«Αυτά τα παιδιά σίγουρα καθοδηγηθήκαν από κάποιους που εκμεταλλεύτηκαν το χαρακτήρα τους και έφτασαν στο σημείο να μας κατηγορήσουν και να μας οδηγήσουν εκτός της Κιβωτού», είπε σήμερα ο πατέρας Αντώνιος κατά την απολογία του στη δίκη του για τις σωματικές και ψυχολογικές κακοποίησεις παιδιών που φιλοξενήθηκαν επί των ημερών του σε δομές της ΜΚΟ.
Ο ιερέας κάθεται στο εδώλιο μαζί με επτά ακόμη πρώην συνεργάτες του στην Κιβωτό του Κόσμου και δικάζεται ως ο ηθικός αυτουργός αδικημάτων που σχετίζονται με σωματικές κακοποιήσεις παιδιών (ξυλοδαρμοί,καταναγκαστική εργασία, απομόνωση, κ.ά) τα οποία κατά την κατηγορία, διέπρατταν εν γνώση του, οι επτά συγκατηγορούμενοί του.
«Αυτά τα παιδιά τα σώσαμε πολλές φορές από φυλακές και δικαστήρια και κατάφεραν να σταθούν στα πόδιά τους. Και είναι αυτά τα παιδιά που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μας. Αυτά τα παιδιά τα ξέρω και ξέρω ότι δεν έχουν καταλάβει τι έκαναν. Τα συγχωρώ γιατί τα έχω μεγαλώσει. Έχω δώσει το είναι μου για αυτά, εγώ η πρεσβυτέρα μου και οι συνεργάτες μου», είπε ακόμη ο πατέρας Αντώνιος και αναφερόμενος στους επτά συγκατηγορουμένους του, οι οποίοι δικάζονται μαζί του, σημείωσε:
«Αυτοί οι άνθρωποι (σ.σ. οι συνεργάτες) μεγάλωσαν στην Κιβωτό και θέλαμε να δίνουμε πάντα θέσεις εργασίας σε παιδιά που είχαν βιώσει όλο αυτό. Μας ενδιέφεραν βιωματικοί εργαζόμενοι ώστε να αποτελούν παράδειγμα για τα παιδιά. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν σε αυτές τις θέσεις και προσέφεραν από ευγνωμοσύνη. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έρχονταν και ως εθελοντές για να βοηθήσουν».
Πρόεδρος: Πείτε μου αν για παράδειγμα κάποιο παιδί μεταφέρονταν σε μια δομή άλλη δεν το μαθαίνατε εσείς;
Πατέρας Αντώνιος: Όχι, δεν είχα χρόνο και δεν ήταν ο ρόλος μου. Εγώ προσπαθούσα να κρατήσω το πνευματικό μου κομμάτι με τα παιδιά. Δεν ήθελα να χαλάσω τη πατρική σχέση που είχα μαζί τους.
Ο κατηγορούμενος ιερέας πολλές φορές κατά τη διάρκεια της απολογιας του τόνισε ότι ο ίδιος ήταν αφιερωμένος στα πνευματικά του καθήκοντα. «Εγώ κράτησα τον πνευματικό ρόλο. Η Κιβωτός μεγάλωνε και το δικό μου έργο μείωθηκε. Και όλο αυτό έπρεπε να στελεχώθει με τους κατάλληλους ανθρώπους και επιστήμονες. Πότε δεν μπήκα στο Διοικητικό Συμβούλιο, ποτε δεν ανακατευόμουν με τους υπαλλήλους, ο διευθυντής κάθε δομής όριζε τη δική του ομάδα», είπε χαρακτηριστικά.
Αντικρουώντας τις καταγγελίες για σκληρή εργασία των παιδιών, ο ιερέας έκανε λόγο για «αστειότητες» και όπως ανέφερε λίγο αργότερα «δεν ξέρω αν ένα πλουσιόπαιδο είχε τη δυνατότητα να έχει αυτό το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες που είχαν τα παιδιά στην Κιβωτό».
«Έβλεπα πολλά παιδιά να περιφέρονται στον Κολωνό εγκαταλλημένα και παραμελημένα. Αντέδρασα, λοιπόν, με το δικό μου τρόπο και σιγά- σιγά φτιάξαμε ομάδες και μέσω του αθλητισμού καταφέραμε να τα βάλουμε στο σχολείο (…). Η οργάνωσή μας ονομάστηκε Κιβωτός γιατί αυτά τα παιδιά μπορούσαν να προστατεύθουν εκεί. Το όνομα το έδωσαν τα ίδια τα παιδιά. Φανταστείτε ότι υπήρχαν παιδιά εκείνη την εποχή που δεν είχαν που να φάνε το μεσημερι και που να διαβάσουν», υποστήριξε ο ιεράς για να συνεχίσει: «Καταφέραμε να στήσουμε ένα μαγειρείο στην αρχή, να γράψουμε αυτά τα παιδιά στο σχολείο και μετά να διαβάζουν με τη βοήθεια εθελοντών».
