Δεν έχουν τέλος οι καταγγελίες για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με θύματα γυναίκες που ζούσαν έναν εφιάλτη στο πλευρό των συντρόφων τους.
Θύμα, μιλώντας στο MEGA, καταγγέλλει τον δικό της Γολγοθά. «Ήμουν σε σχέση περίπου στους έξι μήνες και την περίοδο εκείνη ήμουν και έγκυος. Η σχέση ξεκίνησε με ένα πάρα πολύ ωραίο τρόπο. Ήταν ευγενικός και περιποιητικό. Εγώ έμενα μόνη μου και στο τρίμηνο επάνω ήρθε στο σπίτι μου χωρίς συζήτηση. Στους 5 μήνες με το που μαθαίνει ότι είμαι έγκυος, ξεκινάει όλο το βασανιστήριο ‘κι αν δε θέλω εγώ να το έχεις, δε θα το έχεις, θα σε κλωτσήσω στην κοιλιά να το χάσεις’. Σε κάθε εξέταση που πήγαινα και έκανα έλεγε ‘γιατί πας αφού δε θα το έχεις;’».
Όπως λέει η ίδια:
«Στους δυόμιση μήνες εγκυμοσύνης ξεκινάει ‘δε μου αρέσει το φαγητό που έφτιαξες’, μου πέταγε τα πιάτα στο κεφάλι. ‘Και τι νομίζεις ότι είσαι; Άχρηστη. Τι νομίζεις ότι θα γίνεις μάνα;’. Όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να μειώσει έναν άνθρωπο και αρχίζεις να αισθάνεσαι ακόμη πιο χάλια, να λες ‘ το έχω το μωρό, το θέλω, δεν το θέλω;’. Υπάρχει μια επιπλοκή στην εγκυμοσύνη και σε έναν τσακωμό μου ρίχνει μια κλωτσιά στην κοιλιά, με αποτέλεσμα να αποβάλλω. Μου έκλεψε λεφτά, πράγματα από το σπίτι».
«Με το που με παίρνει από το νοσοκομείο ξεκινάει με ένα χαστούκι μέσα στο αυτοκίνητο. Εννοείται πως χώρισα. Μπορεί να λένε όλοι ‘και γιατί δεν έφυγες;’. Ακόμα και τώρα που το λέω ανατριχιάζω, όταν το ζεις όλο αυτό δεν το πιστεύεις ότι σου συμβαίνει. Δεν είχα ψυχολογία και δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου συμβαίνει», συμπληρώνει.
Η στάση της αστυνομίας
«Αυτός που με βοήθησε ήταν ένας γείτονας, ο οποίος άκουγε τις φασαρίες και ειδοποίησε την αστυνομία. Φεύγω από το σπίτι, με παίρνει η αστυνομία, είχα μώλωπες, σκισμένα χείλη. Δεν υπήρχε αξιωματικός και ήταν ο αξιωματικός υπηρεσίας 25 χρόνων. Δεν του έκανα μήνυση γιατί μου είπαν ότι δε με προστατεύει ο νόμος, ο ίδιος ο αστυνομικός με απέτρεψε. (…) Μου λέει ‘κάτι του έχετε κάνει για να αντιδράσει έτσι’. Σου εξηγούν ότι δε σε προστατεύει κανένας νόμος, κάνεις τον σταυρό σου και λες ‘δε θα βγω από το σπίτι μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα’. Σε ό,τι σπίτι είχα πάει, ερχόταν από έξω και περίμενε με το αυτοκίνητο».
«Με πήρε η ίδια η μητέρα του τηλέφωνο και μου λέει ‘από εδώ και πέρα τρέχεις αν θέλεις να σωθείς. Μη νομίζεις ότι είσαι η πρώτη που το έχει κάνει’. Δεν μπορούσαν να τον βάλουν στο ψυχιατρείο γιατί εξαφανιζόταν, δεν τον έβρισκαν», λέει, στέλνοντας το δικό της μήνυμα προς τις γυναίκες:
«Να πιστεύουν στον εαυτό τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν γιατί όλες οι γυναίκες μπορούμε να τα καταφέρουμε».
