Αφού δεν σού βγαίνει, άστο να πάει στην ευχή και δοκίμασε κάτι άλλο! Με δεδομένο ότι… αποκλείεται ο γιαλός να είναι στραβός, μάλλον στραβά αρμενίζουν εκεί στην Κουμουνδούρου. Όχι πως θέλω να κάνω τον συμβουλάτορα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ομολογώ ότι η «αντιπολίτευση» που νομίζει ότι ασκεί… παρενοχλεί την λογική μου. Και, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, όχι μόνο την δική μου…
Έχουν περάσει 19 μήνες που η κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Ακόμη κι’ αν αρμένιζε σε ήρεμα νερά με ούριο άνεμο, σ’ αυτό το διάστημα θα έπρεπε να έχουν εμφανιστεί σημάδια φθοράς και κόπωσης. Συμβαίνει σ’ όλες τις κυβερνήσεις- η άσκηση της εξουσίας φθείρει. Πόσο μάλλον που τούτη η κυβέρνηση, είχε την ατυχία να κληθεί ν’ αντιμετωπίσει με το «καλημέρα» ταυτόχρονα τρεις πρωτοφανείς κρίσεις με τεράστιες παράπλευρες επιπτώσεις και απώλειες. Την εφιαλτική παγκόσμια πανδημία, τις κατακλυσμιαίες συνακόλουθες οικονομικές επιβαρύνσεις και την κατακόρυφη όξυνση, σ’ επίπεδο πολεμικής σύγκρουσης, στα εθνικά με την Τουρκία.
Θα πείτε: όχι όπως τα’ ξερες και τα σχεδίαζες, αλλά όπως τα βρήκες. Δική σου ευθύνη τώρα, ν’ αντιμετωπίσεις τις καταιγίδες, που φυσικά δεν… περιλαμβάνονταν στον προεκλογικό κυβερνητικό σχεδιασμό σου. Σ’ αυτούς τους 19 μήνες, με τις συγκεκριμένες συνθήκες, φυσικά και έγιναν λάθη. Μικρά και μεγάλα. Από εσφαλμένη εκτίμηση, καθυστερημένα αντανακλαστικά, ερασιτεχνικούς χειρισμούς, ανεπάρκεια ανθρώπων, ολιγωρίες, κακή οργάνωση.
Η όποια περίοδος χάριτος και ανοχής, που προσφέρεται πάντα στις νέες κυβερνήσεις, έχει εξαντληθεί προ πολλού. Φυσιολογικά, τα δημοσκοπικά ποσοστά της κυβέρνησης (ξαναλέμε: υπό τις δεδομένες συνθήκες) θα έπρεπε εκ των πραγμάτων να μειώνονται ηχηρά από την μια μέτρηση στην άλλη. Και συνακόλουθα, η δύναμη της αντιπολίτευσης, ιδίως της αξιωματικής, της «δυνάμει κυβέρνησης», να ενισχύονται- στην χειρότερη περίπτωση να μην υποχωρούν. Στην περίπτωσή μας, όμως, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η μεν κυβέρνηση σχεδόν κρατάει τα εκλογικά ποσοστά της, αυξάνει την εκλογική διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο δεν καρπώνεται την κυβερνητική φθορά αυξάνοντας τα δικά του εκλογικά ποσοστά, αλλά… κατρακυλάει!
Κι’ επειδή είναι… εξακριβωμένο ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός, μάλλον στραβά αρμενίζουν εκεί στην Κουμουνδούρου. Κι’ αυτό δεν είναι καλό όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ (μικρό το κακό…), αλλά για την χώρα σε τέτοια κατάσταση που έχει ανάγκη από υπεύθυνη και στιβαρή αντιπολίτευση, σοβαρό έλεγχο στις κινήσεις της, εποικοδομητικές κριτικές αλλά και προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων…
Δεν ξέρω αν θέλει (ρητορική η απορία…), αλλά σίγουρα δεν μπορεί ο συγκεκριμένος ΣΥΡΙΖΑ. Τα χρόνια της κυβερνητικής θητείας του, δεν τον δίδαξαν τίποτε, δεν τον ωρίμασαν, δεν τον σοβάρεψαν, δεν τον έκαναν πιο υπεύθυνο. Κυβέρνησε ιδεοληπτικά… και αντιπολιτευόμενος τους προηγούμενους «εχθρούς», τώρα αντιπολιτεύεται την σημερινή κυβέρνηση, που επίσης θεωρεί εχθρό και όχι πολιτικό αντίπαλο, στο ίδιο μοτίβο της ολιστικής αφοριστικής αντιπολίτευσης που άσκησε από το 2012 μέχρι την εκλογική του νίκη: ανερμάτιστα, συγκρουσιακά, με όρους ακόμη και ανορθόδοξου πολέμου, εμμονικά και ιδεοληπτικά, με την λογική του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν!» Μόνο που οι συνθήκες έχουν πια αλλάξει, κανείς δεν μπορεί να ποντάρει το ίδιο εύκολα στο πληγωμένο, θυμωμένο, απογοητευμένο θυμικό της κοινωνίας και -το κυριότερο- οι εντυπώσεις και οι επιπτώσεις από την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι και νωπές και επώδυνες. Δηλαδή, ακόμη η και αν εννοούσε τα όσα διατείνεται σήμερα, δεν πείθει…
