Μ@λ@κ@ς.. Λέξη επίθετο, προσωπικός χαρακτηρισμός από τους ιδιαίτερους (για πολλούς και περισσότερο κακόηχος), ξεκίνησε σαν σεξουαλικός όρος, στην πορεία κατάντησε υποτιμητική βρισιά, ταυτόχρονα όμως και παραδόξως σύμβολο άμεσης χαρακτηριστικής οικείας συμπεριφοράς, αντικαθιστώντας γενικά ακόμη και τα ονόματα, το μόνο που λείπει είναι ο αντίστοιχος Άγιος για να γιορτάζεται.
Κάτι σαν ονομαστικό, που έχει κατακλύσει την καθημερινότητα σε όλες της τις εκφάνσεις, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα προσφωνήσεων, οικείων ή εχθρικών, σε σχέσεις φιλικές, αδιάφορες, εχθρικές ή απλώς ακόμη και εκείνες όπως τις τυπικής πιθανόν και εφήμερης καθημερινής συναναστροφής.
Αποτέλεσμα, λόγω της συχνότητας επανάληψης χρήσης, να έχει διαδοθεί και να είναι η διασημότερη και γνωστότερη παγκοσμίως ελληνική λέξη.
Άλλωστε δεν είναι περίεργο που τις περισσότερες φορές είναι αυτή που μαθαίνει πρώτη ο επισκέπτης όταν έρχεται στην Ελλάδα, αποτελώντας πάνω απ’ όλα και τουριστικό προϊόν.
Δεν είναι καινούργια υπήρχε από την Αρχαιότητα μόνο που τότε στόχευε σε κάτι συγκεκριμένο, πχ. κατά τον Ηρόδοτο σήμαινε τον ανήθικο, τον διεφθαρμένο άνθρωπο ακολουθώντας τις τότε συνήθειες- αντιλήψεις.
Σήμερα στην πραγματικότητα εξαιρούμενης εκείνης της οικειότητας, τείνει συνήθως να απευθύνεται με αγανάκτηση απαξιωτικά αποδίδοντας τη σημασία του ανόητου, του ηλίθιου, του αφελή ή του ανίκανου και θεωρείται ταυτόσημη του κουτός, μαλθακός, του κορόιδου αλλά και του ξεδιάντροπου ετσιθελιστή καθάρματος, παραδόξως όμως σιγά- σιγά καθιερώνεται σε χαρακτήρα.
Στην σημερινή κοινωνία ένα από τα προβλήματα είναι η απουσία της αίσθησης του τι είναι κακό και τι είναι καλό, τι είναι παράλογο και τι λογικό.
Για κάποιους έχει αρχίσει να γίνεται κατεστημένο να πράττουν μόνο αυτό που οι ίδιοι θεωρούν αποδεκτό, όταν το ίδιο για τους άλλους και την κοινωνία γενικά είναι απορριπτέο και για την αποφυγή του έχουν θεσπιστεί γραπτοί και άγραφοι κανόνες (Αρχές- Νόμοι) .
Για μένα η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι άγνοια ή απαξία της ηθικής της συμπεριφοράς, που αποτελεί βασικό θεμέλιο λειτουργίας μιας κοινωνίας και αποτελεί την Αρχή και βάση των Νόμων.
Ο απόλυτος λοιπόν ορισμός του «Μλκα» (έτσι θα συνεχίσω να γράφω την λέξη) όπως έχει εξελιχθεί, θα μπορούσε να είναι αυτός για τον οποίο αυτονόητο είναι το αδιανόητο, όπως και η άνεση με την οποία το κάνει, αλλά και ο ενεργών με έλλειψη σκέψης.
Ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο ορισμό για να κουβεντιάσω μαζί σας ένα από τα φαινόμενα των ημερών (από τα πολλά..) που δεν είναι άλλο από την έμμεση και καμουφλαρισμένη προσπάθεια καθιέρωσης του «Μλκα» σαν κοινωνικό πρότυπο δικαιώνοντας την Επιστήμη που αναφέρει πως η διαρκής επανάληψη, η συνέχεια γίνεται πράξη, συνήθεια.
Που το πάω…
Όλοι ζώντας την καθημερινότητα αλλά και παρακολουθώντας τα ΜΜΕ γενικά, λαμβάνοντας τα διάφορα ερεθίσματα από την διαβίωση και τις περιγραφές -μεταδώσεις, σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει όλα αυτά που θα αναφέρω πιο κάτω….
_Ξεκινάω… από τις διαφημίσεις:
Αφορά γενικά και παραδόξως τους ανδρικούς χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του Story της εκάστοτε διαφημιστικής καμπάνιας (οικογενειάρχες, πατεράδες, επαγγελματίες, αλλά και κατά προτίμηση τους τζογαδόρους).
