Φωνές. Χλεύη. Γκρίνια. Η εικόνα του Σάουθγκεϊτ να χρησιμοποιείται σε κλινικές ύπνου σε ολόκληρο το Νησί, προκειμένου να κοιμηθούν σαν πουλάκια όσοι μαστίζονται από χρόνια αϋπνία.
Και, μεταξύ μας, δικαίως: η Αγγλία στο φετινό Euro παρουσίαζε μια αγωνιστική εικόνα που έκανε τους απανταχού φιλάθλους να θέλουν να μιμηθούν τον Οιδίποδα- στο κομμάτι που βγάζει οικειοθελώς τα μάτια του, όχι σε ό,τι έχει να κάνει με τις ερωτικές επαφές με τη μητέρα του. Όμως…
Όμως τώρα, μετά από 90κάτι λεπτά απέναντι στην Ολλανδία, η Αγγλία βρίσκεται πολύ κοντά στο να σπάσει την κατάρα και να κατακτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία της το Euro: αν και βρέθηκαν πολύ νωρίς πίσω στο σκορ, τα «Τρία Λιοντάρια» κατάφεραν να φέρουν τούμπα το παιχνίδι απέναντι στους «Οράνιε» και να προκριθούν σε δεύτερο σερί τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Και ναι, μπορεί η Ισπανία να είναι το φαβορί με βάση την εξωπραγματική της απόδοση, αλλά ποιος δε φοβάται το βρυχηθμό του βασιλιά της ποδοσφαιρικής ζούγκλας;
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή…
Μπήκε καλά η Αγγλία στον ημιτελικό και έδειξε ότι άμεσα θα μεταφέρει το παιχνίδι στο αντίπαλο μισό, όμως χρειάστηκε να ξυπνήσει απότομα. Μόλις στο 7’ ο Τσάβι Σίμονς πήρε τη μονομαχία με τον Ράις και με τρόμερό σουτ εκτός περιοχής εκτέλεσε τον Πίκφορντ για το 1-0 της Ολλανδίας.
Μετά τη μικρή παρένθεση, οι παίκτες του Σάουγκεϊτ πέρασαν ξανά μπροστά, στο 13’ είχαν μια καλή στιγμή με ένα μακρινό σουτ του Κέιν και στο 18’ ήρθε η ισοφάριση. Τέσσερα λεπτά νωρίτερα ο Άγγλος φορ έκανε το βολέ μετά την προσπάθεια του Σάκα και ο Ντούμφρις προσπάθησε να του βάλει την κόντρα, όμως το VAR είδε το αντικανονικό μαρκάρισμα του άσου της Ίντερ μέσα στην περιοχή και από τη βούλα του πέναλτι ο φορ της Μπάγερν Μονάχου έγραψε το 1-1.
Η συνέχεια είχε πολύ ψωμί. Στο 23’ έπειτα από πάσα του Μαϊνού ο Φόντεν πλάσαρε την τελευταία στιγμή από κοντά αλλά ο Ντούμρφις πήρε το αίμα του πίσω σταματώντας την μπάλα πάνω στη γραμμή. Τα Τρία Λιοντάρια διατήρούσαν την κατοχή και την πρωτοβουλία, όμως ήταν οι Οράνιε στο 30’ που λίγο έλειψε να πάρουν ξανά προβάδισμα, όμως η κεφαλιά του Ντούμφρις από κόρνερ πήγε στο οριζόντιο.
Δύο λεπτά αργότερα στο δοκάρι σταμάτησε και μακρινό τεχνικό σουτ του Φόντεν, που δεν ήθελε πολύ να πετύχει ένα γκολ σαν του Γιαμάλ της Ισπανίας. Το πρώτο μέρος έκλεισε με τον Κούμαν να χάνει με τραυματισμό τον Ντεπάι (35’) και να βάζει στη θέση του έναν μέσο, τον Φέερμαν.
Στο ημίχρονο ο Σάουθγκεϊτ έβγαλε τον Τρίπιερ και έβαλε τον Σο για να δώσει μια πιο επιθετική πνοή από τα πλάγια, όμως η ομάδα του, όσο και αν διαβάζεται υπερβολή, δεν έκανε σχεδόν τίποτα μπροστά, τουλάχιστον μέχρι το φινάλε. Όσο κυλούσε το ματς η Ολλανδία πατούσε όλο και καλύτερα, μπρούσε να κρατήσει και να κλυκλοφορήσει και στο 65’ ο Φαν Ντάικ λίγο έλειψε να βάλει και γκολ αλλά ο Πίκφορντ του έβαλε τεράστιο stop.
Το ματς πήγαινε… καρφί για παράταση αλλά στο φινάλε ο τεχνικός της Αγγλίας πέρασε στο ματς τους Πάλμερ και Γουότκινς. Στο 79’ το γκολ του Σάκα ακυρώθηκε για οφσάιντ του Γούκερ, λίγο αργότερα ο Πάλμερ είχε πεδίο για το σουτ αλλά δεν το έπιασε καλά αλλά στο 91’, οι δύο αλλαγές συνδυάστηκαν. Ο άσος της Τσέλσι έδωσε στον Γουότκινς, ο οποίος πήρε μέσα στη μεγάλη περιοχή και αφού βρήκε ελάχιστο χώρο γύρισε και με τρομερό διαγώνιο σουτ έγραψε το 2-1 στέλοντας την Αγγλία στον τελικό.
Ολλανδία (Ρόναλντ Κούμαν): Φερμπρούγκεν, Ντούμφρις (93’ Ζίρκζε), Ντε Φράι, Φαν Ντάικ, Ακέ, Σχάουτεν, Ράιντερς, Γκάκπο, Σίμονς (93’ Μπρούμπεϊ), Μάλεν (46’ Βέγκχορστ), Ντεπάι (35’ Φέερμαν).
Αγγλία (Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ): Πίκφορντ, Γουόκερ, Στόουνς, Γκουέχι, Τρίπιερ (46’ Σο), Ράις, Μαϊνού, Μπέλιγχαμ, Φόντεν (81’ Πάλμερ), Σάκα (93’ Κόνσα), Κέιν (81’ Γουότκινς).
