Με το πολιτικό σύστημα να είναι κατακερματισμένο, τη Νέα Δημοκρατία να χάνει δυνάμεις και να έχει απομακρυνθεί σημαντικά από τον πήχη της αυτοδυναμίας και τη «μουρμούρα» στο εσωτερικό της να συνεχίζεται δεν αποτελεί έκπληξη πως αρκετοί επαναφέρουν ως σενάριο τις πρόωρες εκλογές. Πάντα υπήρχαν περιπτώσεις που βουλευτές μια κυβερνώσας παράταξης τραβούσαν τον εκάστοτε πρωθυπουργό από το «μανίκι» με βάση και τις επιθυμίες των ψηφοφόρων τους. Όταν αυτό, όμως συμβαίνει και από υπουργούς, λίγες ήμερες μετά από έναν ανασχηματισμό, δεν μπορεί παρά να προκαλεί έναν προβληματισμό για το μέλλον της πλειοψηφίας. Η γαλάζια απαίτηση για αυξήσεις σε όλους τους ένστολους πήρε τη μορφή «μίνι κινήματος» χτυπώντας ένα καμπανάκι στην Ηρώδου Αττικού.

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χρονική στιγμή που καμία δύναμη της κεντροαριστεράς δεν μπορεί να ανακάμψει και να εμφανιστεί ως εναλλακτικός πόλος. Στο ΠΑΣΟΚ επικρατεί εσωστρέφεια και όλοι αναμένουν να δουν πως θα κινηθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης με την Κατερίνα Μπατζελή και αν αύριο θα προκριθεί μια αυστηρή ποινή για το στέλεχος του κόμματος ως ένδειξη πυγμής. Στον ΣΥΡΙΖΑ η δημοσκοπική «φτώχεια» φέρνει επίσης γκρίνια με τον Παύλο Πολάκη να δείχνει πως δύσκολα θα καθίσει ήσυχα από εδώ και πέρα θυμίζοντας στην ηγεσία το 43% που πέτυχε τον Νοέμβριο στις εσωκομματικές κάλπες. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται την αντιπολίτευση και αυτός θα μπορούσε να είναι ένας λόγος για τον οποίο ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να πατήσει το «κόκκινο κουμπί» βάζοντας το δίλημμα της σταθερότητας στο οποίο υπερτερεί ξεκάθαρα η γαλάζια παράταξη. Απέναντι στην κυβέρνηση, άλλωστε το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται ως νέος ισχυρός πόλος η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Μια αντισυστημική δύναμη που τώρα συντάσσει το κυβερνητικό της πρόγραμμα και αναζητεί νέα στελέχη προκειμένου να περάσει σε άλλη «πολιτική πίστα». Το δίλημμα φαίνεται να γίνεται ακόμα πιο εύκολο για την κυβερνώσα παράταξη.