Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου, 2024 16:04
ΕΛΛΑΔΑΚΟΡΩΝΟΪΟΣ

Ξέσπασμα Γουργουλιάνη για τους “αυτοσχέδιους υγειονομικούς” με πλούσιες γνώσεις στην “ιατρική του καφενείου”






Την δικαιολογημένη πικρία και την απογοήτευσή του για το ομολογουμένως απαράδεκτο φαινόμενο της αμφισβήτησης, με ποικιλία ύβρεων, των επιστημόνων που μάχονται σκληρά τον κορωνοϊό από “αυτοσχέδιους υγειονομικούς” με πλούσιες γνώσεις στην “ιατρική του καφενείου” εκφράζει με ανάρτησή του στο διαδίκτυο ο καθηγητής της Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κωνσταντίνος Γουργουλιάνης

Αναφέρεται σε γιατρούς που για δυο περίπου χρόνια αγωνίζονται μέρες και νύκτες για να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις τους ασθενείς τους και δέχονται βέλη απαξίωσης όταν χαρακτηρίζονται σαν “γιατρουδάκος” , ή όταν μετονομάζονται σε “βλήμα”….

Συγκεκριμένα, σε καυστικό ύφος, γράφει:

«Συζητώντας για την πανδημία με τις θορυβώδεις μειοψηφίες!

Πάντα στην Ελλάδα υπήρχαν ισχυρές μειοψηφίες στην πολιτική ή ακόμα και στην επιστήμη, με άποψη, ιδεολογία και δυναμισμό που κατάφεραν με τον τρόπο τους να συμβάλουν στο δημόσιο διάλογο. Τους τελευταίους όμως μήνες της πανδημίας αναπτύχθηκαν μειοψηφίες “δραστήριων αυτοσχέδιων υγειονομικών” με πλούσιες γνώσεις στην “ιατρική του καφενείου” αλλά και μεγάλη ποικιλία ύβρεων, με στόχο ακόμα και τους γιατρούς της πρώτης γραμμής όταν τολμούν να μιλούν για την ανάγκη των εμβολιασμών ή να παραθέτουν στοιχεία από αφορούν την αναλογία ανεμβολίαστων προς εμβολιασμένους που νοσηλεύονται. Αυτός λοιπόν ο γιατρός που για δυο περίπου χρόνια αγωνίζεται μέρες και νύκτες για να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις τους ασθενείς του , δέχεται βέλη απαξίωσης όταν χαρακτηρίζεται σαν “γιατρουδάκος” , ή όταν μετονομάζεται σε “βλήμα”. Αυτούς τους μήνες συνεργάσθηκα με γιατρούς ήρωες που εκτός από το καθημερινό τους ωράριο κάνουν περισσότερες από δέκα εικοσιτετράωρες εφημερίες, μελετώντας στις λίγες ελεύθερες ώρες τους την πρόσφατη ιατρική βιβλιογραφία με στόχο την άριστη φροντίδα των ασθενών τους. Το επιπόλαιο αλλά κυρίως άσκοπο υβρεολόγιο, δεν προσφέρει στον αναγκαίο δημόσιο διάλογο, απομονώνει ακόμα περισσότερο τις μειοψηφίες και πρέπει να αντικατασταθεί με αυστηρή αυτοκριτική».