Αποδέκτες των κατακλυσμιαίων αλλαγών που καταγράφονται σε όλο τον κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες οι εργαζόμενοι του.
Από την οικονομική κρίση του 2008, στην πανδημία του κοροναϊού και από εκεί στην κανονικότητα που δεν ήρθε ποτέ, οι εργαζόμενοι είναι σήμερα αντιμέτωποι με μεγαλύτερες ανισότητες, χειρότερες συνθήκες εργασίας, χαμηλότερες μισθολογικές απολαβές.
Δίπλα στους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που σήμερα ανήμερα της Εργατικής Πρωτομαγιάς διαδήλωσαν σε όλο τον κόσμο υπέρ των εργασιακών δικαιωμάτων και κατά τις ακρίβειας, ο ίδιος αριθμός εκείνων που έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στην καταστολή άγριων κυβερνήσεων και τις εγκληματικές πρακτικές επιχειρήσεων, που σε κάποιες περιπτώσεις στοίχισαν τα εισοδήματα τους, σε κάποιες άλλες την ίδια τους τη ζωή.
Τα στοιχεία της ντροπής
Όπως αποκαλύπτει και συγκλονίζει η έκθεση «Παγκόσμιος Δείκτης Δικαιωμάτων 2022» και την περασμένη χρονιά οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο έδωσαν μια άνιση μάχη για να κρατήσουν τις θέσεις εργασίας τους, που αποτελούν την βασική πηγή εσόδων για τον βιοπορισμό τους. 
Άνισος ήταν και ο αγώνας τους για την προάσπιση του δικαιώματος τους να ενταχθούν ή να ιδρύσουν εργατικά συνδικάτα, αφού από το 2021 στο 2022 ο αριθμός των χωρών που καταργήθηκε το παραπάνω αυξήθηκε από 106 χώρες σε 113 χώρες ή αλλιώς αυξήθηκε από 59% το 2014 σε 74% το 2022.
Και τα συγκλονιστικά στοιχεία δεν έχουν τέλος:
- Στο 87% των χωρών παραβιάστηκε το δικαίωμα στην απεργία. Οι απεργίες ειδικά στη Λευκορωσία, την Αίγυπτο, την Ινδία και τις Φιλιππίνες οδήγησαν σε δίωξη ηγετών των συνδικάτων. Στο Σουδάν και τη Μιανμάρ, οι απεργίες ως πράξη αντίστασης στην στρατιωτική εξουσία αντιμετωπίστηκαν με βάναυση καταστολή.
- Σε 4 στις 5 χώρες παγκοσμίως (79%) εμποδίζεται με ποικίλους τρόπους το δικαίωμα σε συλλογικές διαπραγματεύσεις. Σε όλες τις ηπείρους, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις υπονομεύονται τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Ακραίος κυβερνητικός έλεγχος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις παρατηρήθηκε στην Τυνησία, όπου δεν μπορεί να γίνει καμία διαπραγμάτευση με τα συνδικάτα χωρίς την άδεια του επικεφαλής της κυβέρνησης.
Διπλασιασμός της βίας στην Ευρώπη
- Ο αριθμός των χωρών που εκθέτουν τους εργαζόμενους σε φυσική βία αυξήθηκε από 45 χώρες το 2021 σε 50 χώρες το 2022. Στην περιοχή της Ασίας – Ειρηνικού αυξήθηκαν από 35% το 2021 σε 43% το 2022 οι χώρες στις οποίες οι εργαζόμενοι γίνονται αποδέκτες βίας. Στην Ευρώπη οι αντίστοιχοι αριθμοί κόβουν την ανάσα, αφού από το 2021 στο 2022 διπλασιάστηκαν οι χώρες στις οποίες οι εργαζόμενοι γίνονται αποδέκτες βίας από 12% σε 26%.
- Συνδικαλιστές δολοφονήθηκαν και το 2022 σε όλες τις ηπείρους και συγκεκριμένα σε 30 χώρες μεταξύ αυτών το Μπαγκλαντές, η Κολομβία, το Εκουαδόρ, το Εσβατίνι, η Γουατεμάλα, η Αϊτή, η Ινδία, το Ιράκ, η Ιταλία, τοπ Λεσόθο, η Μιανμάρ, οι Φιλιππίνες και η Νότια Αφρική.
- Οι εργαζόμενοι που δεν είχαν καμία ή είχαν περιορισμένη πρόσβαση στη δικαιοσύνη ζουν στο 66% των χωρών, με τα σοβαρότερα περστατικά να αναφέρονται στη Λευκορωσία, τη Γουατεμάλα και το Καζακστάν. Στην δε Αφρική σημειώθηκε η μεγαλύτερη περιφερειακή αύξηση στους περιορισμούς στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη από το 76% το 2021 στο 95% των χωρών το 2022.
- Περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου και του συνέρχεσθαι καταγράφηκε στο 41% των χωρών, με πλέον ακραίες περιπτώσεις το Χονγκ Κονγκ και την Μιανμάρ.
Οι 10 χειρότερες και οι 9 καλύτερες
Σύμφωνα με την ίδια έκθεση οι 10 χειρότερες χώρες για τους εργαζόμενους το 2022 ήταν το Μπαγκλαντές, η Λευκορωσία, η Βραζιλία, η Κολομβία, η Αίγυπτος, το Εσβατίνι, η Γουατεμάλ, η Μιανμάρ, οι Φιλιππίνες και η Τουρκία. 
Και οι 9 καλύτερες ήταν η Αυστρία, η Δανία, η Φινλανδία, η Γερμανία, η Ισλανδία, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Νορβηγία και η Σουηδία.
Όσον αφορά συγκεκριμένα την Ελλάδα παρατηρήθηκε συστηματική παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων, αφού εκτός από τις απολύσεις και την υποβάθμιση εργαζομένων που συνδικαλίζονται, καταγράφηκαν παραβιάσεις των συλλογικών συμβάσεων με μεγάλη συχνότητα.
