερής «πόλης της αμαρτίας και των καζίνων», για την ανανέωση των όρκων τους, με παπά έναν μίμο του Ελβις Πρίσλεϊ και «παρανυφάκι» τον… σκύλο τους, που φέρει το όνομα Αστερίξ! Η έρευνα των οικονομικών αρχών προσανατολίζεται στην εξακρίβωση της πληροφορίας ότι του ανήκε ένα διαμέρισμα στο Λας Βέγκας μέσω μιας εταιρείας που σύστησε στη Νεβάδα.
ΗΠΑ: To «American dream» σε τρία ακίνητα
Αλλο στοιχείο που περιλαμβάνεται στην έρευνα είναι η κατοχή δύο ακόμα ακινήτων στις ΗΠΑ. Ενα βρίσκεται στο Μαϊάμι, σε συγκρότημα κατοικιών, και ένα άλλο στην περίφημη 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, στο Midtown του Μανχάταν – εκεί όπου γίνονται οι παρελάσεις για την 25η Μαρτίου και νιώθει περήφανος κάθε Ελληνας της Αμερικής.
Κηφισιά, Μύκονος, Ακρόπολη
Εκτός από τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Γιώργος Τράγκας είχε πάντα το ενδιαφέρον του και στην Ελλάδα, φυσικά, αλλά και στην Κύπρο, την οποία πάντως δεν επέλεξε για την απόκτηση ακινήτου, αλλά για να έχει την έδρα της εταιρείας που κατείχε εκδοτικά και ιντερνετικά κομμάτια των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του. Στη χώρα μας ο Γιώργος Τράγκας είχε στην κατοχή του τη γνωστή βίλα στην Εκάλη, όπου διέμενε με την κατά 29 χρόνια μικρότερη από αυτόν σύζυγό του.
Είχε αγοράσει τη βίλα του βιομήχανου Χρυσαφίδη, η οικογένεια του οποίου είχε βρει φρικτό θάνατο στον ίδιο χώρο από τον Ταϊλανδό μπάτλερ της, το μακρινό 1991. Δεν περιορίστηκε όμως μόνο σε αυτό το ακίνητο. Σύμφωνα με την καταγγελία που έφτασε στις ελεγκτικές αρχές, ερευνάται μία εταιρεία με έδρα τη Μεγάλη Βρετανία, μέσω της οποίας αποκτήθηκαν ακίνητα στη Μύκονο ή και την Κέρκυρα.
ΑΚΡΟΠΟΛΗ: Ακίνητο-κόσμημα με θέα στον Ιερό Βράχο
Επίσης, άλλες πηγές αναφέρουν ότι διέθετε και εκμεταλλευόταν και ένα εντυπωσιακό ακίνητο στην οδό Ροβέρτου Γκάλι, ψηλά στο Κουκάκι, με απίστευτη και καθηλωτική θέα στην Ακρόπολη, με μπαλκόνια που κόβουν την ανάσα και μία εκλεπτυσμένη πολυτέλεια να ανταποκρίνεται στις υψηλές αρχιτεκτονικές και αισθητικές απαιτήσεις της περιοχής, όπου πλέον δεσπόζει το Μουσείο της Ακρόπολης και είναι απλησίαστη για τους κοινούς θνητούς.
Μεγάλα deal και αμοιβές
Οι περισσότεροι εκ των παροικούντων την Ιερουσαλήμ μπορούσαν να φανταστούν ότι ο Γιώργος Τράγκας είχε αποκτήσει τεράστια περιουσία, για το μέγεθος της οποίας όμως ουδείς ήταν σε θέση να μιλήσει με σιγουριά. Ο αποβιώσας πολυπράγμων επιχειρηματίας δεν έκανε επίδειξη πλούτου, ούτε όμως έκρυβε ότι απολάμβανε μια άνετη ζωή.
Κυκλοφορούσε με Cayenne, σύχναζε σε πολυτελή μέρη, ταξίδευε και είχε τη βάση του δίπλα στο Σεν Τροπέ και τις Κάννες, αλλά την ίδια ώρα παρέμενε στις επαγγελματικές επάλξεις και διατηρούσε χαμηλό προφίλ ως προς την πραγματική του οικονομική επιφάνεια. Αλλωστε ουδείς είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι επρόκειτο για έναν από τους πλέον ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους της χώρας. Και, όπως αποδείχθηκε σε κρίσιμες στροφές, υπήρξε επίσης και επιχειρηματίας που κατάφερε να κάνει αποδοτικά deal.
