Πριν καλά καλά χωνέψουμε τις απανωτές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων περί ανοίγματος συνόρων, βρεθήκαμε μπροστά σε μία εισβολή αμάχων και μάλιστα δεξιοτεχνικά οργανωμένη από τον Τούρκο πρόεδρο.
Γράφει η Νεφέλη Λυγερού
Αυτός δήλωσε χαρακτηριστικά ότι οι πύλες έχουν ανοίξει και δεν πρόκειται να κλείσουν. Πλέον, έχει καταστεί σαφές ότι το διακύβευμα υπερβαίνει κατά πολύ την είσοδο κάποιων εκατοντάδων-άντε και χιλιάδων- μεταναστών που θα επιβαρύνουν μία ήδη εύφλεκτη κατάσταση. Η Ελλάδα καλείται να υπερασπιστεί τα σύνορα, τα εδάφη της και την εθνική της κυριαρχία. Καλείται να αντιμετωπίσει μία ασύμμετρη απειλή, έναν υβριδικό πόλεμο. Μετά τα όσα υπέστη ο τουρκικός στρατός στο Ιντλίμπ, ο Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να παίξει τα ρέστα του με το χαρτί των μεταναστών, σε μία προσπάθεια να ξεφύγει από τον εγκλωβισμό, στον οποίο έχει περιέλθει με δική του ευθύνη και λόγω της δικής του αμετροέπειας στο μέτωπο της Συρίας.
Η κυβέρνηση, ενώπιον αυτής της πρωτοφανούς πρόκλησης φαίνεται ότι -έστω και με καθυστέρηση- βρήκε το απολεσθέν πρωτογενές αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Αποφάσισε να προστατεύσει με αποτελεσματικότητα τα ελληνικά σύνορα, επιστρατεύοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας και την εθνοφρουρά. Αυτοί είναι που δίνουν νυχθημερόν «μάχη» για να μην παραβιαστούν τα σύνορα. Από τα 4.000 άτομα που προσπαθούσαν να περάσουν σε ελληνικό έδαφος το βράδυ της Παρασκευής, το βράδυ του Σαββάτου ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 9.972. Η προσπάθεια που γίνεται στον Έβρο είναι υπεράνθρωπη. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα άτομα που κατάφεραν να περάσουν τα σύνορα, με αποτέλεσμα να συλληφθούν, απεδείχθει ότι δεν έχουν καμία σχέση με τη Συρία, πόσο μάλλον την Ιντλίμπ της Συρίας. Δεν πρόκειται για πρόσφυγες, αλλά για μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μαρόκο και τη Σομαλία. Αυτοί είναι που δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν προς την ενδοχώρα, αφού συνάντησαν εμπόδια, όπως συρματοπλέγματα που τοποθέτησε ο στρατός, για να εμποδίσει τη προσέγγιση στα ελληνικά χωριά.
Για πρώτη φορά μετά από καιρό, η αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας, η οποία επέλεξε να σταθεί στα πόδια της, τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι εταίροι αγρόν αγοράζουν και στέλνουν θερμά συλλυπητήρια στον εισβολέα στη Συρία Ερντογάν, αναπτερώνει τις ελπίδες. Ακόμα και στα δύσκολα. Επιπλέον, διαμηνύει και στους βολεμένους συμμάχους ότι η χώρα δεν πρόκειται να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών, ένα απέραντο ευρωπαϊκό hot spot.
Σε αυτή την κρίσιμα εθνικά στιγμή, μένει να ξεκαθαρίσει τί ακριβώς κάνει η αντιπολίτευση. Από τη μία, πιέζουν τον πρωθυπουργό να στραφεί στα ευρωπαϊκά όργανα και θεσμούς. Είναι απορίας άξια η επιμονή τους, καθώς δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η κυβέρνηση ρέπει προς μία εσωστρέφεια. Αντιθέτως, χτυπάει και ξαναχτυπάει τις ευρωπαϊκές θύρες, τί και αν πρόκειται για θύρες κουφών; Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σύσσωμος δαιμονοποιούσε στα τηλεοπτικά πάνελ τον φράχτη στον Έβρο και έβγαινε στους δρόμους με όρθια τη γροθιά, φωνάζοντας συνθήματα ώστε «να ξηλωθεί εδώ και τώρα!», εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Σεβαστό, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση μένει να εκφράσει και την συνολική πρόταση της ως προς το μεταναστευτικό. Μήπως αυτή ταυτίζεται με την πρόσφατη ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο Αντώνης Λιάκος; Την ανάγκη να έρθουν στη χώρα τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες; Αν ναι, γιατί ένα εκατομμύριο και όχι δύο. Γιατί δύο και όχι τρία; Δεν έχει νόημα να συνεχίσω τον συλλογισμό αυτό.
Πράγματι, θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεδιπλώσει εδώ και τώρα την πολιτική που προτείνει. Σε περίπτωση που αυτή εκφράζεται από τους στίχους του κατά τ’ άλλου σπουδαίου Τζον Λένον: «imagine there’s no countries» και το πανό που είχε αναρτήσει το 2019 στο λιμάνι του Πειραιά η Ρένα Δούρου, ο Θοδωρής Δρίτσας και άλλα στελέχη, το οποίο ανάγραφε «refugees are welcome», οφείλουν οι πολίτες να το γνωρίζουν. Τώρα, που το σχέδιο αυτό είναι προ των πυλών με υπογραφή Ερντογάν…
