Μπορεί η ομορφιά του Παγασητικού κόλπου να επισκιάζεται από το καταπράσινο και γραφικό Πήλιο. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να αποτρέψει τον ταξιδιώτη από το να μάθει περισσότερα για τα νησιά-ησυχαστήρια του Παγασητικού με πρώτο και καλύτερο το Παλαιό Τρίκερι.
Με έκταση που ξεπερνά τα 175 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ο Παγασητικός κόλπος καλύπτει μία περιοχή μεταξύ των ακτών της Θεσσαλίας και της χερσονήσου του Πηλίου, ενώ σμαραγδένιο διαμάντι στο στέμμα του αποτελεί το ιστορικό Παλαιό Τρίκερι.
Παλαιό Τρίκερι
Αν και γνωστό ως τόπος εξορίας και εκτοπισμού αριστερών γυναικών όλων των ηλικιών κατά τις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, το Παλαιό Τρίκερι είναι ένα καταπράσινο μικρό νησί με παρθένα φύση, μεγάλη ιστορία και έντονη τοπική κουλτούρα, η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει διαφύγει της προσοχής του μαζικού τουρισμού. Κάτι το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό, γιατί έχει βοηθήσει στο να κρατήσει ο μικρός αυτός οικισμός τη σπάνια μοναδική ταυτότητά του. Αν και κανείς δεν μπορεί να εξακριβώσει τον αριθμό των μόνιμων κατοίκων του νησιού, που δεν ξεπερνά τα 40-45 άτομα, εδώ σίγουρα θα βρείτε την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη. Μακριά από τη βαβούρα, εδώ θα βρείτε μία πράσινη λωρίδα γης βουτηγμένη στο ηλιόλουστο γαλάζιο.
Εδώ, μην περιμένετε ανέσεις με πεντάστερα ξενοδοχεία. Λίγοι ξενώνες και μερικές ψαροταβέρνες είναι οι λιτές πολυτέλειες που μπορεί να σας προσφέρει το μοναδικό κατοικημένο νησί του Παγασητικού χωρίς, όμως, να ξεχνάτε την καταπληκτική θέα που συνδυάζει το γαλάζιο του Αιγαίου με το πράσινο του Πηλίου και την Εύβοια να αχνοδιακρίνεται στο βάθος.
Φυσικά, όλη αυτήν την πανδαισία χρωμάτων θα την απολαύσετε από το μοναστήρι της Ευαγγελίστριας που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου στο ψηλότερο σημείο του μικρού νησιού. Γνωστό και ως Νησί της Παναγίας, το Παλαιό Τρίκερι χτίστηκε για χάρη Της κάπου μεταξύ 1825-1837 σε μια έκταση που δεν ξεπερνά τα πέντε τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Για να προσεγγίσετε το Παλαιό Τρίκερι, θα πρέπει να διανύσετε μια παραθαλάσσια διαδρομή περίπου 85 χιλιομέτρων από τον Βόλο με κατεύθυνση τον Αλογόπορο. Από εκεί μικρά καΐκια θα σας οδηγήσουν στον κρυμμένο παράδεισο που γνωστές προσωπικότητες τον είχαν ως επτασφράγιστο μυστικό. Λέγεται μάλιστα, πως η Γκρέτα Γκάρμπο πίσω στην δεκαετία του ’60 επισκεπτόταν συχνά το Παλαιό Τρίκερι με φίλους μόνο και μόνο, για να απολαύσει την απόλυτη ησυχία και γαλήνη που προσέφερε αυτός ο τόπος σε εποχές μάλιστα που το ηλεκτρικό ρεύμα ήταν άγνωστη λέξη για το μικρό νησί.
Αλατάς
Αφήνοντας το Παλαιό Τρίκερι και λίγο ανατολικότερα, θα βρείτε τον Αλατά. Αν και σήμερα εντελώς ακατοίκητος, ο Αλατάς ή Γαλάτεια -όπως είναι γνωστό στην τοπική διάλεκτο- είναι η δεύτερη νησίδα του Παγασητικού πολύ κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές της Μαγνησίας. Όπως προδίδει και το όνομά του, το μακρόστενο νησί πήρε το όνομά του από τις αλυκές στην απέναντι ακτή, ενώ μεγάλο μέρος του νησιού καλύπτεται από άγριους ελαιώνες.
Ιστορικά, η νησίδα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, όπου οι άτακτες δυνάμεις των Ελλήνων νίκησαν τις δυνάμεις των Τουρκαλβανών εξασφαλίζοντας τον έλεγχο της νησίδας και συνάμα τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας. Αν και σήμερα η νησίδα είναι πλήρως ακατοίκητη, είναι ενδιαφέρον πως μέχρι το 2001 η νησίδα κατοικούνταν μόνο από κάποιους μοναχούς της Μονής των Αγίων Σαράντα που υπάρχει στο νησί.
Κίκινθος
Από την άλλη πλευρά του κόλπου και σχεδόν ξεχασμένη στέκει η επίσης ακατοίκητη Κίκινθος. Το μικρό νησί, γνωστό και ως Άγιος Νικόλαος από το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, εμφανίζεται σε αρκετούς χάρτες της νεότερης εποχής, ενώ σύμφωνα με τα περισσότερα αρχαιολογικά ευρήματα χρησίμευε ως τόπος καραντίνας.
Κάτι σαν μία Σπιναλόγκα στον Παγασητικό. Σήμερα, αν και ακατοίκητο, έχει χαρακτηριστεί συνολικά ως αρχαιολογικός χώρος και μπορείτε να το προσεγγίσετε με καΐκι μέχρι την εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
