Τεράστια ερωτηματικά δημιουργούνται για τις παρασκηνιακές ενέργειες κυβερνητικών-κρατικών υπηρεσιών στην τελευταία φάση της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη σημερινή αποκάλυψη του «Βήματος της Κυριακής» ότι παρουσίασαν πρωτοφανή αύξηση – περίπου 40% το 2018 – οι κρατικές υποκλοπές από τα συστήματα της ΕΥΠ και της ΕΛ.ΑΣ. Αυτό προκύπτει από την τελευταία έκθεση της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών που παραδίδεται στη νέα κυβέρνηση.
Aπό τις «επίσημες» παρακολουθήσεις, οι περισσότερες (με τη μεγαλύτερη αύξηση) είναι αυτές που γίνονται χωρίς αιτιολόγηση, με επίκληση θέματα εθνικής-κρατικής ασφάλειας με ένα απλό έγγραφο ενός εισαγγελέα. Προκαλώντας τεράστια ερωτηματικά γιατί γίνονταν αυτές οι μυστικές παρακολουθήσεις, αφού ούτε μεγάλες υποθέσεις τρομοκρατίας ήταν σε εξέλιξη, ούτε απαγωγές ή σοβαρές εγκληματικές επιθέσεις που να χρειάζονταν έκτακτες δικαστικές άδειες για υποκλοπές. Γεγονός που δημιουργεί υπόνοιες ότι αφορούσαν παρακολουθήσεις για άγνωστους σκοπούς, ίσως και πολιτικούς.
Fast track διαδικασίες
Σημειώνεται ότι μόλις προ ολίγων ημερών τοποθετήθηκε νέος πρόεδρος στην αρμόδια Αρχή για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) που ελέγχει τα ζητήματα των υποκλοπών, ύστερα από μια μεγάλη περίοδο που αυτή η θέση ήταν κενή. Πρόκειται για τον πρώην αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Χρήστο Ράμμο που καλείται να διαπιστώσει τι ακριβώς συμβαίνει κυρίως με τα συστήματα «νομίμων συνακροάσεων» όπως αναφέρονται.
Το 2017, λοιπόν, η ΑΔΑΕ είχε καταγράψει 7.182 εισαγγελικές διατάξεις που αφορούσαν άρση απορρήτου των επικοινωνιών για λόγους εθνικής ασφαλείας. Πρόκειται για υποκλοπές που γίνονται με ταχύρρυθμες διαδικασίες μόνο με μια διάταξη εισαγγελέα για λόγους κατασκοπείας, δράσης τρομοκρατικών οργανώσεων αλλά και σε περιπτώσεις όπου οι Αρχές «βιάζονται» να εξιχνιάσουν υποθέσεις απαγωγών, σε καταδιώξεις επικίνδυνων κακοποιών κ.λπ. Ακόμη το 2017 είχαν εκδοθεί 3.194 βουλεύματα δικαστικών συμβουλίων για τη διακρίβωση εγκλημάτων όπως η ανθρωποκτονία από πρόθεση, η ληστεία, η έκρηξη, η κατοχή εκρηκτικών υλών, η πλαστογραφία, η διακεκριμένη κλοπή, ο εμπρησμός, η αρπαγή, η πορνογραφία ανηλίκων, η εκβίαση, το οργανωμένο έγκλημα, τα εγκλήματα που προβλέπονται στον νόμο περί ναρκωτικών κ.ά. Δηλαδή το σύνολο των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων με βουλεύματα και διατάξεις το 2017 ήταν 10.376 άρσεις απορρήτου.
Το εντυπωσιακό είναι λοιπόν ότι σύμφωνα με τις καταγραφές του 2018 το σύνολο των αιτημάτων για τηλεφωνικές παρακολουθήσεις έφτασε, συνολικά, στις 14.513, σε ένα πρωτοφανές ρεκόρ όλων των εποχών. Και από αυτές οι 11.113 άρσεις απορρήτου έχουν γίνει με τη διαδικασία εξπρές – με μικρά περιθώρια ελέγχου – των εισαγγελικών διατάξεων με επίκληση την εθνική ασφάλεια. Επιπλέον, οι παρακολουθήσεις τηλεφωνικών υποκλοπών για τον περιορισμό του εγκλήματος ήταν της τάξης των 3.400, που επίσης είναι ρεκόρ όλων των εποχών. Δηλαδή, πιο απλά, για λόγους κατασκοπείας και ειδικών συνθηκών εμφανίζεται να γίνονταν περίπου το 2018 τριπλάσιες υποκλοπές απ’ ό,τι για τις εγκληματικές επιθέσεις!
