Άρθρο του αιρετού Δημάρχου Βόλου, Αχιλλέα Μπέου
Με την γνώριμη πια τακτική της ψευδολογίας, της συκοφαντίας και της βάναυσης διαστρέβλωσης της αλήθειας οι γνωστοί καταστροφείς της πόλης μας, γνήσιοι εκφραστές του συστήματος της διαπλοκής και διακεκριμένοι δεξιοτέχνες της πολιτικής απάτης, επιδόθηκαν σε ένα νέο δημόσιο παραλήρημα, με αφορμή την απόρριψη από τον Άρειο Πάγο της προσφυγής που κατέθεσε η ΔΕΥΑΜΒ κατά των αποφάσεων που «δικαιώνουν» κατά ένα ομολογουμένως περίεργο και ανεξήγητο τρόπο την εταιρεία ΕΡΓΗΛ στις παράλογες και εν πολλοίς ανύπαρκτες απαιτήσεις της για έργο που ΔΕΝ υλοποίησε
Έτσι ήρθε για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια η βαθιά παθογένεια και του τοπικού πολιτικού μας συστήματος, που δυστυχώς συνεχίζει να ταλανίζει την κοινωνία μας και να αποτελεί εμπόδιο στην αλλαγή πορείας που τόσο έχει ανάγκη αυτή η πόλη και για την οποία τόσοι άνθρωποι καθημερινά παλεύουμε.
Η αναγγελία της δυσάρεστης αυτής δικαστικής εξέλιξης, που, πάντως, αποτελεί απλώς και μόνο μια μάχη σε ένα σκληρό δικαστικό πόλεμο που θα δοθεί μέχρι τέλους, προκάλεσε ένα κύμα αντιδράσεων, ου μην αλλά και «καταγγελιών» από τους αρνητικούς πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης, που αντί να τηρήσουν μια, έστω και αιδήμονα, σιγή, θεώρησαν ότι βρήκαν ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο και να διεκδικήσουν τα «εύσημα»!
Ο αντιδήμαρχος της σκοτινής περιόδου, που χειρίστηκε το θέμα, ομολογεί σε άρθρο του: «Η 1η αυτή απόφαση του Εφετείου μας «έπεσε σαν κεραμίδα» στα κεφάλια και συνέπεσε με την ανάληψη των καθηκόντων μας (ΔΑ Σκοτινιώτη) στη Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ (καλοκαίρι του 2011)…». Επικαλείται δηλαδή άγνοια και αιφνιδιασμό, μεταθέτοντας προδήλως τις, ούτως ή άλλως αδιαμφισβήτητες, ευθύνες στην προηγούμενη, από εκείνους, Δημοτική Αρχή! Μια Δημοτική Αρχή που ο κορμός και η ηγετική της ομάδα ήταν ομογάλακτοι και ομόσταυλοι με τους ίδιους, επιφανή στελέχη και μέλη της κομματικής παράταξης (με την επιλεκτική στήριξη γνωστών πολιτικών τυχοδιωκτών της αντίπαλης παράταξης) που δεκαετίες διαφέντευε την πόλη και τη χώρα γενικότερα.
Και ενώ εύλογα αποκαλεί «πονηρό» τον εργολάβο που «έπιασε στον ύπνο» τη ΔΕΥΑΜΒ, με την ίδια αν όχι μεγαλύτερη πονηριά, αποφεύγει να δώσει ονόματα και διευθύνσεις, αυτών που πάντα κατά τον ίδιο «ξύπνησαν» αργά. Και πώς να πράξει αλλιώς όταν η λίστα με τα ονοματεπώνυμα είναι γεμάτη από αξιωματούχους του δήθεν «προοδευτικού» καθεστώτος, που μετακινούνταν από το κτήριο της Ιωλκού – Αναλήψεως σε αυτό της Πλ. Ρήγας Φεραίου και αντίστροφα, και που ασκούσαν σχεδόν αποκλειστικά την νομή της εξουσίας, φέροντας τέτοια μεγαλειώδη αποτελέσματα: Το σκάνδαλο της ΕΡΓΗΛ ή αυτό του Μουσείου της Πόλης!
Επικαλούνται μια σειρά ενεργειών που δήθεν έκαναν, αποκρύπτοντας έτσι μια σειρά άλλων, κορυφαίων και ουσιαστικών, που, για λόγους όχι δυσεξήγητους για όσους γνωρίζουν τα ντεσού της υπόθεσης, ΔΕΝ έκαναν. Κραδαίνουν θριαμβευτικά μια αγωγή, που κατέθεσαν όπως – όπως γιατί παρέδιδαν την κακοποιημένη από τους ίδιους για μια τετραετία εξουσία, την οποία αγωγή όντως εμείς αποσύραμε, αφού έπασχε νομικά και θα έφερνε αποτελέσματα αντίθετα από τα προσδοκώμενα.
