Υπέρ 53χρονου, που κατηγορήθηκε άδικα για ξυλοδαρμούς και επεισόδια βίας – Με δικαστική απόφαση θα έχει αποκλειστικά τη γονική μέριμνα, παρά την υποχρεωτική συνεπιμέλεια
Απόφαση – δικαίωση για 53χρονο σε νησί των Β. Σποράδων, που διεκδικούσε τη γονική μέριμνα των ανήλικων τέκνων του, ενώ κατηγορούταν για ενδοοικογενειακή βία, εξέδωσε πρόσφατα το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου.
Το Δικαστήριο, με πρωτοπόρα και τεκμηριωμένη απόφαση, ανέθεσε την αποκλειστική άσκηση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων του 53χρονου, αναγνωρίζοντας επί της ουσίας ότι υπήρξε κατάχρηση των δικαιωμάτων, που παρέχει ο νόμος περί ενδοοικογενειακής βίας από μέρους της εν διαστάσει συζύγου του. Ερμήνευσε όλες τις διατάξεις, όπως τροποποιήθηκαν με τον νόμο 4800 του 2021 για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, απαγκιστρωμένο από στερεότυπα και διαχωρισμούς φύλων.
Πρόκειται για εμπεριστατωμένη απόφαση, με έντονο νομικό ενδιαφέρον. Από την ακροαματική διαδικασία, την εξέταση των μαρτύρων και των αποδεικτικών εγγράφων, το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι η 42χρονη εγκατέλειψε τη συζυγική της στέγη τον Φεβρουάριο του 2020 μετά από επεισόδιο μικρής έκτασης, που προκλήθηκε από ασήμαντη αφορμή. Δεν υιοθέτησε τον ισχυρισμό της ότι αποχώρησε από τη συζυγική της στέγη μετά από ξυλοδαρμό, υπόθεση εξάλλου που αρχειοθετήθηκε από την Εισαγγελία Βόλου, λόγω μη επαρκών ενδείξεων. Δεν δέχτηκε ούτε τους ισχυρισμούς της για διαρκή επεισόδια βίας στο σπίτι, βάναυση και καταπιεστική συμπεριφορά από τον εν διαστάσει σύζυγό της.
Το Δικαστήριο οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε ασυμφωνία χαρακτήρων από καιρό και στην πραγματικότητα η συμβίωση του ζευγαριού γινόταν μόνο κατ’ ανάγκη για χάρη των ανήλικων τέκνων. Αποτελούσε, σύμφωνα με την απόφαση, πεδίο διαρκών συναισθηματικών υποχωρήσεων για τη 42χρονη, χωρίς να αναιρούνται από το γεγονός ότι ανάμεσα στις εντάσεις υπήρχαν και ευχάριστες οικογενειακές στιγμές, καθώς οι αντίδικοι είχαν εξασφαλίσει οικονομικά άνετη ζωή με ταξίδια τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Παρά τον υποχρεωτικό νόμο για άσκηση κοινής επιμέλειας, το δικαστήριο αποφάσισε ότι μετά την εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης από τη 42χρονη ακολούθησαν μεταξύ των διαδίκων εκατέρωθεν μηνύσεις, που όξυναν περαιτέρω την κατάσταση και διεύρυναν το χάσμα, που υπήρχε ανάμεσά τους.
Ο 53χρονος μήνυσε την πρώην σύζυγό του για έκθεση σε κίνδυνο των θυγατέρων τους στις 22-6-20.
«Αποτέλεσμα όλων αυτών των συμβάντων είναι οι αντίδικοι να διακατέχονται από θυμό, μίσος και εκδίκηση ο ένας για τον άλλον. Επειδή οι σχέσεις τους έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά από λόγους, που αφορούν σε αμφότερους, η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης έχει επίσης κλονιστεί και για τους δύο.
Κατά συνέπεια, θα πρέπει να λυθεί ο γάμος τους. Περαιτέρω, λόγω των αισθημάτων θυμού, μίσους και εκδίκησης δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ένα ακόμη πεδίο διαφωνιών με αρνητικό ψυχολογικό αντίκτυπο για τα παιδιά, επισημαίνεται στην απόφαση μεταξύ άλλων.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου ανάθεσε την αποκλειστική γονική μέριμνα στον άντρα και επέβαλε στη 42χρονη καταβολή μηνιαίας διατροφής 200 ευρώ για τα δύο ανήλικα τέκνα τους.
Επίσης, απήγγειλε σε βάρος της 42χρονης κράτηση δύο μηνών και χρηματική ποινή 5.000 ευρώ σε περίπτωση, που δεν συμμορφωθεί με την εν λόγω απόφαση.
Τι ζητούσαν οι διάδικοι
Η 42χρονη ισχυριζόταν ότι η έγγαμη συμβίωσή τους έχει υποστεί ισχυρό κλονισμό λόγω περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, που τελέστηκαν σε βάρος της από τον εν διαστάσει σύζυγό της, καθώς και τη σύναψη από τον ίδιο εξωσυζυγικής σχέσης κατά το παρελθόν. Υποστήριζε ότι μετά τη διακοπή της συμβίωσής τους δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας εξαιτίας των διαφωνιών και της βάναυσης και κακοποιητικής συμπεριφοράς του εν διαστάσει συζύγου της.
