Όταν στέλνουμε τους ρομποτικούς μας εξερευνητές σε άλλους πλανήτες, τους στέλνουμε με συγκεκριμένη αποστολή βασισμένη στην έως τότε γνώση μας για το σημείο που θα προσεδαφιστούν. Το 2012, η NASA προσεδάφισε το rover Curiosity στον κρατήρα Gale του Άρη, επειδή τότε θεωρούσαμε πως στον κρατήρα υπήρχε μία τεράστια λίμνη πριν 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Έκτοτε, το rover έχει συμπληρώσει 3.190 αρειανές μέρες στον κρατήρα (3.278 γήινες μέρες) πραγματοποιώντας γεωλογικές αναλύσεις με την πληθώρα επιστημονικών οργάνων που διαθέτει.
Τα ευρήματά του όμως, σύμφωνα με μία νέα έρευνα επιστημόνων, δείχνει πως η υπόθεσή μας ήταν λανθασμένη και ανατρέπει τη θεωρία πως υπήρχε νερό στον κρατήρα, ενώ αντιπροτείνει πως τα πετρώματα που έχει αναλύσει το rover είναι αποτέλεσμα αερομεταφερόμενων σωματιδίων που μεταφέρθηκαν στον κρατήρα και έπειτα στερεοποιήθηκαν εκεί καθαρά λόγω ατμοσφαιρικών συνθηκών. Πρακτικά λένε πως τα χημικά στοιχεία που βρέθηκαν στα δείγματα και επιβίωσαν επί δισεκατομμύρια χρόνια, δεν ταιριάζουν με αυτά που θα βρίσκαμε αν υπήρχε στην περιοχή κάποια λίμνη.
Με συνδυασμό χημικής ανάλυσης, περίθλασης ακτίνων Χ και ανάλυση δομής, η ομάδα βρήκε αποδείξεις για ένα τύπο διάβρωσης ο οποίος είναι αντίθετος στη θεωρία των μεγάλων λιμνών και δείχνει πως τα πετρώματα βρίσκονταν σε ένα πολύ πιο ξηρό περιβάλλον. Αερογενής σκόνη και ηφαιστειακή τέφρα αποτελούν την πλειοψηφία των σωματιδίων που εξετάστηκαν και μόλις ένα μικρό ποσοστό δείχνει να έχει δημιουργηθεί κάτω από λίμνη. Η νέα ανάλυση προσφέρει μία νέα θεωρία μικρών και ρηχότερων λιμνών στον κρατήρα.
Υπό το φως των νέων στοιχείων αλλάζει και η προσέγγιση των επιστημόνων όσον αφορά την αλλαγή του κλίματος του Άρη ανά τους αιώνες. Φαίνεται πως μάλλον υπήρχαν συχνές και διακοπτόμενες περίοδοι υγρασίας αντί για μία μεγάλη, κάτι που έχει και επιπλοκές στην αναζήτησή μας για το αν υπήρξε ποτέ ζωή στον πλανήτη. Πρέπει να θυμόμαστε όμως πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε την αρχαία ιστορία του κρατήρα Gale, καθώς δεν κοιτάμε μόνο πίσω δισεκατομμύρια χρόνια αλλά εξερευνούμε και εκατομμύρια χιλιομέτρων.
Αυτός είναι ένας από τους μεγάλους περιορισμούς όταν προσπαθείς να εξερευνήσεις απομακρυσμένα άλλους πλανήτες. Παίρνουμε ασαφή δεδομένα συνεχώς και αυτό μπορεί να δημιουργήσει πολλές θεωρίες.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Science Advances.
Πηγή: Unboxholics
