Έναν απρόσμενο σύμμαχο είχε βρει η πριγκίπισσα Νταϊάνα την εποχή που βρισκόταν στα πρόθυρα του χωρισμού από τον Κάρολο. Τον καιρό που ο γάμος της έπνεε τα λοίσθια ο πατέρας του Καρόλου, ο πρόσφατα εκλιπών πρίγκιπας Φίλιππος είχε συμπαρασταθεί όσο κανένας άλλος στη «θλιμμένη πριγκίπισσα», και προσπάθησε να την συμβουλεύσει να σώσει τον γάμο της με μια σειρά επιστολών που ξεκίνησε να της στέλνει το 1992.
Ο δούκας του Εδιμβούργου και η πριγκίπισσα της Ουαλίας είχαν αναπτύξει μια στενή σχέση πατέρα – κόρης, όπως φαίνεται άλλωστε στις επιστολές αυτές στις οποίες η Νταϊάνα τον αποκαλούσε «αγαπημένε μπαμπά».
Μάλιστα, όπως έλεγε ο επί σειρά ετών μπάτλερ της πριγκίπισσας, Πολ Μπάρελ: «Ο Φίλιππος έκανε περισσότερα για να σώσει το γάμο του Κάρολου με την Νταϊάνα από τον ίδιο τον γιο του».
Ο Κάρολος είχε γνωρίσει την 19χρονη Νταϊάνα το 1981. Όταν τα βρετανικά ταμπλόιντ άρχισαν να βομβαρδίζουν με σκανδαλοθηρικά δημοσιεύματα για την σχέση του διαδόχου του θρόνου ο Φίλιππος έστειλε επιστολή προς τον 32χρονο τότε Κάρολο θέτοντάς του τελεσίγραφο: Επισημοποιείς τη σχέση σου ή την διακόπτεις.
Ο Κάρολος έκανε το χατήρι στον πατέρα του και το ζευγάρι σύντομα ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας. Όμως, τα σύννεφα στον έγγαμο βίο του ζεύγους δεν άργησαν να φανούν. Η πριγκιπική ζωή δεν ήταν αρκετή για να κάνει την Νταϊάνα ευτυχισμένη.
Ο βασιλικός βιογράφος Γκιλς Μπράντρεθ αναφέρει ότι οι φίλοι της Νταϊάνα υποστήριζαν πως ο διάδοχος ζήλευε την αγάπη του κόσμου για εκείνη, δεν συμμεριζόταν τα ενδιαφέροντά της και δεν έκανε τίποτα για να την βοηθήσει με την επιλόχειο κατάθλιψη και την βουλιμία. Αντιθέτως όχι μόνο απομακρύνθηκε αλλά έπεσε στην αγκαλιά της Καμίλα.
Από την πλευρά τους, οι φίλοι του Καρόλου υποστηρίζουν πως η σύζυγός του αγάπησε, μάλλον, τον τίτλο και όχι τον ίδιο. Σύμφωνα με τους ίδιους, η Νταϊάνα έλεγε ψέματα, κατασκεύαζε ιστορίες και είχε εξωσυζυγικές σχέσεις.
Το ενοχλητικό βιβλίο
Το καλοκαίρι του 1992 οι Sunday Times άρχισαν να δημοσιεύουν αποσπάσματα του βιβλίου «Diana: Her True Story». Ένα βιβλίο γραμμένο από τον γνωστό βασιλικό βιογράφο Άντριου Μόρτον, στο οποίο περιγράφεται η ζωή της εγκλωβισμένης σε ένα γάμο χωρίς αγάπη πριγκίπισσας, η οποία καταρρέει ψυχολογικά έχοντας στο πλευρό της ένα σύζυγο χωρίς αισθήματα.
Άνθρωποι που γνώριζαν τη Νταϊάνα λένε ότι η πηγή πληροφοριών του Μόρτον είναι άγνωστη ενώ το Μπάκιγχαμ είναι σίγουρο πως η ίδια η πριγκίπισσα μίλησε στον συγγραφέα με κασέτες που του έστειλε μέσω τρίτου ατόμου.
Η βασίλισσα και ο Φίλιππος αναλαμβάνουν δράση. Καλούν το ζευγάρι για να λύσει τις διαφορές του στο Κάστρο του Ουίνδσορ. Ο Κάρολος ήταν λιγομίλητος αλλά η πριγκίπισσα επέμενε για μια δοκιμαστική περίοδο χωρισμού. Η μονάρχης και ο σύζυγός της συμβούλευσαν το ζευγάρι να προχωρήσει σε συμβιβασμό για το καλό το δικό του, των δύο γιων του, του Στέμματος και της χώρας.
Η βασίλισσα πρότεινε να συναντηθούν πάλι την επόμενη μέρα αλλά η Νταϊάνα προτίμησε να επιστρέψει στο παλάτι του Κένσινγκτον. Τότε ήταν που ο πρίγκιπας Φίλιππος ανέλαβε δράση και προσπάθησε με μια σειρά επιστολών να συνετίσει την νύφη του. Την επέπληξε που αγνόησε τη δεύτερη συνάντηση με τη βασίλισσα και μέσα από τα γράμματά του προσπάθησε να την κάνει να δει και τα δικά της λάθη. Της έγραφε ανοιχτά για το «πρόβλημα Καμίλα» – σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνούσε με την εξωσυζυγική σχέση του γιου του – αλλά της ζητούσε να δει τα πράγματα και από τη θέση του Κάρολου.
Μόλις έφταναν τα γράμματα του πεθερού της η πριγκίπισσα έτρεχε να τα ανοίξει και τα διάβαζε παρέα με δύο καλές της φίλες, τη Ρόζα Μόνκτον, διευθύντρια στο Tiffany του Λονδίνου και την Λουτσία Φλέκα ντε Λίμα, σύζυγο του πρέσβη της Βραζιλίας. Η Λουτσία ανέφερε για εκείνη την περίοδο: «(Όταν έφταναν τα γράμματα), μπαίναμε στο αυτοκίνητο και πηγαίναμε όλες στην πρεσβεία, καθόμασταν μαζί και διαβάζαμε τα γράμματα λέξη προς λέξη».
Σε ένα από τα γράμματα προς τη νύφη του ο δούκας του Εδιμβούργου γράφει: «Δεν εγκρίνουμε κανένας από τους δυο σας να έχει εραστές. Ο Κάρολος ήταν ανόητος να ρισκάρει τα πάντα για την Καμίλα για έναν άνδρα στη δική του θέση. Δεν φανταστήκαμε ποτέ πως αυτός θα μπορούσε να σε αφήσει για εκείνη. Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν που έχει τα λογικά του να αφήνει εσένα για την Καμίλα. Μια τέτοια προοπτική δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μας».
Οι επιστολές του Φίλιππου προς την Νταϊάνα άρχισαν τον Ιούνιο του 1992 και συνεχίστηκαν μέχρι τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους.
