Η κατάσταση της γενικής αναισθησίας με μηχανική υποστήριξη χρησιμοποιείται από την ιατρική επιστήμη σ’ εκείνα τα περιστατικά που πρέπει οπωσδήποτε ο ανθρώπινος οργανισμός να υποστηριχθεί προκειμένου να μην υποστεί περαιτέρω βλάβες.
Είναι μία κατάσταση, που σύμφωνα με τους γιατρούς, ο ασθενής βρίσκεται σε τεχνητό κώμα και ουσιαστικά δεν μπορεί να έχει καμία απολύτως επαφή με το περιβάλλον. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια Λαρισαίου αναισθησιολόγου ότι «ακόμη και υγιής να είναι κάποιος, από τη στιγμή που μπαίνει σε κατάσταση βαθιάς καταστολής, δε μπορεί να αντιληφθεί το παραμικρό».
Ωστόσο, όλοι μας λίγο πολύ, έχουμε να διηγηθούμε μία μαρτυρία δική μας, από συγγενή, φίλο ή γνωστό, που περιγράφει μία διαφορετική πτυχή. Που μιλά για ανθρώπους που αν και σε βαθιά νάρκωση, είτε αντιδρούν στα εξωτερικά ερεθίσματα όταν προσεγγίζονται από πολύ αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ανθρώπους ακόμη και με μειωμένη εγκεφαλική λειτουργία που όμως με κάποιο τρόπο, είτε αντιδρούν με δάκρυα, είτε με παροδική αύξηση των καρδιακών παλμών, όταν δέχονται κάποιο ερέθισμα, όπως π.χ. τη φωνή ή το άγγιγμα ενός οικείου τους προσώπου.
Το onlarissa.gr μίλησε με τον πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΕΚΑΒ Θεσσαλίας κ. Γιάννη Γούλα. Πρόκειται για έναν έμπειρο διασώστη που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει χιλιάδες περιστατικά και να σώσει ανθρώπινες ζωές, δίνοντας ακόμη και άνισες μάχες με το θάνατο.
Ο κ. Γούλας θυμάται δύο συμβάντα που έμειναν για πάντα ανεξίτηλα στη μνήμη του.
«ΗΜΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΒΛΕΠΑ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ»
Το πρώτο αφορούσε άντρα περίπου 55 ετών. «Οδηγούσε με τη σύζυγό του στο αυτοκίνητο, πηγαίνοντας προς την Καρδίτσα. Κάπου κοντά στο Ελευθεραί, υπέστη έμφραγμα. Η σύζυγός του κάλεσε αμέσως το ΕΚΑΒ. Λίγο μετά καταφθάσαμε βρίσκοντας έναν άνθρωπο με εμφανή συμπτώματα εμφράγματος. Είχε αλλάξει χρώμα και ήταν μούσκεμα από την εφίδρωση. Τον παραλάβαμε και ξεκινήσαμε με ταχύτητα για το Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας.
Όλο αυτό το διάστημα ήμουν από πάνω του. Λίγο πριν φθάσουμε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, επί της οδού Δημάρχου Γεωργιάδου, υπέστη ανακοπή, άρχισα να του κάνω καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση μπροστά στη σύζυγό του. Καταφέρνουμε να έχουμε σφυγμό λίγο μετά, μόλις φθάσαμε στο νοσοκομείο. Κατά τη μεταφορά του όμως στη μονάδα αναζωογόνησης, υπέστη και δεύτερη ανακοπή καρδιάς. Τελικά στην αναζωογόνηση κατάφεραν να τον σταθεροποιήσουν.
Όταν αυτός ο άνθρωπος συνήλθε, συνεχίζει ο κ. Γούλας, ζήτησε να με δει. Μόλις με είδε και με ευχαρίστησε, μου είπε ότι όλο το διάστημα της μεταφοράς του «ήταν από πάνω και έβλεπε τι κάνουμε…». Έμεινα άφωνος…»
«ΔΑΚΡΥΣΕ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ»
Το δεύτερο συγκλονιστικό περιστατικό που διηγείται στο onlarissa.gr ο Λαρισαίος διασώστης, αφορά έναν άντρα ηλικίας 65 ετών. «Κληθήκαμε να τον παραλάβουμε από κλινική νοσοκομείου της Λάρισας για να τον μεταφέρουμε σε νοσοκομείο άλλης περιοχής. Κατά τη μεταφορά του στο φορείο ενώ ήταν διασωληνωμένος, στην είσοδο του νοσοκομείου στο σημείο όπου περίμενε το ασθενοφόρο, περίμεναν οι δικοί του άνθρωποι. Μόλις τον είδαν, οι κόρες του άρχισαν να του μιλούν και να του δίνουν κουράγιο. Εκείνη τη στιγμή εμβρόντητος είδα τον 65χρονο να μη μπορεί να δακρύζει ασταμάτητα. Προφανώς με κάποιο τρόπο τις άκουσε…» σημειώνει.
Πώς μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Και σ’ αυτήν περίπτωση η επιστήμη ίσως έχει απαντήσεις, όπως φερειπείν το ενδεχόμενο των παραισθήσεων. Το αιώνιο ερώτημα όμως για την ψυχή, το πνεύμα και το πώς αυτό – εφόσον αποδεχόμαστε την ύπαρξή του – συμπεριφέρεται στις κρίσιμες στιγμές της σάρκας, μάλλον θα χρειαστεί πολύ χρόνο ακόμη για να απαντηθεί. Αν ποτέ απαντηθεί…
Α.Ρ.
Πηγή:onlarissa