Και όχι απλώς αποκρύπτουν, αλλά σκοπίμως επιχειρούν να προκαλέσουν σύγχυση στην κοινή γνώμη, ότι το πραγματικά ισχυρό όπλο σε αυτή τη διαμάχη, που δεν είναι άλλο από την πραγματογνωμοσύνη του παραρτήματος του ΤΕΕ στη Μαγνησία, ανατέθηκε και πληρώθηκε αδρά, με 28.000 ευρώ, από τη δική μας Δημοτική Αρχή, όπως συνομολογεί σε δηλώσεις της η διόλου φιλικά προσκείμενη σε εμάς, πρόεδρός του, με τις γνωστές μικροπολιτικές και αντιπολιτευτικές, κινούμενες από προσωπική ιδιοτέλεια, συμπεριφορές.
Η παρούσα Διοίκηση και Δημοτική Αρχή Βόλου κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διορθώσει, έστω και την υστάτη στιγμή, όλα αυτά τα εγκληματικά λάθη των προηγούμενων δημοτικών αρχών. Έχουμε ήδη καταθέσει αγωγή στα αρμόδια δικαστήρια, με την οποία ζητούμε πλέον οριστικά και ξεκάθαρα από τον Ανάδοχο να επιστρέψει όσα χρήματα εισέπραξε αχρεωστήτως για έργο που δεν έκανε. Η αγωγή αυτή δεν είναι στον αέρα. Έχει βάσιμες πιθανότητες ευδοκίμησης.
Η αγωγή μας ενισχύεται και από τα ευρήματα και τα πορίσματα εμπεριστατωμένης έκθεσης του ΤΕΕ, στο οποίο προσφύγαμε, με δική μου προσωπική απόφαση, για να διασφαλίσουμε τη βεβαιότητα και την ουδετερότητα των πορισμάτων των δικών μας υπηρεσιών. Το ΤΕΕ παρέδωσε την έκθεσή του τον Ιούνιο 2015 και επιβεβαιώνει τις μεγάλες ποσοτικές ελλείψεις του Έργου. Οι χρεώσεις λοιπόν που έχει κάνει ο Ανάδοχος και τα χρήματα που έχει εισπράξει για ποσότητες εργασιών που χρέωσε, χωρίς να τις εκτελέσει, πρέπει να επιστραφούν.
Κάθε περαιτέρω αναφορά στη νομική γραμμή που ακολουθεί η Δημοτική Αρχή, για λόγους ευνόητους, θα ήταν επιζήμια και ως εκ τούτου για την ορθή και αποτελεσματική προάσπιση των συμφερόντων της πόλης, παρέλκει
Αμείλικτα ερωτήματα
Ωστόσο έχουν, από τα πράγματα, τεθεί μερικά αμείλικτα ερωτήματα που απαιτούν εξηγήσεις και πειστικές απαντήσεις:
Αφού όλοι αυτοί έκαναν τόσα και τόσα, ως τουλάχιστον διατείνονται, γιατί δεν έκαναν επί 3,5 χρόνια το αυτονόητο, αυτό δηλαδή που εμείς κάναμε, να ζητήσουμε μια πραγματογνωμοσύνη από τον επίσημο τεχνικό σύμβουλο της Πολιτείας, ισχυροποιώντας τη διεκδικητική θέση της ΔΕΥΑΜΒ, έναντι των αρπακτικών διαθέσεων του εργολάβου;
Εδώ υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα μια «μαύρη τρύπα», που θα παραμένει ανεξήγητη για τις πραγματικές προθέσεις αυτών που επί των ημερών τους διαπράχθηκε και αφέθηκε να γιγαντωθεί το μέγα σκάνδαλο της ΕΡΓΗΛ.