Προς αυτήν την κατεύθυνση ζητούσε να ανατεθεί οριστικά σε αυτήν η αποκλειστική επιμέλεια.
Από την πλευρά του ο 53χρονος σημείωνε ότι η έγγαμη συμβίωση με τη σύζυγό του έχει κλονιστεί ισχυρά, διότι τον Φεβρουάριο του 2020 η 42χρονη εγκατάλειψε οριστικά τη συζυγική στέγη για ασήμαντη αφορμή και εξεδήλωσε αδιαφορία τόσο για τον ίδιο, όσο και για τα τέκνα τους. Υπογράμμιζε ότι δεν είναι δυνατή η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας εξαιτίας των μεταξύ τους διαφωνιών ως προς την άσκησή της και την εκδικητική συμπεριφορά της συζύγου του προς τον ίδιο.
Ζητούσε να ανατεθεί οριστικά σε αυτόν η αποκλειστική άσκηση γονικής μέριμνας. Επιπλέον, να λυθεί ο γάμος του και να υποχρεωθεί η πρώην σύζυγός του να του καταβάλλει διατροφή 850 ευρώ.
Τι προβλέπει η νομοθεσία
Οπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης του Δικαστηρίου, η μέριμνα των ανήλικων τέκνων είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων. Την ασκούν από κοινού και εξίσου και περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση.
Η δε επιμέλεια του τέκνου περιλαμβάνει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευσή του, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του.
Στην περίπτωση της διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος και ανακύπτει το θέμα της διαμονής των ανήλικων τέκνων, πλησίον του πατέρα ή της μητέρας τους, οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα.
Με τη νέα ρύθμιση της συνεπιμέλειας εισάγεται ο κανόνας ότι η γονική μέριμνα μετά τον χωρισμό των γονιών, συνεχίζει να συνασκείται από τους γονείς, όπως συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης ή του συμφώνου συμβίωσης των γονέων, ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι οι γονείς να καταφύγουν στα δικαστήρια προκειμένου να ρυθμίσουν την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας.
Το σύστημα είναι υποχρεωτικό με την έννοια ότι εφαρμόζεται αυτομάτως και εκ του νόμου, ακόμη και όταν δεν συμφωνεί ο ένας γονέας.
Παρέχεται δε η δυνατότητα στους γονείς να ρυθμίσουν με συμφωνία τους τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας.
Σύστοιχη προς την υποχρέωση συνεργασίας των γονέων είναι και η καθιέρωση της αρχής της επικουρικότητας του ρόλου του δικαστηρίου, μετά τον χωρισμό των γονέων μόνο κατ’ εξαίρεση και μόνο για την επίλυση διαφωνιών μεταξύ των γονέων.
Στις περιπτώσεις αυτές καθένας από τους δύο γονείς προσφεύγει σε ποινική διαμεσολάβηση, πλην των περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας.
Το δικαστήριο ανάλογα με την περίπτωση, με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του τέκνου, έχει τη δυνατότητα να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησης ή να αναθέσει τη γονική μέριμνα στον έναν από τους δύο γονείς.
Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι οι σχέσεις των γονέων έχουν πλήρως αποδομηθεί και πως οι γονείς δεν πρόκειται να συνεργαστούν στο μέλλον προς το συμφέρον των παιδιών τους, το δικαστήριο θα πρέπει να αποφασίσει την κατανομή της άσκησης της επιμέλειας ή την αποκλειστική ανάθεσή της στον έναν γονέα, με την προϋπόθεση ότι διασφαλίζεται η αποφυγή συνεχών συγκρούσεων μεταξύ των γονέων ή κατά περίπτωση καλύτερη φροντίδα του παιδιού η προαγωγή του οποίου πρέπει να είναι το αξιολογικότερο στοιχείο για τη δικαστική ρύθμιση της γονικής μέριμνας.
Οταν η επιμέλεια ασκείται από τον έναν γονέα, αυτός αποφασίζει μόνος του για τα καθημερινά θέματα του τέκνου, δεν μπορεί, όμως, να αποφασίζει μόνος του για τα θέματα που επηρεάζουν καίρια τη ζωή του τέκνου. Η κρίση του δικαστηρίου στηρίζεται στο βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
Ταυτόχρονα το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά του γονέα κατά το προηγούμενο διάστημα και τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του.
Επιπλέον ουσιώδους σημασίας είναι και η ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον έναν από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο.
Αντίθετα, δεν επικροτείται η υπαίτια συμπεριφορά του γονέα που αποκόπτει εντελώς τον έτερο γονέα από την προβλεπόμενη από τον νόμο από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και δημιουργεί συνθήκες αποκλεισμού με κακή και καταχρηστική άσκηση της γονικής μέριμνας, καθώς οδηγεί σε συναισθηματική κακοποίηση του παιδιού.
ΠΗΓΗ: ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
