Η παγκόσμια σιδηροδρομική μοναδικότητα, το περίφημο τρένο του Πηλίου, επανεκκίνησε τα δρομολόγιά του στις στενές ράγες, ανηφορίζοντας όπως πάντα στις πλαγιές του πανέμορφου βουνού των Κενταύρων.
Λάτρεις του τρένου και των μοναδικών αυτών δρομολογίων, από κάθε γωνιά της Γης καταφθάνουν στον Βόλο για να απολαύσουν τη διαδρομή από τα Άνω Λεχώνια ως τις Μηλιές «ταξιδεύοντας» νοερά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο, ο διάσημος Ιταλός μηχανικός εκείνης της εποχής και πατέρας του σπουδαίου ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, «πήρε μολύβι και χαρτί» και σχεδίασε το μεγαλεπήβολο, για εκείνα τα χρόνια, τρενάκι του Πηλίου.
Το έργο δεν ήταν καθόλου εύκολο, αφού πρόκειται για μία κατασκευή σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές του Πηλίου με σκοπό τη γρήγορη και ασφαλή μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων, από και προς το λιμάνι του Βόλου και έπειτα από σημαντικές καθυστερήσεις στις 16 Δεκεμβρίου 1892 υπογράφεται η σύμβαση μεταξύ της εταιρείας «Θεσσαλικοί Σιδηρόδρομοι» και του ελληνικού κράτους.
Οι εργασίες άρχισαν αμέσως και προτιμήθηκε η γραμμή να έχει πλάτος μόλις 60 εκατοστά και μάλιστα η γραμμή Βόλου-Λεχωνίων είχε τροχιοδρομική χάραξη μέσα στο Βόλο, ως αστικού τύπου τραμ, και στην συνέχεια η χάραξη ήταν στην άκρη του δρόμου από τον Άναυρο ως τα Λεχώνια.
Το έργο ολοκληρώθηκε και τα εγκαίνια της γραμμής πραγματοποιήθηκαν μετά από σχεδόν 3 χρόνια, στις 12 Οκτωβρίου 1895, με πρώτο δρομολόγιο από τον Βόλο ως τα Άνω Λεχώνια, η δε γραμμή είχε μήκος 13 χιλιόμετρα και περνούσε πάνω από την πρώτη γέφυρα σε όλη τη χώρα που ήταν κατασκευασμένη από οπλισμένο σκυρόδεμα, την περίφημη γέφυρα του Βρύχωνα που διασώζεται ως σήμερα στην είσοδο των Κάτω Λεχωνίων.
Το 1900 αποφασίστηκε η επέκταση της γραμμής και επεγράφη νέα σύμβαση και 3 χρόνια αργότερα, στις 2 Ιουλίου του 1903, εγκαινιάστηκαν επιπλέον 16 χιλιόμετρα γραμμής, από τα Άνω Λεχώνια ως τις Μηλιές που ήταν και το πιο δύσκολο τμήμα της σιδηροδρομικής επέκτασης.
Για να φτάσει το τρένο ως τις Μηλιές απαιτήθηκαν πολλά και δύσκολα έργα και συγκεκριμένα η κατασκευή εννέα πέτρινων γεφυριών δίτοξων, τρίτοξων, τετράτοξων και μιας πεντάτοξης, αλλά και η δημιουργία μιας μεγάλης ευθείας μεταλλικής, όπου όμως το τρένο κινείται πάνω σε καμπύλη τροχιά και ο επισκέπτης έχει την αίσθηση ότι κυριολεκτικά βρίσκεται στον αέρα και πετάει. Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν και αρκετές σήραγγες, αντερείσματα και πεζογέφυρες, που ακόμη και σήμερα προκαλούν θαυμασμό.
Όλες αυτές οι θαυμαστές και μοναδικές κατασκευές κινδύνευσαν να χαθούν από τη θεομηνία που σάρωσε τον Βόλο και το Πήλιο τον Σεπτέμβριο του 2023, αλλά με πολλές προσπάθειες από κάθε πλευρά, οτιδήποτε πληγώθηκε ή υπέστη ζημιά, αποκαταστάθηκε και το θρυλικό τρένο ξανατρέχει στις ράγες του. Για οκτώ μήνες σίγησε ο «Μουτζούρης», αλλά ευτυχώς άρχισε να ξανασφυρίζει από τις 3 Μαΐου.
