Ακουμε δεξιά και αριστερά ότι ο Θανάσης Τζήλος είναι καλός διαιτητής. Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Από πού πηγάζει η εκτίμηση αυτή;
Μήπως όλοι αυτοί που εκτιμούν ως διαιτητή τον Τζήλο αλλά και όλοι αυτοί που τον κρατούν με «νύχια και με δόντια» στη διαιτησία, θα έπρεπε να δουν το στο ματς του Αστέρα Τρίπολης με τον Βόλο, ώστε να διαπιστώσουν τα διαιτητικά του εγκλήματα – όλως τυχαίως – εις Βάρος του Βόλου;
Καλό θα ήταν να δουν το ανύπαρκτο πέναλτι στον Αστέρα, που χάρη στον Κλέιμαν δεν σκόραρε και πάλι ο Μπαράλες, όπως επίσης να δούνε και την ανύπαρκτη δεύτερη κίτρινη που έδωσε στον Φερράρι αφήνοντας τον Βόλο με 10 παίκτες και στερώντας του τη συμμετοχή στο επόμενο κρίσιμο ματς με τον Παναιτωλικό;
Και είναι να αναρωτιέται κανείς: Γιατί κρατούν τον Τζήλο στους πίνακες και δεν τον στέλνουν σπίτι του; Μήπως, λέω μήπως, τον κρατούν στους πίνακες των διαιτητών, επειδή έφαγε ξύλο και τον λυπούνται;
Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τον Τζήλο, λόγω του ατυχέστατου και απαράδεκτου συμβάντος που του συνέβη πριν από μερικά χρόνια.
Και από τη στιγμή που κάποιοι για τους δικούς του λόγους δεν τον διώχνουν, μήπως θα έπρεπε να φύγει μόνος του μπας και γλιτώσουμε όλοι εμείς που αγαπάμε το Ελληνικό ποδόσφαιρο;
Το να παραδέχεται εκ των υστέρων ότι υπέπεσε σε λάθη – όλως τυχαίως εις βάρος του Βόλου – είναι αντρίκιο. Ωστόσο πιο αντρίκιο θα ήταν να πει στον εαυτό του «ΤΕΛΟΣ».
Αρκετά πια…
