Ένα εργοστάσιο-πρότυπο για την παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία χάθηκε εν μία νυκτί από τη χώρα μας, μαζί με τη χρυσή ευκαιρία της Ελλάδας να βγει από την αφάνεια και να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στον κόσμο των τεσσάρων τροχών.
Μολονότι το μέγεθος της ελληνικής αγοράς στα τέλη της δεκαετίας του 1980 δεν δικαιολογούσε τίποτα περισσότερο από τη διεκπεραιωτική εκπροσώπηση ενός διεθνώς αναγνωρισμένου brand, η πρόταση της οικογένειας Θεοχαράκη στους Ιάπωνες της Datsun το 1978 για τη δημιουργία μιας μονάδας παραγωγής στην Ελλάδα βρήκε «ευήκωα ώτα».
Μερικούς μήνες αργότερα και ειδικότερα τον Ιανουάριο του 1979 τοποθετείτο η θεμέλιος λίθος ενός εργοστασίου στον Βόλο ενώ τον Φεβρουάριο του 1980 ξεκίνησε η διαδικασία της συναρμολόγησης.
Κατά το πρώτο έτος λειτουργίας του, κατασκευάστηκαν 4.685 αυτοκίνητα, αριθμός ο οποίος αυξήθηκε σταδιακά, φτάνοντας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τις 15.000 μονάδες ετησίως. Το 1990 η ΤΕΚΟΜ κατατασσόταν στις πενήντα πλέον κερδοφόρες βιομηχανίες της ελληνικής οικονομίας.
Επιπλέον η ΤΕΟΚΑΡ, κατά τις εκτιμήσεις της Nissan Ιαπωνίας, βρισκόταν στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των μονάδων συναρμολόγησης που λειτουργούσαν παγκοσμίως με το όνομα της Nissan, και αποτελούσε πρότυπο με οκτώ ρομποτικά συστήματα συναρμολόγησης.
Επανειλημμένα η Nissan είχε επιλέξει το εργοστάσιο στον Βόλο για την εκπαίδευση τεχνικών άλλων χωρών για εκπαίδευση. Αξίζει να αναφερθεί ότι στις αρχές της δεκαετίας 1980 η Nissan είχε κάνει επίσημη πρόταση στην οικογένεια Θεοχαράκη για την από κοινού ίδρυση μεγαλύτερου εργοστασίου συναρμολόγησης.
Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν συνέβη ποτέ. Αντιθέτως, το υψηλό κόστος παραγωγής, η ασαφής κυβερνητική πολιτική και το… χέρι των Βρετανών, οδήγησαν στον μαρασμό του εργοστασίου και στην οριστική διακοπή των εργασιών του το 1995.
Οι Ιάπωνες ήταν αποφασισμένοι να ενισχύσουν την παρουσία τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο και το ελπιδοφόρο ξεκίνημα του εργοστασίου της Nissan στον Βόλο αποτελούσε την καλύτερη απόδειξη ότι το άνοιγμα προς τη δύση θα μπορούσε να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Σε μία από τις πολλές επισκέψεις των ανθρώπων στη Nissan στην Ελλάδα και ειδικότερα στον Βόλο, την αποστολή της ιαπωνικής φίρμας συνόδευσε ο Πρόεδρος της ιαπωνικής φίρμας.
Σκοπός του Γιουτάκα Κούμε ήταν να συναντήσει τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και να διερευνήσει τις προθέσεις τους σχετικά με τη δημιουργία ενός υπερ-εργοστασίου, το οποίο και τροφοδοτούσε με τα μοντέλα της Nissan ολόκληρη την Ευρώπη.
Βέβαια το όνειρο του Γιουτάκα Κούμε και εκατομμυρίων Ελλήνων δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, καθώς τόσο η Ελληνική Κυβέρνηση όσο και η δημοτική αρχή του Βόλου έλαμψαν δια της απουσίας τους, κλοτσώντας επιδεικτικά μια χρυσή ευκαιρία.
Σε αντίθεση με τους Έλληνες αξιωματούχους, οι ενήμεροι για τις προθέσεις της Nissan Βρετανοί έσπευσαν να αξιοποιήσουν την προκλητική απουσία ενδιαφέροντος από την ελληνική πλευρά.
Ο αστικός μύθος θέλει αντιπροσωπεία της βρετανικής κυβέρνησης να ταξιδεύει έως τον Βόλο και να συναντά τους Ιάπωνες, προσφέροντας γη και ύδωρ ώστε η επένδυση των πολλών δισεκατομμυρίων… δραχμών να καταλήξει σε βρετανικό έδαφος.
Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πίσω από τα φιμέ τζάμια των πολυτελών τετράτροχων που έφτασαν στην πόλη του Βόλου βρισκόταν η ίδια η Μάργκαρετ Θάτσερ, έχοντας αναγνωρίσει την κρισιμότητα της στιγμής και ταξιδέψει κάτω από άκρα μυστικότητα στην Ελλάδα ώστε να βάλει τη δική της υπογραφή στο project της κατασκευής του νέου, ευρωπαϊκού εργοστασίου της Nissan στη Μ. Βρετανία.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, με τους Ιάπωνες να επιλέγουν το Sunderland της M. Βρετανίας για την κατασκευή μιας μονάδας παραγωγής, η οποία 40 χρόνια μετά παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια που διατηρεί η Nissan εκτός ιαπωνικών συνόρων.
(Πηγή: carandmotor.gr)
