Το σύγχρονο σύστημα θερινής ώρας, αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, εισήχθη από τον George Vernon Hudson. Στόχος του είναι η καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας, ιδίως τα βράδια, και η προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας.
Καθώς τα ρολόγια γύρισαν μια ώρα πίσω, χαρίζοντάς μας μια πολύτιμη επιπλέον ώρα ύπνου, πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται για την ιστορία και τον σκοπό αυτής της εξαμηνιαίας αλλαγής της ώρας.
Η πρακτική της ρύθμισης των ρολογιών δεν είναι τυχαία, αλλά έχει τις ρίζες της αρκετά παλιά. Προέκυψε κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν εισήχθη η βρετανική θερινή ώρα το 1916. Η αλλαγή αυτή ξεκίνησε από έναν οικοδόμο ονόματι William Willett, ο οποίος παρατήρησε ότι πολλοί άνθρωποι κοιμόντουσαν ακόμη όταν ο ήλιος είχε ήδη ανατείλει. Η λύση του ήταν να μετακινήσει τα ρολόγια κατά 80 λεπτά προς τα εμπρός σε τέσσερα στάδια κατά τη διάρκεια του Απριλίου και στη συνέχεια να τα επαναφέρει πίσω τον Σεπτέμβριο. Παρόλο που η ακριβής αυτή προσέγγιση δεν υιοθετήθηκε, ήταν η αρχή της ιδέας.
Το σύγχρονο σύστημα θερινής ώρας, αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, εισήχθη από τον George Vernon Hudson. Στόχος του είναι η καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας, ιδίως τα βράδια, και η προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας.
Πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν τις δικές τους μεθόδους για την εξοικονόμηση της ημέρας, ενώ η πρακτική μπορεί να διαφέρει ακόμη και εντός μιας χώρας. Για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλες οι πολιτείες εκτός από την Αριζόνα και τη Χαβάη εφαρμόζουν τη θερινή ώρα. Στον Καναδά, η πρακτική διαφέρει επίσης ανάλογα με την περιοχή.
Είναι ενδιαφέρον ότι ένας σημαντικός αριθμός χωρών παγκοσμίως δεν χρησιμοποιεί το σύστημα θερινής ώρας, ενώ ήταν πιο δημοφιλές τους προηγούμενους αιώνες.