Ξεκίνησε με δυσθεώρητα, ακόμα και για την εποχή εκείνη, ραδιοφωνικά συμβόλαια τη δεκαετία του ’90. Ισως ήταν ο καλύτερα αμειβόμενος ραδιοφωνικός παραγωγός επί σειρά ετών. Εχοντας αποκτήσει τεράστια φήμη, ειδικά από την περίοδο του Χέρφιλντ, όταν και κάλυψε με επεισοδιακό τρόπο τη νοσηλεία του Ανδρέα Παπανδρέου και τη σχέση του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ με τη Δήμητρα Λιάνη, πλασαρίστηκε ως περσόνα πρώτης γραμμής. Βέρος δεξιός, με πατριωτικό λόγο, στα όρια του εθνικιστικού παραληρήματος και πρώιμο, ακατέργαστο λαϊκισμό, ανταγωνιστικό του «αυριανισμού», πέτυχε το εξής παράδοξο: ενώ έκανε όνομα πολεμώντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, καθιερώθηκε και «απογειώθηκε» στρεφόμενος κατά της κυβέρνησης του Κώστα Μητσοτάκη από τα μικρόφωνα του ΣΚΑΪ!
Η στροφή του ήταν τόσο θεαματική όσο και η ικανότητά του να πείθει διά μιας μαγικής συνταγής, που συνδύαζε τη λυσσαλέα κριτική, τον αθυρόστομο λόγο και τη βορβορώδη ρητορική, εκφράζοντας τα πιο ταπεινά ένστικτα και την ιερή αγανάκτηση του αδικημένου και μόνιμα γκρινιάρη πολίτη. Ηταν εποχές που η ακροαματικότητα των εκπομπών του ξεπερνούσε το 50%, μια επιτυχία που του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει «χρυσές» μεταγραφές ως περιζήτητος παραγωγός, ικανός να αλλάξει τις ισορροπίες των ραδιοφωνικών συσχετισμών.
Οποιος ραδιοφωνικός σταθμός ήθελε να εκτοξευτεί στις μετρήσεις των ακροαματικοτήτων, στόχευε πρώτα και κύρια να εντάξει τον Γιώργο Τράγκα στο πρόγραμμά του. Ετσι πέρασε από τον μεγάλο Flash του Σωκράτη Κόκκαλη, τον Planet του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, τον Real του Νίκου Χατζηνικολάου, τα Παραπολιτικά του Γιάννη Κουρτάκη, πετυχαίνοντας συμβόλαια ανάλογα με του Μέσι και του Ρονάλντο στο ποδόσφαιρο. Η ραδιοφωνική επιτυχία έφερε και καλά αμειβόμενες τηλεοπτικές εκπομπές («Χωρίς Αναισθητικό», «Viva», «Ελεύθερος Σκοπευτής»), αν και ουδέποτε το γυαλί ξεπέρασε το μικρόφωνο.
Ο Γιώργος Τράγκας επέδειξε όμως και ένα επιχειρηματικό δαιμόνιο που του έδωσε τεράστια οικονομική επιφάνεια και επιρροή στα δημόσια πράγματα. Με την εφημερίδα «Χώρα» πέτυχε να αξιοποιήσει τη συγκυρία της δεξιάς διακυβέρνησης Καραμανλή και να εξασφαλίζει απίθανα μεγάλα διαφημιστικά έσοδα, σε πλήρη αναντιστοιχία με την κυκλοφορία της. Σύμφωνα με τους καταλόγους της εποχής λίγο πριν από τη χρεοκοπία και την είσοδο στα μνημόνια, αποσπούσε περίπου το 6% της κρατικής διαφήμισης, έχοντας μόνο το 0,3% της κυκλοφορίας του ημερήσιου Τύπου.