Ερωτήματα
«Αν υπολογισθεί ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα καταγράφονται περίπου 100 δολοφονίες, 75.000 διαρρήξεις και κλοπές, 5.000 ληστρικές επιθέσεις και 10.000 υποθέσεις ναρκωτικών κ.λπ. με 3.400 τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, πώς εξηγείται να υπάρχουν περισσότερες από 11.100 τηλεφωνικές υποκλοπές για υποθέσεις ελληνικής ή διεθνούς τρομοκρατίας, πολέμου διπλωματών κ.λπ.;» είναι από τα ερωτήματα που θέτουν αξιωματικοί για να συνεχίσουν: «Μάλιστα, το 2018 υπήρξαν μόνο 3-4 ένοπλες επιθέσεις (η βομβιστική επίθεση στον ΣΚΑΪ, η έκρηξη βόμβας στη εκκλησία του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι κ.λπ.) που να δικαιολογούν τέτοια έξαρση τηλεφωνικών υποκλοπών. Ακόμη ούτε υποθέσεις δράσης αναρχικών έχουν αναδειχθεί, ούτε συντάχθηκε κάποια εκτεταμένη δικογραφία σε βάρος του «Ρουβίκωνα», ούτε έχει διαπιστωθεί ότι τη χώρα μας κατακλύζουν… χιλιάδες κατάσκοποι ώστε να δικαιολογεί αυτό τον τεράστιο αριθμό υποκλοπών για λόγους εθνικής ασφαλείας. Και έτσι προκαλούνται τεράστια ερωτηματικά για τον λόγο που έχουν γίνει αυτές οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και ποιοι ήταν ο στόχος των υποκλοπών. Καθώς, επίσης, και ποια ήταν η πραγματική αιτία που πέρυσι αυξήθηκαν κατά 40% οι κρατικοί «κοριοί»».
Χωρίς σαφή αιτιολογία και στόχευση
Σημειώνεται ότι οι κρατικές αρχές – η ΕΥΠ, η Διεύθυνση Πληροφοριών της ΕΛ.ΑΣ. και η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία – διαθέτουν τρία μεγάλα συστήματα επισυνδέσεων με τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Τα δύο από αυτά στεγάζονται στον 15ο όροφο του κτιρίου της λεωφόρου Κατεχάκη, ενώ το τρίτο, της ΔΙΔΑΠ, σε κτίριο της ΕΛ.ΑΣ. στο Περιστέρι. Τον τελευταίο καιρό υπήρχαν καταγγελίες ότι γινόταν κατάχρηση τηλεφωνικών υποκλοπών με πρόσχημα το «κυνήγι της διαφθοράς» ή τον πόλεμο των συμφερόντων. Ομως φαίνεται εκεί να υπήρχε μια μαύρη τρύπα για τον τρόπο που ξεκινούν αυτές οι υποκλοπές.
Κάτι που φάνηκε και από πρόσφατες δικογραφίες που έγιναν από την ΕΥΠ όπου υπάρχει ένας τεράστιος κύκλος τηλεφωνικών παρακολουθήσεων χωρίς σαφή αιτιολογία και στόχευση, ενώ πολλές φορές επιχειρείται να υπάρξουν μεταχρονολογημένες δικαστικές αποφάσεις για να αιτιολογηθούν. Ομως δεν είναι μόνο αυτό. Στην προηγούμενη έκθεση της ΑΔΑΕ υπήρχαν αναφορές σε επτά ελέγχους που έγιναν στα τρία κρατικά συστήματα υποκλοπών και φαίνεται να υπήρξαν ύποπτα ευρήματα. Χωρίς ωστόσο να μνημονεύεται τι αφορούσαν αυτές οι επισημάνσεις και ποιες ήταν οι ύποπτες ενδείξεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ανάμεσα στα άλλα, ανακαλύφθηκε ότι χειριστές συστημάτων υποκλοπών της ΕΥΠ δεν εφάρμοζαν την περιβόητη «Πολιτική Ασφαλείας» που αφορά την πρόσβαση στο σύστημα νομίμων συνακροάσεων και εξασφαλίζει το απόρρητο των επικοινωνιών. Ακόμη δεν τηρούσαν αρχεία για την παρακολούθηση ή κρατούν παρανόμως και για αγνώστους λόγους τηλεφωνικές συνομιλίες που θα έπρεπε να είχε καταστρέψει προ πολλού με βάση τη νομοθεσία για τη διαφύλαξη των προσωπικών δεδομένων.
Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, έχουν γίνει μερικές «μικροδιορθώσεις». Ομως ενώ η ΑΔΑΕ ζητεί να γίνεται μεγαλύτερος έλεγχος στις κρατικές υποκλοπές και να εξετάζει την ουσία των αιτημάτων που υποβάλλονται στους εισαγγελείς για τις «γρήγορες» παρακολουθήσεις, κάτι τέτοιο δεν έχει προωθηθεί.
