Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου, 2024 13:41
ΕλλάδαΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συγκλονίζει η Ιωάννα Παλιοσπύρου στην πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη – «Αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι είναι αμετανόητη»






Μια συγκλονιστική συνέντευξη έδωσε η Ιωάννα Παλιοσπύρου λίγες μέρες μετά το ξεκίνημα της δίκης για την φρικιαστική επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε από την 37χρονη.

Η Ιωάννα λίγες μέρες μετά το δικαστήριο και την άρνηση της δράστριας να εμφανιστεί μίλησε στην Κατερίνα Καινούργιου για το σοκ που έχει υποστεί.

«Από την πρώτη μέρα ήταν για μένα το ‘γιατί’ το μεγαλύτερο ερωτηματικό. Γιατί κάποιος να μου κάνει αυτό το κακό. Ήταν μεγάλη απογοήτευση για μένα και προσβολή. Αλλά όχι μόνο για μένα. Μαζί με εμένα έχουν ταλαιπωρηθεί πολλοί άνθρωποι. Η επίθεση έχει αντίκτυπο στην οικογένειά μου, στους φίλους. Ταλαιπωρήθηκα άνθρωποι από το οικογενειακό, φιλικό και εργασιακό μου περιβάλλον. Όλοι ήμασταν εκεί και εκείνη επέλεξε να μην έρθει» ανέφερε η Ιωάννα για την δύσκολη περιπέτεια που έζησε στο δικαστήριο και συνέχισε: «Δεν ξέρω αν θα έρθει την επόμενη φορά. Όλη η συμπεριφορά της είναι αυτή και δεν την έχει αλλάξει μέχρι στιγμής. Έχει μια στάση που δεν δείχνει ίχνος μεταμέλειας. Δεν δείχνει να έχει κατανοήσει πόσο σοβαρό είναι αυτό που έχει κάνει. Κρατάει μια απόσταση από όλο αυτό, σαν να μην την αφορά».

«Λυπάμαι που δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες»

Η Ιωάννα κλήθηκε να απαντήσει και το αν οι δικοί της άνθρωποι της πρότειναν να μην παραστεί στη δίκη. «Οι περισσότεροι από τους δικούς μου φοβήθηκαν για το αν μπορώ να το αντέξω και να το κάνω. Για μένα όμως ήταν μονόδρομος. Θεωρώ ότι το οφείλω στον εαυτό μου και θα με βοηθήσει να ξεπεράσω σιγά σιγά όλο αυτό το σοκ που έχω υποστεί αν είμαι εκεί και να μπορέσει να προχωρήσω παρακάτω. Ενώ παράλληλα με επιβαρύνει, είναι ένας τρόπος που θα με βοηθήσει να πιστέψω ότι έχω κάνει ότι πρέπει για να προχωρήσω παρακάτω».

«Ήταν έτσι κι αλλιώς για μένα δύσκολο γιατί είμαι πολλούς μήνες στην απομόνωση. Ήταν σοκ να βρεθώ ανάμεσα σε τόσο κόσμο πόσο μάλλον όταν ήταν εκεί δημοσιογράφοι και κάμερες. Ξέρω ότι ο κόσμος περιμένει να πω μια κουβέντα. Δεν κατάφερα να το κάνω με την είσοδό μου αλλά όφειλα να τοποθετηθώ την ώρα που τελείωσε η δίκη πάνω στην απουσία της κατηγορούμενης» τόνισε η Ιωάννα.

Η Ιωάννα όχι μόνο δεν μετάνιωσε που εμφανίστηκε στο δικαστήριο αλλά δηλώνει ότι θα είναι κάθε φορά. «Θα είμαι εκεί σε κάθε δικάσιμο. Θα ήθελα να είναι εκεί. Λυπάμαι που δεν βρίσκει το θάρρος να αναλάβει τις ευθύνες της. Αλλά νομίζω ότι με αυτή τη συμπεριφορά μόνο τη θέση της επιβαρύνει γιατί αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι είναι αμετανόητη».

«Είμαι τυχερή που σώθηκα»

«Δέχομαι πάρα πολλά μηνύματα με ανθρώπους που μιλάω και ενδιαφέρονται για την υγεία μου. Έχω προσπαθήσει να το εξηγήσω αλλά επειδή δεν έχουμε γνώσεις ιατρικές δεν καταλαβαίνει ο καθένας τι σημαίνει ότι έχω εγκαύματα. Υπάρχει η εντύπωση ότι έχω τραυματιστεί και σε λίγο καιρό θα είμαι καλά. Δεν είναι έτσι. Στην προσπάθειά μου να εξηγήσω ότι είναι κάτι που δεν αποκαθίσταται αποφάσισα με την εικόνα να δείξω πόση ζημία έχει γίνει» εξηγεί η ίδια και θυμάται την πρώτη φορά που εκείνη αντίκρυσε τις φωτογραφίες της.

«Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα. Είχα ρωτήσει πάρα πολλές φορές τη γιατρό μου να μου εξηγήσει πώς θα αποκαταστήσει τη βλάβη και προσπαθούσε να μου εξηγήσει. Όταν είδα τις φωτογραφίες κατάλαβα πόσο δύσκολο ήταν για εκείνη να μου δώσει να καταλάβω το μέγεθος και το βάθος της ζημίας και την προσπάθεια που ως γιατρός έπρεπε να κάνει για να αποκαταστήσει τη βλάβη και να πετύχουν όλα τα μοσχεύματα. Το δεύτερο που σκέφτηκα ήταν αυτές τις εικόνες η μητέρα μου έπρεπε να βρίσκει το θάρρος να το αντιμετωπίζει και να βρίσκει το κουράγιο μπροστά μου να φέρεται φυσιολογικά χωρίς να δείχνει τον πόνο και την στεναχώρια της και να με κάνει να αισθάνομαι ότι όλα θα πάνε καλά. Το τρίτο είναι ότι συνειδητοποίησα πόσο τυχερή είμαι που σώθηκα και πόσο κοντά έφτασα στο θάνατο. Δυστυχώς είναι ένας τρόπος κάθε φορά να συνειδητοποιώ ότι δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να είμαι όπως ήμουν» ανέφερε συγκινημένη η Ιωάννα.

Δεν θα ξαναδώ ποτέ την εικόνα μου όπως την ήξερα

Η Κατερίνα Καινούργιου ρώτησε την νεαρή γυναίκα πότε είδε πρώτη φορά την εικόνα της.

«Λίγο πριν βγω από το νοσοκομείο είδα την εικόνα μου» απάντηση η ίδια και εξήγησε: «Κάθε φορά που έπρεπε να κάνω αλλαγές στις γάζες γυρνούσα το κεφάλι μου. Όσο πλησίαζε η ώρα να βγω από το νοσοκομείο οι ψυχίατροι με πίεζαν να δω τον εαυτό μου. Ήταν ένα βήμα που έπρεπε να κάνω. Με βοήθησε η γιατρός μου, μου έδειξε τις πρώτες φωτογραφίες από τα χειρουργεία και το έκανα μαζί της. Πολύ σταδιακά και πολύ προσεκτικά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα. Δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί. Έψαχνα να βρω τον εαυτό μου. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι δεν θα ξαναδώ την εικόνα μου όπως την ήξερα».

Σχετικά με τα χειρουργεία που πρέπει να κάνει πολύ συχνά και τον πόνο που βιώνει κάθε φορά η απάντηση της Ιωάννας είναι καθηλωτική. «Ο σωματικός πόνος πάντα ξεχνιέται, ο ψυχικός δεν ξεπερνιέται. Αφόρητοι σωματικοί πόνοι κάθε φορά που πρέπει να κάνω κάποιο χειρουργείο ή θεραπεία. Είναι αμέτρητες οι φορές που λύγισα. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που θυμάμαι είναι ότι επειδή όταν ερχόταν η ώρα να μου παίρνουν αίμα, επειδή δεν έχω φλέβες στα χέρια, είναι καμμένα παντού. Πάντα μου έπαιρναν από τη μηριαία αρτηρία που είναι κάτι πολύ επίπονο. Ήταν αυτό που φοβόμουν πάρα πολύ και ζητούσα να είναι εκεί η γιατρός μου γιατί ένιωθα εμπιστοσύνη. Είναι κάτι που ακόμα με τρομάζει αλλά ξέρω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος».

Κλείνοντας την συνέντευξη η Ιωάννα εξομολογείται τα συναισθήματά της κατά τη διάρκεια των πρώτων χειρουργείων όταν ακόμα βρισκόταν σε σύγχυση. «Στα πρώτα χειρουργεία είχα πάθει σοκ, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με κανέναν, δεν μπορούσα να μιλήσω, δεν ρωτούσα λεπτομέρειες γιατί φοβόμουν. Προσπαθούσα να βρίσκω κουράγιο και αυτό που σκεφτόμουν την ώρα που με μετέφεραν στο χειρουργείο ήταν ‘κορίτσι μου δεν έχεις κάτι να φοβάσαι. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να πεθάνεις το οποίο είναι το ίδιο με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι’. Για μένα ήταν το ίδιο. Μόνο καλύτερα μπορεί να πάει σκεφτόμουν: ‘είσαι ήδη στο χειρότερο σημείο που μπορείς να βρίσκεται. Είναι το ίδιο σαν να έχεις πεθάνει».