Ήταν Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023 ώρα 23:21 όταν οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν οριστικά για 57 επιβάτες -στην πλειοψηφία τους νέοι- μετά την σφοδρή σύγκρουση του επιβατηγού τρένου Intercity 62 με την εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη. Ημερομηνία που θα μείνει βαθιά χαραγμένη για την άδικη απώλεια ανθρώπινων ψυχών και τον αβάσταχτο πόνο που προκάλεσε στους συγγενείς θυμάτων αλλά και στο πανελλήνιο.
Γρήγορα επικρατεί πανικός. Διασώστες του ΕΚΑΒ και της ΕΜΑΚ, πυροσβεστικά και αστυνομικά πληρώματα κατευθύνονται μέσα στα πρώτα λεπτά της μοιραίας σύγκρουσης στο σημείο του δυστυχήματος. Έχοντας δεχθεί σήμα για εκτροχιασμό τρένου σπεύδουν πάση δυνάμει, αδυνατώντας να υπολογίσουν την τραγικότητα του συμβάντος. Στα νοσοκομεία της Λάρισας σημαίνει συναγερμός, ενώ το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου ανοίγει συγκεντρώνοντας ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Στη γραμμή της μάχης -μεταξύ των παραπάνω- «ρίχνεται» και η Λαρισαία διασώστρια του πληρώματος ΕΚΑΒ Θεσσαλίας Ζωγραφιά Κυριακού. Είναι στο ασθενοφόρο που φθάνει πρώτο στον κόμβο Ευαγγελισμού. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο onlarissa.gr μιλά για όσα βίωσε: τους τραυματίες που προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν τι συνέβη, τον νεαρό που «έχασε» την αρραβωνιαστικιά του εντός ολίγων λεπτών και την απελπισία της ίδιας και των συναδέλφων της βλέποντας τις σορούς να βγαίνουν από τα βαγόνια.
Κυρία Κυριακού, ανήκατε στους πρώτους που κληθήκατε για βοήθεια. Τι ώρα φτάσαμε και ποια η κατάσταση που επικρατούσε;
Φτάσαμε γύρω στα είκοσι λεπτά μετά τη διαβίβαση. Μετά από εμάς ακολούθησαν τέσσερα ασθενοφόρα από Λάρισα κι ένα από Γόννους. Σταματήσαμε σε ένα σημείο που βλέπαμε να μετακινείται κόσμος, πρέπει να ήταν στα τελευταία βαγόνια. Αυτοί οι άνθρωποι πιθανότατα δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι τραγικό είχε συμβεί μπροστά, μπορεί απλά να το υποψιάζονταν. Κόσμος ήρθε προς το ασθενοφόρο και δώσαμε πρώτες βοήθειες. Στους περισσότερους υπήρχαν ελαφριά τραύματα, ενώ υπήρχαν και άλλοι πιο σοβαρά τραυματισμένοι. Κάποια στιγμή ήρθε ένας νεαρός…
Και;
Είχε αφήσει πίσω την αρραβωνιαστικιά του. Όπως μου διηγήθηκε στη διαδρομή για το νοσοκομείο, (η αρραβωνιαστικιά του) είχε πεταχτεί μισή έξω από το παράθυρο. Την είχαν βγάλει από εκεί και την είχαν μετακινήσει προς την έξοδο για να την εντοπίσουν ευκολότερα και να την κατεβάσουν από το τρένο. Ο νεαρός βγήκε έξω, προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια αλλά δεν τον άφησαν να επιστρέψει πίσω και να ξαναμπεί στο βαγόνι.
Η κοπέλα τελικά επέζησε;
Όχι δυστυχώς.
Πολύ σκληρό. Για πόση ώρα μεταφέρατε τραυματίες;
Εμείς μεταφέραμε μία φορά τρεις τραυματίες (στο νοσοκομείο) και στη δεύτερη διαβίβαση, στην επιστροφή στο σημείο, μας καθοδήγησαν να πάμε από την κάτω πλευρά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε τι γινόταν εκεί. Είχαν φτάσει ήδη κι άλλα ασθενοφόρα. Ήμασταν πάρα πολλοί και κάποια στιγμή… παραλάβαμε σορούς.
Βλέποντας εκεί το μέγεθος της τραγωδίας χάσατε τις ελπίδες σας για περισσότερους επιζώντες;
Ναι. Ακριβώς. Χάσαμε τις ελπίδες. Απελπιστήκαμε όταν άρχισαν να βγαίνουν οι σοροί.
Μέχρι να δείτε ζωντανά το συμβάν, τί σας είχαν μεταφέρει;
Μας είχαν διαβιβάσει εκτροχιασμό τρένου από την Παλαιά Εθνική Οδό (Αθηνών – Θεσσαλονίκης) κοντά στο μνημείο των φιλάθλων του ΠΑΟΚ. Τίποτε άλλο.
Μια εικόνα που θα μείνει έντονα χαραγμένη στη μνήμη σας;
Η εικόνα με τις σορούς, τη στιγμή που άρχισαν να βγαίνουν.
Στη δημοσιότητα βγήκαν βίντεο με επιβάτες που φωνάζουν από πόνο και αγωνία εκείνο το βράδυ. Πιάσατε τον εαυτό σας να λυγίζει μέσα σε όλο αυτό;
Φυσικά. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ήταν δικοί μας. Έχω παιδιά στην ηλικία των παιδιών που ταξίδευαν. Όλοι μας έχουμε ανέβει σε τρένο, ειδικά η νεολαία. Οπουδήποτε θέλει να πάει με αυτό μετακινείται.
Δύο εβδομάδες μετά, έχετε καταφέρει καθόλου να ησυχάσετε;
Όχι. Είναι νωπό σε εμάς. Και δε μπορώ να φανταστώ πως νιώθουν αυτές οι οικογένειες. Δε μπορώ… Πιστεύω θα πάρει πολύ καιρό. Εδώ έχει στοιχειώσει εμάς που δεν τους ξέραμε αυτούς τους ανθρώπους.
Σε αυτή την επιχείρηση συνέδραμαν διασώστες του ΕΚΑΒ, της ΕΜΑΚ, πυροσβέστες, αστυνομικοί. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη συνεργασία;
Άψογη. Δεν έχω ξαναπέσει σε τέτοια μεγάλη επιχείρηση. Ο καθένας ήξερε ακριβώς την πρέπει να κάνει. Υπήρχε οργάνωση.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι επιπλέον για να βελτιώσει το έργο σας;
Θα έπρεπε να υπάρχει ψυχολόγος εξαρχής. Πηγαίνουμε σε πόσα σπίτια… Ξέρετε τί πόνος υπάρχει; Ξέρετε τί έχουμε αντιμετωπίσει έξω με αυτά τα περιστατικά που γράφετε εσείς (οι δημοσιογράφοι); Τί αντικρίζουμε; Θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει το κράτος ώστε να υπάρχει μόνιμα ψυχολόγος που θα μας συνοδεύει.
