Αναμφιβόλως συγκινητική η επιστολή παραίτησης της κ. Βίκυς Μήτρου, από τη θέση της προέδρου του Οργανισμού Λιμένος Βόλου, άγγιξε το μέσο Βολιώτη και έδωσε τροφή για σκέψη στην κοινωνία. Ειδικά η αναφορά της στην πολιτική της διαδρομή που και στις σχέσεις που έχει οικοδομήσει με τους πολίτες της περιοχής (σ.σ όχι της Λάρισας, της περιοχής) προβλημάτισε, και μάλιστα βαθιά, πολλούς…
Κοινό στοιχείο του προβληματισμού; ποια είναι ακριβώς η πολιτική της διαδρομή και πότε την έκανε... βέβαια υπάρχουν και οι κακοήθεις που λένε διάφορα όπως ότι αναφερόταν στου πατέρα της, αλλά είπαμε αυτοί είναι κακοήθεις…
Πάντως η κ. Βίκυ Μήτρου δεν σταμάτησε εκεί. Ενημέρωσε κάθε ανησυχούντα ότι παραμένει στρατιώτης της παράταξης! Τώρα βέβαια θα πείτε τι δουλειά έχει η (όποια) παράταξη με την διοίκηση ενός λιμανιού; Γι’ αυτό διορίστηκε στη θέση;
Τι να σας πω κι εγώ; Η αλήθεια είναι ότι την μεν θέση με σπαραγμό εγκαταλείπει, αλλά και η προσδοκία ότι παραμένουσα στην παράταξη θα υπάρξουν κάποια άλλα… τυχερά στο μέλλον, είναι εμφανής…
ΥΓ. Γιατί δεν έλεγε ότι παραιτούμαι γιατί “πήγα να “φάω” τον Σωκράτη, αλλά δεν ήταν για τα δόντια μου”;
ΥΓ1. Την βρίσκω και ελαφρώς ανιστόρητη. Έπρεπε, ιδίως αυτή, να γνωρίζει ότι όποτε έμπλεξαν στην πολιτική οι οικογένειες Μήτρου και Καπούλα το αποτέλεσμα ήταν… άστα να πάνε…
