Σ’ ένα μικρό χωριό της Πέλλας ζει μια γυναίκα από την Ουκρανία μαζί με τα τρία ανήλικα παιδιά της, δύο κόρες κι έναν γιο. Πατέρας δεν υπάρχει, η μάνα προσπαθεί να τα φέρει μόνη της βόλτα, οι υποχρεώσεις πολλές, τα χρήματα μετρημένα.
Για ένα διάστημα, η γυναίκα, εργάζεται σε κάποια μαγαζιά της ευρύτερης περιοχής και πριν από μερικά χρόνια ανοίγει το δικό της καφενείο σε ένα διπλανό χωριό. Οι ντόπιοι την στηρίζουν, όλοι γνωρίζουν και καταλαβαίνουν τις δυσκολίες και τα βάσανά της. Τα τελευταία θα ξεπεράσουν ωστόσο κάθε προηγούμενο το πρωινό της περασμένης Κυριακής, 5 Απριλίου…
Τα δανεικά βιβλία, το «τσιγάρο» και η κόλαση
Λίγα μέτρα πιο κάτω από το σπίτι όπου ζει η γυναίκα με τα τρία παιδιά της, μένει ένας 52χρονος άνδρας με την ηλικιωμένη μητέρα του. Η γυναίκα αντιμετωπίζει θέματα υγείας, δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί στις καθημερινές ανάγκες και τις απαιτήσεις του σπιτιού, πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί μία γυναίκα που να την βοηθάει. Κάπως έτσι, η γειτόνισσα από την Ουκρανία, αναλαμβάνει να καθαρίζει το σπίτι και να φροντίζει την ηλικιωμένη σε συγκεκριμένες ώρες και ημέρες μέσα στην εβδομάδα. Οι δύο γυναίκες τα πηγαίνουν καλά, το ίδιο ευχαριστημένος από τις υπηρεσίες της πολύτεκνης μητέρας φέρεται να δηλώνει και ο 52χρονος γιος.
Κάποια στιγμή, η μητέρα, τους γνωρίζει τα παιδιά της: τις δύο κόρες και τον ένα γιο. Ο 52χρονος δείχνει να τα συμπαθεί, κάνει μαζί τους συζητήσεις και τους λέει πως από εκείνον μπορούν να ζητάνε ό,τι τα ευχαριστεί. Καθώς περνάει ο καιρός τα παιδιά τον εμπιστεύονται και τον συμπαθούν. Αισθάνονται άνετα μαζί του, μοιάζει καλός, γιατί να μην είναι άλλωστε…
Μέσα στα παραπάνω πλαίσια της καλής επικοινωνίας, η 16χρονη κόρη της γυναίκας από την Ουκρανία, ζητά πριν από λίγες ημέρες από τον 52χρονο να της δανείσει κάποια βιβλία. Εκείνος, το κάνει με χαρά, η μικρή του λέει ότι θα του τα επιστρέψει μέχρι το τέλος της περασμένης εβδομάδας. Πράγματι. Το βράδυ της περασμένης Κυριακής το παιδί του χτυπάει την πόρτα προκειμένου να του επιστρέψει τα βιβλία. Εκείνος, της λέει να κάτσει λίγο μαζί του, να την κεράσει μια πορτοκαλάδα, αρκετά μόνοι αισθάνονται όλοι αυτή τη δύσκολη εποχή…
Η μικρή δέχεται, η γιαγιά έχει ξαπλώσει, ο 52χρονος και η 16χρονη βρίσκονται σχεδόν μόνοι μέσα στο σπίτι. Κάποια στιγμή εκείνος της προτείνει να δοκιμάσει ένα τσιγάρο. Όχι σαν αυτά που πωλούνται στο περίπτερο αλλά από τ’ άλλα «που “φτιάχνουν” διάθεση και κεφάλι». Η 16χρονη δοκιμάζει και μετά την τέταρτη ρουφηξιά δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Νιώθει σαν όλα γύρω της να γυρίζουν, κι εκείνον, τον 52χρονο «φίλο της οικογένειας», να της κάνει πράγματα που όχι μόνο δεν θέλει αλλά και που ποτέ δεν θα μπορούσε να διανοηθεί…
«Μαμά, ο γείτονας με βίασε…»
Μετά από λίγες ώρες η μικρή επιστρέφει στο σπίτι της. Δεν μοιάζει καλά, δεν είναι καλά. Η μητέρα της, την ρωτάει τι έχει, το παιδί δεν θέλει να απαντήσει, θέλει μόνο να κοιμηθεί. Την επόμενη ημέρα ξυπνάει με κλάματα και μετά από τις επίμονες ερωτήσεις της μητέρας της, της αποκαλύπτει πως «ο γείτονας με βίασε… Μου έδωσε να καπνίσω κάτι και ύστερα δεν μπορούσα να αντιδράσω». Η γυναίκα χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της και χωρίς δεύτερη σκέψη κατευθύνεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για να υποβάλει μήνυση στον 52χρονο. Η αστυνομία τον συλλαμβάνει, ο άνδρας βρίσκεται προσωρινά κρατούμενος και αύριο το πρωί θα οδηγηθεί στον ανακριτή, ενώ το παιδί περνάει από ιατροδικαστική εξέταση το πόρισμα της οποίας αναμένεται από ώρα σε ώρα.
Κάτοικοι της περιοχής υποστηρίζουν ότι ο φερόμενος ως δράστης είναι «ένα περιθωριακό στοιχείο στο οποίο δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη» την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι επιμένουν ότι «η μικρή δεν είχε καμία δουλειά να πάει βράδυ, μόνη της, στο σπίτι ενός ανθρώπου κατά πολλά έτη μεγαλύτερού της, που δεν ήταν φίλος της ούτε συγγενής».
Όπως και να’ χει, κι όποιο κι αν το πρόσωπο του φερόμενου ως δράστη, η αλήθεια αυτής της ιστορίας δεν θα αργήσει να αποκαλυφθεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η απόδοση των ευθυνών, όπως ακριβώς και της ανευθυνότητας, δεν είναι δυνατόν να πέσουν στους ώμους ενός ανήλικου παιδιού…
Πηγή: protothema.gr