Κατηγόρησε τον Μητσοτάκη για «ενδοτικό» και διστακτικό στην εθνική κρίση με την Τουρκία. Διαψεύστηκε. Τον κατηγόρησε γιατί… πήρε μέτρα στο πρώτο κύμα της πανδημία, τον κατηγόρησε και όταν τα ήρε. Τον Μάιο τον έστησε στο τοίχο επειδή δεν έδωσε ότι υπήρχε και δεν υπήρχε στα ταμεία για την «εμπροσθοβαρή» στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων, τώρα τον λιθοβολεί γιατί «νεοφιλελεύθερα» κατανέμει την βοήθεια από τα αποθέματα, που ΔΕΝ θα υπήρχαν αν τον είχε ακούσει τον Μάιο ! Καλεί τον κόσμο σε εξέγερση (αλλά και μηνύσεις για αποζημίωση…) κατά της κυβέρνησης που υποδεικνύει ως την μόνη υπεύθυνη για την… πανδημία και τα θύματά της! Μόλις χθες ο κ. Τσίπρας «κατήγγειλε» ότι η χώρα κυβερνάται «από ανεύθυνους και υποκριτές!» Ο κ. Τσίπρας…
Σπέρνει καχυποψία, ενεργοποιεί τα πλέον ανεξέλεγκτα ένστικτα της κοινωνίας, καλλιεργεί τον φόβο και την ανασφάλεια, επιχειρεί… υποδόριες απόπειρες να ενισχύσει το αντιεμβολιακό κίνημα (να μην εκτεθεί κι’ όλας…), προφανώς ποντάροντας σε περισσότερα θύματα που θα καπηλευθεί για να εκθέσει την κυβέρνηση. Σκηνοθετεί ένα σκάνδαλο «διπλών βιβλίων» στην καταμέτρηση των κρουσμάτων (υπάρχουν συγκεκριμένες υποψίες για την « θεία» πηγή των σχετικών «πληροφοριών», τις οποίες… εκμεταλλεύθηκε επικοινωνιακά ο ΣΥΡΙΖΑ), χωρίς να εξηγήσει από το «έγκλημα» ποιος ωφελείται! Γιατί, με τα διπλά βιβλία, κάτι επιχειρείται ν’ αποκρυβεί. Τι είναι αυτό, η διόγκωση του αριθμού των θυμάτων για να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στην λήψη κι’ άλλων μέτρων (όπως διατείνεται η μια πλευρά «δεξιάς αντιπολίτευσης» με… εκπροσώπηση σ’ εφημερίδα που έπαιξε στο κόλπο…) ή η απόκρυψη του ακριβούς αριθμού για να μην παραδεχθεί η κυβέρνηση την ανεπάρκειά της; Γιατί… και τα δύο μαζί, αποκλείεται να συμβαίνουν!
Λάθη έγιναν ( γίνονται σ’ ολόκληρο τον κόσμο, και σε πολύ πιο οργανωμένες πολιτείες και κοινωνίες…), δυστυχώς, στους 10 μήνες που η πανδημία μας ταλαιπωρεί , μας απειλεί. Το… απαράδεκτο, για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι η κοινωνία δεν ξεσηκώνεται εναντίον της κυβέρνησης- απαιτεί, πιέζει για πιο οργανωμένη και αποτελεσματική διαχείριση της, την κρίνει αυστηρά , αλλά έχει και κατανόηση. Τα «επιχειρήματα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν πείθουν, δεν περνάνε, έχουν πολύ μικρή απήχηση- και μόνον στα κομματικώς ευήκοα ώτα. Γι’ αυτό και «ξεφτίζει» δημοσκοπικά…
Η κυβέρνηση φυσικά και κάνει λάθη, έχει ηχηρές αστοχίες, διαχειριστικές ανεπάρκειες, πολλές φορές εμφανή (και επικίνδυνη…) έλλειψη συντονισμού… «επιτελικού κράτους». Γιατί, λοιπόν δεν τα επισημαίνει όλα αυτά η αξιωματική αντιπολίτευση με τρόπο θεσμικό, υπεύθυνο, σοβαρό, πειστικό και εποικοδομητικό;
Έχει πολύ πιο καίρια και σοβαρά ζητήματα και αφορμές για να κριτικάρει και να εκθέσει πειστικά την κυβέρνηση για τα λάθη και τις ολιγωρίες της. Γιατί ευτελίζει η αντιπολίτευση τον ρόλο της, αναδεικνύοντας σε… μείζον πολιτικό ζήτημα την όντως απαράδεκτη και προκλητικά επιπόλαιη αστοχία του πρωθυπουργού να συναγελασθεί και να φωτογραφηθεί (δεν καταλαβαίνει την σημασία του συμβολισμού, του «παραδείγματος»;) χωρίς μάσκα και αποστάσεις ασφαλείας στην ποδηλατική του άσκηση στην Πάρνηθα;
Δεν είναι ο γιαλός στραβός, κ. Τσίπρα. Εσείς αρμενίζετε στραβά και αδυνατείτε να επιτελέσετε το πολύ σοβαρό έργο που με τις εκλογές σας ανέθεσε ο λαός…
Πηγή: iefimerida.gr/Θάνος Οικονομόπουλος