Ο δήμαρχος Νοτίου Πηλίου Μιχάλης Μιτζικός, που πρωτοστάτησε το τελευταίο διάστημα για την αποκατάσταση των ζημιών και την επαναλειτουργία του τρένου, δήλωσε προς το ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «η θεσμική και ουσιαστική συνεργασία μεταξύ του δήμου Νοτίου Πηλίου, του ΟΣΕ και της Hellenic Train ενισχύει περαιτέρω την κίνηση και τον ρόλο που έπαιζε το Τρένο του Πηλίου στην ανάπτυξη της περιοχής. Το θρυλικό μέσο μεταφοράς για ανθρώπους και εμπορεύματα, ο Μουτζούρης είναι και θα εξακολουθήσει να είναι μία σημαντική πηγή έλξεως για τον παγκόσμιο τουρισμό. Ζητούμενο αποτελεί η πλήρης ανάπτυξη του Τρένου του Πηλίου ώστε να ωφεληθεί όχι μόνο το Πήλιο αλλά και ολόκληρη η Μαγνησία».
Η ανταπόκριση του κόσμου είναι απίστευτη και ενώ το τρένο επρόκειτο να εκτελεί δύο δρομολόγια κάθε Σάββατο και Κυριακή, αποφασίστηκε να κάνει ακόμη ένα δρομολόγιο και τις Παρασκευές. Η πληρότητα είναι και πάλι στο 100% και το τρένο ανεβαίνει πάντα γεμάτο, τόσο με Ελληνες, όσο και με ξένους που επισκέπτονται την περιοχή.
Μεγάλα τουριστικά πρακτορεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έχουν και πάλι εντάξει το τρενάκι του Πηλίου στα προγράμματα και τις εκδρομές που διοργανώνουν στη Μαγνησία, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην περαιτέρω ενίσχυση της τουριστικής κίνησης και την επισκεψιμότητα.
Για τον επισκέπτη-ταξιδιώτη του τρένου, που αναχωρεί από τα Λεχώνια στις 10 το πρωί, είναι εντυπωσιακοί και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί στην Αγριά και στα Λεχώνια, ενώ κατά τη διαδρομή υπάρχει και μία 15λεπτη στάση στην Άνω Γατζέα. Η αναχώρηση από τις Μηλιές γίνεται στις 3 μετά το μεσημέρι.
Ο δήμαρχος Νοτίου Πηλίου συμπλήρωσε δε ότι «επισκέπτες και τουρίστες έχουν την ευκαιρία από το Πάσχα και καθ’ όλη την θερινή τουριστική περίοδο να απολαύσουν με το Τρένο του Πηλίου μια μαγευτική ορεινή διαδρομή 16 χλμ. από τα Άνω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές, διασχίζοντας κατάφυτες πλαγιές, με πυκνή βλάστηση και πανέμορφους παραδοσιακούς οικισμούς».
Ο κάθε συρμός του λιλιπούτειου τρένου, διαθέτει εκτός από τη μηχανή έλξης, που σήμερα είναι ντιζελοκίνητη, και τέσσερα επιβατικά βαγόνια, τα οποία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού αντικαθίστανται από άλλα που είναι ανοικτού τύπου, χωρίς πλαϊνά πετάσματα. Όταν δε ο καιρός είναι χειμωνιάτικος και επικρατεί κρύο, αλλά και λόγω του υψομέτρου, τα βαγόνια είναι κλειστά και κατασκευασμένα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Στις μέρες μας, έναν και πλέον αιώνα από τότε που πρωτοσφύριξε, το τρενάκι γνωρίζει και πάλι πιένες, αφού παρουσιάζει μεγάλη ζήτηση για την αγορά εισιτηρίων, που γίνεται ηλεκτρονικά μέσω της σχετικής ιστοσελίδας.