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αλλά οι περισσότεροι με την συμπεριφορά τους παρουσιάζονται ο καθένας ανάλογα σαν οι μεγαλύτεροι «Μλκες» του είδους, καθιερώνοντας γελοίους τύπους άσχετους με την πραγματικότητα, τους οποίους υποτίθεται πρέπει να μιμηθούμε.
Για παράδειγμα (διαφήμιση ηλεκτρονικών αγορών- OK! Anytime … markets)…. το γεγονός να σου χαλάν την διάθεση, όντας στον κόσμο σου συνεπαρμένος παίζοντας ηλεκτρονικά, προτείνοντάς σου να πας να κάνεις αγορές και αντιδρώντας να γεμίζεις με υστερικές κινήσεις το σπίτι με ποπ κορν και η γυναίκα σου (προτείνουσα) να σε καμαρώνει δεν νομίζετε πως ξεπερνάει τα όρια της «Μλκιας».
Παρένθεση στο θέμα των διαφημίσεων που πρέπει να αναφέρω….
Αφορά την γυναικεία συμμετοχή στα σενάρια τους, εκεί για χάρη του θεάματος διαπράττεται άλλου είδους ατόπημα, συνήθως σεξουαλικής εκμετάλλευσης, ίσως το Κίνημα Me Too (κι εγώ επίσης-όπως είναι η Ελληνική ερμηνεία), θα έπρεπε να επέμβει.
Υπόψη δε ότι όλα αυτά, αντιβαίνουν στον Ελληνικό Κώδικα Διαφήμισης – Επικοινωνίας (ΕΚΔ-Ε)….
_Μετά πάω στις εκπομπές υποτίθεται παρέας- απασχόλησης (πρωινάδικα, κλπ.):
Άτομα αστεία, «Μλκες» στην κυριολεξία απασχολούν με τις γελοίες παράλογες άνευ περιεχομένου ασχολίες τους (θλιβερή, γελοία εμφάνιση, πεπραγμένα) δημιουργώντας απατηλά πρότυπα.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ανύπαρκτου πνευματικά επιπέδου του ζευγαριού Μ@υρίκι@υ-Ηλ@ειρ@ς)
_Συνεχίζω με την άμεση καθημερινότητα:
Κένταυροι της πεντάρας (μετρημένοι σε χαμηλά διψήφια νούμερα) καβαλώντας θλιβερά μηχανοκίνητα δίκυκλα που παράγουν εκκωφαντικούς θορύβους, βολτάρουν και σουζάρουν ανενόχλητοι στους δρόμους της πόλης (ακόμη και σε πεζοδρόμους) αποδεικνύοντας το πόσο «Μλκες» είναι, προτρέποντας για μίμηση, και κυρίως δημιουργώντας απαράδεκτο κατεστημένο.
Κοντά τους στο ίδιο στυλ και βεληνεκές και όλοι εκείνοι που το παίζουν τετράτροχοι DJ προσφέροντας την «Μλκια» τους δια μέσω των Woofer (γουφερ- μεγάφωνα), υποχρεωτικά στους άλλους θέλοντας και μη.
Μπορεί κάποιους με όλα αυτά να ενόχλησα….
ΝΑΙ! Αυτή την φορά είμαι ωμός στις περιγραφές και χαρακτηρισμούς αλλά και στην ευκολία χρήσης της λέξης «Μλκας».
Θα ήταν όμως υποκρισία να έγραφα με υπονοούμενα, τώρα αν κάποιοι θεωρούν πως τους θίγω προσωπικά, είναι σαν να παραδέχονται έμμεσα ότι τους ανήκει ο χαρακτηρισμός, διαφορετικά τι τους ενοχλεί.
Επιπλέον νομίζω πως οι περισσότεροι θα συμφωνείτε, ότι καθημερινά και εσείς απευθύνετε αυθόρμητα την λέξη, αντιδρώντας αντανακλαστικά σε κάθε ερεθισμό από τον εκάστοτε προκλητικό αποδέκτη της.
Θα μου πείτε αφού είναι τόσο κοινό γιατί ασχολείσαι……
ΑΚΡΙΒΏΣ γιαυτό….., με προβληματίζουν η εξάπλωση, η συνήθεια, η αδιαφορία των αρμοδίων, η έλλειψη συνεπειών, η ατιμωρησία, τα λάθος πρότυπα, η πιθανή υστερόβουλη προσπάθεια επιβολής.
Αυτό που κατά την άποψή μου συμβαίνει θα το ονομάσω Σύνδρομο του «Μλκα».
Τα λεξικά σχετικά για το Σύνδρομο, αναφέρουν :
Σύνδρομο… στοιχείο που κυριαρχεί συνήθως κατά δυσάρεστο τρόπο στην συμπεριφορά ή την σκέψη κάποιου.
Αν λοιπόν το σχετικό επικρατήσει… τότε «Μ@λ@κες» θα είμαστε ΌΛΟΙ εμείς που δεν θα έχουμε αντιδράσει.