Συνεχίζοντας ο πατέρας Αντώνιος υποστήριξε: «Μετά η Κιβωτός οργανώθηκε κατά τα πρότυπα της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας με παιδαγωγούς και ψυχολόγους, ώστε να μπορέσουμε να θαραπευσουμε αύτα τα παιδιά. Είχαμε πολλά τραυματισμένα παιδιά. Τα μάθαινα να μετανιώνουν, να σηκώνονται γρήγορα και να προσπαθούν ξανά. Θυμάμαι είχε έρθει και ο Αριεπίσκοπος Χριστόδουλος και με συμβούλευσε να παραμείνω ο πνευματικός των παιδιών. Είμαι ιεράς και αυτό είναι το πρώτο μου μέλημα. Δεν ήμουν κάποιος που δεν είχε τι να κάνει και είπα να φτιάξω την Κιβωτό. (…) Ως ιερέας με τα ιερατικά μου καθήκοντα μου απέμεινε λίγος χρόνος και αυτόν τον αφιέρωνα στην Κιβωτό. Είχα ταυτιστεί από την αρχή με την Κιβωτό. Βοηθούσα κυρίως στη συντήρησή της. Ήθελα να διαφυλάξω τα ιερατικά μου καθήκοντα μακριά από το παιδαγωγικό κομμάτι. Δεν είχα χρόνο για αυτό. Μέσα από την εξομολόγηση εγώ μάθαινα πράγματα απ’ τα παιδιά και τα συμβούλευα να συγχωρέσουν, τα περισσότερα μισούσαν τους γονείς τους. Όποιος ήθελε έρχονταν στην εξομολόγηση ή στον εκκλησιασμό και δεν υπήρχε καμία συνέπεια αν κάποιος δεν ήθελε να έρθει».
Σε άλλο σημείο της απολογίας του ο ιδρυτής της ΜΚΟ, υποστήριξε πως έμαθε «για όλα αυτά» όταν και έγιναν οι καταγγελίες για τις σωματικές κακοποιήσεις παιδιών.
«Τα παιδιά αυτά ήταν βαθιά τραυματισμένα. Όταν μου έρχεται ένα παιδί μεγάλο με εισαγγελική παραγγελία τι χρόνο είχα εγώ να κάνω εγώ κάτι για να το βοηθήσω» είπε ο πατέρας Αντώνιος και συνέχισε: «Το πρώτο μέλημα ήταν η επιστημονική μας ομάδα (οι ψυχολόγοι) να επουλώσει τις πληγές αυτών των παιδιών μέχρι την ενηλικίωσή τους. Μετά μπορούσαν να φύγουν. Οπότε η μεγάλη αγωνία ήταν να έχουν ένα εφόδιο να βγάλουν ένα μεροκάματο, τίμια και σωστά. (…). Δεν υπήρχαν καταναγκαστικες εργασίες. Όποιος ήθελε συμμετείχε και βοηθούσε. Τα παιδιά είχαν ένα καταπληκτικό πρόγραμμα με ταξίδια, εκδρομές, σπουδαίες διακοπές σε μεγάλα ξενοδοχεία που είχαμε εμείς χορηγίες. Τα φέρναμε σε επαφή με τη μουσική και το θέατρο. Φέρναμε τα παιδιά σε επαφή με τη γη και τα ζώα. Φύτευαν τα δικά τους φυτά, πολλά είχαν το δικό τους ζωάκι. Το παιδί μάθαινε έτσι να είναι υπεύθυνο. Τους δίναμε την ευκαιρία να αναπτύξουν την υπευθυνότητα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν υπήρχαν οι εξαντλητικές εργασίες που αναφέρονται. Για μένα ολα αυτα είναι στη σφαίρα της φαντασίας».
Αρνούμενος εκ νέου ότι είναι ο ηθικός αυτουργός των διερευνώμενων κακοποιήσεων παιδιών, ο ιερέας είπε ακόμη κατά την απολογία του: «Θα μπορούσα εγώ να δώσω εντολή για ξυλοδαρμούς σε ανθρώπους πειθήνια όργανα μου; Αυτό είναι κόντρα στις αξίες της Κιβωτού. Εδώ έρχονταν από το εξωτερικό για να μάθουν από εμάς. Αυτή η δουλειά μας μέσα στα χρόνια βραβεύτηκε. Έχουμε ντουλάπες ολόκληρες με βραβεία. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ήρθε στη δομή στο Βόλο και εντυπωσιάστηκε. Τα παιδιά για παράδειγμα έκαναν αμπελουργία και τους δίδασκε γεωπόνος, ο οποίος μετά τους έδειχνε και πως να κλαδευουν (…). Είχαμε πρακτικές που έδιναν δεξιότητες σε όλα αυτά τα παιδιά. Έχουμε παιδιά που τα κατάφεραν και το χρωστούν σε αυτό το γεωργικό σχολείο που φτιάξαμε. Σε καμία περίπτωση εμείς δεν είχαμε όφελος. Δεν πούλαγαμε αυτά που παρήγαγαν, είναι αστείο και να λέγεται».
Η απολογία του πατρός Αντωνίου συνεχίζεται.
Πηγή: protothema.gr