Σε απόλυτα νούμερα, τα ποσά που εισέπραττε έφταναν τα πολλά εκατομμύρια ευρώ. Με έναν περίπου μαγικό τρόπο πούλησε πανάκριβα ορισμένα από τα εκδοτικά του εγχειρήματα. Πέραν της «Χώρας», για παράδειγμα, πέτυχε μεγάλο αντίτιμο για την εφημερίδα «Derby Sports», ενώ εκχώρησε το ΚΑΝΑΛΙ 10 στον επιχειρηματία Πέτρο Κυριακίδη αντί ενός αστρονομικού ποσού, όπως είχε ειπωθεί τότε, για ένα τέτοιο κανάλι – ήτοι αρκετά εκατομμύρια. Βέβαια, δεν αρκούσαν μόνο ορισμένα εξαιρετικά deal για να φτιάξει ο Γιώργος Τράγκας την τεράστια περιουσία του. Χρειάστηκαν και δυο-τρεις ακόμα συνθήκες.
Για παράδειγμα, ενώ κέρδιζε από την υπεραξία των επιχειρηματικών εγχειρημάτων του, όχι μόνο δεν «διένειμε» τα ανάλογα στους εργαζομένους, αλλά πολλές φορές τους άφηνε και απλήρωτους. Εκτός από αυτά που πούλησε, κάνοντας γερό κομπόδεμα ο ίδιος, υπήρξαν και έντυπα που δεν πήγαν καλά και στα οποία το μάρμαρο πλήρωναν σχεδόν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι. Κάπως σαν «στα κέρδη εγώ, στις ζημιές εσείς»!
Οι περισσότεροι των εργαζομένων στις εφημερίδες «Απόφαση», «PressTime», «Financial Box», «Profit», «Ανεξαρτησία», που δεν είχαν την κερδοφόρα για τον Γιώργο Τράγκα έκβαση, ένιωσαν στο πετσί τους τη δυσαρμονία αυτή. Με κακές αμοιβές, βασανιστικές καθυστερήσεις και φέσια. Ενα άλλο στοιχείο που επέτρεψε στον αποβιώσαντα εκδότη να συγκεντρώσει την περιουσία του ήταν ότι «πρόσεχε» πολύ το χρήμα. Ηταν δηλαδή «σφιχτός». Ο μακαρίτης Νίκος Κακαουνάκης -και όχι μόνο εκείνος- τον φώναζε «Φράγκα», ενώ άλλοι του είχαν κολλήσει το… «Δάγκας».
Και βέβαια ήξερε ή ανακάλυπτε στην πορεία πολλούς τρόπους για να κάνει αποδοτικές επενδύσεις. Η έφεσή του σε ακίνητα που αποφέρουν σημαντικά εισοδήματα και δεν χάνουν την αξία τους, τουναντίον με τα χρόνια την αυξάνουν θεαματικά, είναι δείγμα ότι το επιχειρηματικό «το είχε». Η διαδρομή του Γιώργου Τράγκα στα δημόσια πράγματα υπήρξε ιλιγγιώδης. Με μεγάλους σταθμούς στη δημοσιογραφική του καριέρα, τεράστιες επιχειρηματικές επιτυχίες, μα και αμφιλεγόμενα εγχειρήματα, αλλά και με πολυτάραχη προσωπική ζωή.
Τίποτα δεν τον πτόησε. Ούτε η αμφισβήτηση, ούτε οι συγκρούσεις με πολιτικές εξουσίες τον έκαναν να βάλει νερό στο κρασί του, ενώ βίωνε τη χρόνια μάχη με το σάκχαρο και τις ενέσεις με ινσουλίνη σαν απλή καθημερινότητα. Με μεθοδικότητα και πηγαίο τρόπο φιλοτέχνησε μια δημοσιογραφική περσόνα που απέκτησε φανατικό κοινό και φυσικά πολλούς εχθρούς.
Οι ραδιοφωνικές παραστάσεις του έμελλε να σημαδέψουν από τα πρώτα του χρόνια το ιδιωτικό ραδιόφωνο στη χώρα και να τον κάνουν από τα κυρίαρχα ονόματα στην μπάντα των FM. Με ακροαματικότητες στο κόκκινο, διαμόρφωνε πολλές φορές την πολιτική ατζέντα. Μόλις κατάλαβε την πέραση που είχε το προφίλ ενός «αγανακτισμένου λαϊκού ήρωα», επεκτάθηκε σε εκδοτικές δραστηριότητες και σε μία συστηματική επιχειρηματική επέκταση. Τίποτε από αυτά δεν φαινόταν ως σοβαρή πιθανότητα όταν μεγάλωνε στα σοκάκια του Μεταξουργείου, έχοντας ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές από τους γονείς του.
