Εφυγε από τη ζωή ο θρυλικός Παντέλος, όπως τον φώναζαν όλοι, που επί 60ολόκληρα χρόνια τάιζε με τις ζεστές και γευστικές του τυρόπιτες μικρούς και μεγάλους, μεταφέροντας τις σε παραδοσιακό καρότσι το οποίο δεν αποχωρίστηκε ποτέ
Πρόκειται για τον Παντελή Δημάκη, γέννημα – θρέμμα της Νέας Ιωνίας, μικρασιατικής καταγωγής, που ήταν γνωστός σ’ όλους. Ηταν ένα «σύμβολο» μίας εποχής που η τυρόπιτα ήταν το δεκατιανό για τους μαθητές της παράγκας στη Νέα Ιωνία, το κολατσιό για τους οικοδόμους στην οικοδομή, το «γεύμα» για τους φιλάθλους που περίμεναν έξω από την «Κλούβα» την Κυριακή το μεσημέρι, για να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους Νίκη Βόλου και ήθελαν να φάνε κάτι γρήγορο, πριν μπού-νε στο γήπεδο.
Είχε ένα μοναδικό τρόπο να πουλάει τις τυρόπιτες και αυτό τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθητικό. Ακόμη στον τρόπο που ντυνόταν είχε ένα δικό του στιλ. Φορούσε πάντα κασκέτο στο κεφάλι, το οποίο δεν αποχωριζόταν ούτε το καλοκαίρι. Ευγενής και προσιτός πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, μαζί με την τυρόπιτα που σέρβιρε, είχε κάτι καλό να πει για τον καθένα. Το τελευταίο διάστημα σύμφωνα με πληροφορίες αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Είχε χαθεί από την πιάτσα.
Το αγαπημένο του στέκι ήταν ένα καφενείο στην οδό Λεωφόρου Ειρήνης, στον Φαρδύ. Εκεί συναντούσε τους αγαπημένους του φίλους και όλοι μαζί «βουτούσαν» σε ιστορίες του παρελθόντος, κάνοντας αναδρομή σε ό,τι τους έκανε να νιώθουν ευτυχισμένοι. Οι φίλοι του είχαν καιρό να τον δούνε. Η πανδημία και οι περιορισμοί που επέβαλε άλλωστε ο κορωνοϊός, έχουν αποξενώσει τους περισσότερους.
Τον θάνατό του ανήγγειλε χθες μέσω των social media η σελίδα «Η Νέα Ιωνία της καρδιάς μας», εκφράζοντας θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του. Από κάτω από την ανάρτηση πολύς κόσμος εξέφρασε τη θλίψη για τον θάνατό του. «Καλό δρόμο Παντελή. Συνέχισε να μοιράζεις τις τυρόπιτες σου εκεί που πας. Καλό Παράδεισο στην ψυχούλα σου», ήταν το αποχαιρετιστήριο κατευόδιο της σελίδας.
Σε ανάρτησή του για τον θάνατο του Παντελή Δημάκη, ο γιατρός του Νοσοκομείου Βόλου Μιχάλης Μεϊκόπουλος αναφέρει:
Ο Παντελής Δημάκης που για 6 χρόνια τον βλέπαμε κάθε πρωί έξω από το Γυμνάσιο τη Παράγκα ,στη Πλατεία Λαμπράκη,να πουλά τυρόπιτες για να έχει μεροκάματο και να ζήσει την οικογένεια του. Πρόσχαρος,μας ήξερε με το μικρό όνομα, πάντα με το χαμόγελο και το καλό λόγο. Ήταν πάντα με τη μεριά των φτωχών, και θυμάμαι σε πολλούς μαθητές ,που δεν είχαν χρήματα εκείνα τα δύσκολα χρόνια, τους έδινε τυρόπιτα δωρεάν. Το χαρακτηριστικό ποδήλατο – κατάστημα, τυροπιτάδικο, ακόμη παραμένει στη μνήμη μας. Η άσπρη κοντή ποδιά και το καπέλο.Επίσης τον συναντούσαμε τις Κυριακές, έξω από το γήπεδο τη ” ΚΛΟΥΒΑ”της αγαπημένης μας ομάδας της ΝΙΚΑΡΑ. Και πολλές φορές στο φαρδύ ποδηλατώντας αφού είχε τελειώσει το μεροκάματο από το Βόλο. Όταν τον συναντούσα είτε στο Νοσοκομείο ,είτε σε στέκια της αγαπημένης μας ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ, πάντα η κουβέντα μας περιστρέφονταν γύρω από εκείνα τα όμορφα χρόνια που μπορεί να υπήρχε φτώχεια αλλά υπήρχε ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Παντελή θα σε θυμόμαστε πάντα .Μια γενιά ολόκληρη μεγάλωσε με τις τυρόπιτες σου. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του και στα αδέρφια του.
