Μόνιμοι κάτοικοι της θάλασσας είναι τα τελευταία χρόνια ο Σπύρος και η Θανούλα Πριόβολου, που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε καραντίνα στο ιστιοπλοϊκό τους «Ναυσίπορο», στο λιμάνι του Βόλου.
Ελέγχονται από το Λιμενικό και όταν πέφτει το βράδυ είναι οι μόνοι μόνιμοι κάτοικοι στο τέταρτο λιμάνι της χώρας, όπως αναφέρουν στο ethnos.gr και οι δύο. Συνταξιούχοι ο Σπύρος και η Θανούλα Πριόβολου ξεκίνησαν τη ναυτική τους περιπέτεια με φουσκωτό τη δεκαετία του ΄80. Από το 2010 μένουν μόνιμα στον «Ναυσίπορο», το ιστιοπλοϊκό τους σκάφος, με εξαίρεση έναν – δύο μήνες το χρόνο που το σκάφος βγαίνει από το νερό για συντήρηση. Εδρα τους τα ήρεμα και γραφικά λιμανάκια, άγνωστες παραδεισένιες γωνιές της Ελλάδας. Όταν τα πράγματα ζόρισαν με τα μέτρα απαγόρευσης λόγω του κορονοϊού επέλεξαν να πιάσουν το λιμάνι του Βόλου επειδή τα τελευταία χρόνια βρίσκονται εκεί κοντά και οι οικογένειες των παιδιών τους…
«Για να βγούμε έξω πρέπει να πάρουμε άδεια. Μας ελέγχει το Λιμενικό. Μένουμε όλη μέρα στο σκάφος. Δεν έχουμε τις πολυτέλειες ούτε το χώρο ενός μεγάλου σπιτιού που μπορείς να περπατήσεις πιο άνετα. Ο χώρος είναι περιορισμένος όπως και οι ανέσεις. Η αίσθηση όμως που σου δίνει η αμεσότητα με το φυσικό περιβάλλον σε κάνει να νιώθεις μεγαλύτερη ελευθερία», αναφέρουν.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση έρχεται από την άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον ακόμα κι αν βρίσκεται μέσα σε ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι όπως αυτό του Βόλου: «Στο ιστιοπλοϊκό ακούς το θόρυβο της φύσης. Ακούς τον αέρα, νιώθεις τη βροχή που πέφτει στο φινιστρίνι πάνω από το κρεβάτι σου. Ακούς το κύμα που χτυπάει απαλά το σκάφος. Νιώθεις το ελαφρύ κούνημα του σκάφους που σε νανουρίζει. Ακούς τα ψαράκια που πετάγονται από τη θάλασσα για λίγη τροφή. Μυρίζεις το ιώδιο, νιώθεις την υγρασία, απορροφάς τον ήλιο. Χαράματα ακούς τα καΐκια και τον απόηχο της αγωνίας των ψαράδων. Και όλα αυτά μέσα σε ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι. Όλα αυτά ένας πολίτης που μένει σε διαμέρισμα και κατεβαίνει εδώ για μία απλή βόλτα στο λιμάνι δε μπορεί να τα νιώσει», τονίζουν.
Περιγράφοντας τη διαμονή τους στο σκάφος αναφέρουν ότι: «Έχουμε κάνει τις προμήθειες μας αλλά όχι υπερβολές. Τα απαραίτητα τα έχουμε. Αν θέλουμε κάτι μπορούμε να το προμηθευτούμε. Περνάμε πολλές ώρες γράφοντας και διαβάζοντας. Έχουμε το pc μας, τηλεόραση, μαγειρεύουμε και συζητούμε μεταξύ μας, με τα παιδιά αλλά και με φίλους που μας καλούν για να δουν τι κάνουμε. Γενικά η ζωή στο ιστιοπλοϊκό είναι θέμα φιλοσοφίας και για μας δε μετράει μόνο ο προορισμός αλλά κυρίως το ταξίδι. Πρέπει να ξημερώσεις και να βραδιάσεις μέσα στη θάλασσα για να απολαύσεις τις ομορφιές. Πρέπει να φτιάξεις το καφεδάκι σου το χάραμα για να αισθανθείς διαφορετικός».
Ο Σπύρος Πριόβολος είναι και ερασιτέχνης φωτογράφος. Καθημερινά γράφει το ημερολόγιο του πλοίου με κάθε λεπτομέρεια. Εκεί εξιστορεί τα δρώμενα του σκάφους, τις εμπειρίες και τα συναισθήματα του πληρώματος. Πολλά από τα γραπτά του δημοσιεύονται σε περιοδικά ενώ στον λογαριασμό του στο facebook σχεδόν καθημερινά δημοσιεύει τις εντυπώσεις του. «Λαμβάνω συγκινητικά μηνύματα από φίλους που έχουμε από όλη την Ελλάδα. Ολα αυτά τα χρόνια έχουμε επενδύσει σε γνήσιες και ανιδιοτελείς φιλίες και έτσι και μία απλή «καλημέρα» είναι δύναμη ζωής για μας», αναφέρει.
Οπως αποκαλύπτει ο Σπύρος Πριόβολος μεταξύ των προσωπικών φίλων ή φίλων μέσα από το facebook είναι και αρκετοί γιατροί που το γράφουν συγκινητικά μηνύματα: «Σπύρο ανέβασε μία φωτογραφία να πάρουμε δύναμη εδώ μέσα» του έγραψε φίλος γιατρός, ενώ άλλος γράφει: «Σπύρο πριν μπω στο χειρουργείο σε διαβάζω. Βλέπω τις φωτογραφίες σου και παίρνω δύναμη». Ολα αυτά μας δίνουν και μας δύναμη» υπογραμμίζει το ζευγάρι των θαλασσόλυκων, που στέλνουν φωτεινά χαμόγελα αισιοδοξίας, στην πιο δύσκολη περίοδο για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Πηγή: ethnos.gr