Γνωστός γιατρός γυναικολόγος ο πατέρας του Γιάννης, τον έστειλε στην Ιταλία με την ελπίδα να του δώσει την επαγγελματική σκυτάλη. Ζόρικος, ανυπότακτος και δαιμόνιος ο Γιώργος Τράγκας, από τα μικράτα του και παιδί της πιάτσας, απέρριψε την πατρική οδηγία και γύρισε με πτυχίο σχεδιαστή μόδας! Αυτή τη ιδιότυπη ανταρσία ίσως να οφείλεται και στο γεγονός ότι είχε αδυναμία στη μητέρα του Ευθυμία, καθώς οι γονείς του είχαν χωρίσει όταν ο ίδιος ήταν σε μικρή ηλικία. Προτίμησε έτσι κι αλλιώς τον δικό του, αυτόνομο και ανεξάρτητο δρόμο, διατηρώντας πάντως τις αρχέγονες καταβολές μιας συντηρητικής οικογένειας, με αναφορές στην πατρίδα, στη θρησκεία και τη δεξιά παράταξη – για την οικογένεια ελέγχεται ως προς τις στενές νόρμες που ίσχυαν τότε, αφού αποδείχθηκε «γυναικάς», όπως ο ίδιος παραδεχόταν, και έκανε τρεις γάμους.
Η προσήλωσή του στην εκκλησία πάντως δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, ίσως γιατί έκανε το παπαδοπαίδι στην ενορία του όταν ήταν μικρός. Επιστρέφοντας από την Ιταλία, δεν άργησε να βρεθεί στα κατατόπια της δημοσιογραφικής πιάτσας. Αρχικά ως αθλητικός αρθρογράφος, φανατικός φίλος του Παναθηναϊκού και οπαδός του Μίμη Δομάζου και αργότερα ως αστυνομικός συντάκτης, προτού περάσει στο πολιτικό ρεπορτάζ.
Φοβόταν
Είτε από πεποίθηση αντεμβολιαστής, λόγω θρησκευτικών και άλλων ιδεολογικών καταβολών, είτε φοβούμενος τις παρενέργειες του εμβολίου, όπως διευκρίνισαν συγγενείς και συνεργάτες του μετά τη νόσηση και τη μοιραία κατάληξη, ο Γιώργος Τράγκας αντιμετώπισε τον κορωνοϊό με μια ακατανόητη και καταστροφική αυτοπεποίθηση.
Ο γιατρός του Χρήστος Ζούπας αποκάλυψε ότι τον παρακαλούσε να εμβολιαστεί, εισπράττοντας όμως μονίμως αρνητική στάση και υπεκφυγές. Και αυτό παρότι έπασχε από τα 42 του χρόνια από διαβήτη, φτάνοντας κάποια στιγμή και στις ενέσεις ινσουλίνης. Ο δημοσιογράφος ισχυριζόταν ότι ο COVID είναι ανύπαρκτος κα επέκρινε την κυβέρνηση, αλλά και τους επιστήμονες με σκαιούς χαρακτηρισμούς. Στο στόχαστρό του έμπαιναν σχεδόν καθημερινά γιατροί και άλλοι ειδικοί, όπως ο Σωτήρης Τσιόδρας, ο Ηλίας Μόσιαλος και άλλοι.
Οι πεποιθήσεις του αυτές για τον κορωνοϊό, που ήρθαν να συμπληρώσουν την αντιμνημονιακή ρητορική και την πολεμική στη Μέρκελ και το Βερολίνο, σε συνδυασμό με έναν παραδοσιακό, σκληρό λόγο της συντηρητικής λαϊκής δεξιάς, τον οδήγησαν πιθανόν να ιδρύσει και το κόμμα Ελεύθεροι Ανθρωποι.
Τα πορτρέτα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, που κρέμονταν στους τοίχους των γραφείων του κόμματος, είναι ενδεικτικά και των ιδεολογικών αναφορών του. Οραματιζόταν το κόμμα του στην τρίτη θέση, πίσω από τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, σε ρόλο ρυθμιστή. Να κινείται δεξιά της Ν.Δ. και να συγκεντρώνει ψηφοφόρους απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, ως η φωνή του λαού στη Βουλή και με σημαία την ανεξαρτησία της χώρας και την αποτίναξη του ζυγού των ξένων δυνάμεων. Ουδείς θα μάθει εάν θα πετύχαινε τους στόχους του.