Και πέραν των όποιων σπασμωδικών και αναποτελεσματικών προσφυγών στη Δικαιοσύνη, γιατί δεν προχώρησαν σε μια «εσωτερική» διερεύνηση των σκοπίμων ή των από αμέλεια, αλλά σε κάθε περίπτωση υπαρκτών, εγκληματικών παραλείψεων, που οδήγησαν στην περιβόητη αυτοδίκαιη παραλαβή;
Γιατί δεν έλεγξαν πειθαρχικά, μέχρι το 2014 οπότε και εξεδιώχθησαν από το Δήμο, όσους εκ των υπηρεσιακών παραγόντων είχαν την ευθύνη για τα όσα οδήγησαν την «αυτοδίκαιη παραλαβή»;
Φοβήθηκαν σε ποιους ενδεχομένως θα έφθαναν ή μήπως – και το χειρότερο σαν σενάριο – έφθασαν, αλλά το απέκρυψαν επιμελώς φοβούμενοι τις συνέπειες και τις παρενέργειες;
Και ας μη λησμονούμε ότι τα κυριότερα από τα ερωτήματα αυτά τίθενται και στο σκεπτικό του πορίσματος του Εφετείου Λάρισας, στην οποία ο Εισαγγελέας διερωτάται γιατί δεν έγιναν οι αναγκαίες ενέργειες εγκαίρως και «που ήταν τόσα χρόνια;»
Όπως πολύ εύστοχα περιέγραψε ο επί της «σκοτινής» περιόδου, αντιδήμαρχος – χειριστής της υπόθεσης, « η ΔΕΥΑΜΒ είναι Δημοτική επιχείρηση καθαρά ανταποδοτική κι αυτό σημαίνει ότι κάθε επιβάρυνση που θα προκύψει από τις δικαστικές αποφάσεις με την ΕΡΓΗΛ το «μάρμαρο», δηλαδή το λογαριασμό, θα κληθούν, υποχρεωτικά, να τον μοιραστούν αναλογικά οι πολίτες του Βόλου». Συνεπώς οι δημότες έχουν κάθε δικαίωμα, και την απαίτηση, να ενημερωθούν πλήρως για το παρασκήνιο, που είναι έντονο, αυτής της υπόθεσης, αλλά έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να μην πληρώνουν την ανικανότητα, την αδυναμία ή ακόμη και την ελεγκτέα ποινικά και ηθικά συμπεριφορά του κάθε πολιτικού απατεώνα, που πέτυχε να τους παραπλανήσει και εξαπατήσει και να αποσπάσει πρόσκαιρα την ψήφο του.
Γι αυτό και οι πολίτες επέλεξαν τη σημερινή Δημοτική Αρχή, στέλνοντας στο περιθώριο, με το γνωστό ταπεινωτικό και εξευτελιστικό, εκλογικά, τρόπο, όλους αυτούς, που καθήλωσαν επί χρόνια την πόλη στην υπανάπτυξη και ως μέλη μιας εξουσιαστικής ελίτ φρόντισαν για όλα τα άλλα, εκτός από τα συμφέροντας της πόλης και τα δικά τους.
Οι εμπλεκόμενοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε αυτό το υπαρκτό σκάνδαλο είναι μέλη ενός πολιτικού συστήματος που απογείωσε τη διαφθορά στη χώρα, διέλυσε τον κοινωνικό ιστό και φτωχοποίησε και εξαθλίωσε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα. Την ίδια ώρα το σύστημα αυτό, ψήφιζε νόμους για να εξυπηρετήσει επιχειρηματικά συμφέροντα και εξασφάλιζε για τα μέλη του, πολιτικούς (κάθε βαθμίδας), εργολάβους, προμηθευτές, «βαρόνους» των ΜΜΕ και όσους πρόθυμα και υπάκουα το υπηρετούσαν μια προκλητικά πολυτελή διαβίωση, που ακόμη και σήμερα τη διεκδικούν, συκοφαντώντας και ελεεινολογώντας κατά όσων τους την στέρησαν. Και δεν μιλάμε μόνο για την Αθήνα.
Η περίπτωση του Βόλου και της Μαγνησίας είναι άκρως διδακτική (και αποκαλυπτική). Γιατί αν ακόμα στην Πάτρα γελούν και κλαίνε μαζί για την περίφημη δίδυμη γέφυρα, των 10 εκατομ. ευρώ, που καταρρέει, και που με την «αυτοδίκαιη έγκριση» έφθασε τα 80 εκατομ. ευρώ (!), εδώ έχουμε μια ατέλειωτη λίστα αντίστοιχων «επιτευγμάτων», όπου το δημόσιο χρήμα διασπαθίστηκε και κατασπαταλήθηκε και καριέρες και περιουσίες «χτίστηκαν» με το αίμα και τον ιδρώτα του απλού πολίτη, που ακόμα και σήμερα πληρώνει όλους αυτούς τους διεφθαρμένους, που δυστυχώς – οι περισσότεροι – μένουν ατιμώρητοι.
Αλήθεια πώς να ξεχάσει κανείς, ακόμη κι αν το θέλει, το δρόμο Βόλου – Βελεστίνου, τον Περιφερειακό (από τις απαλλοτριώσεις μέχρι την άκρως προβληματική κατασκευή του), το δρόμο Χάνια – Κισσού, την περιβόητη παράκαμψη της Ζαγοράς και τις μελέτες της των εκατοντάδων εκατομμυρίων και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός;
Για όλα αυτά οφείλουν να δώσουν απαντήσεις. Όχι σε μένα, γιατί εγώ τους ξέρω. Όπως ξέρω ότι όλα αυτά δεν οφείλονται σε απλά λάθη ή παραλείψεις, αλλά σε σκοπιμότητες. Εξηγήσεις και απαντήσεις οφείλουν στην κοινωνία, τα όνειρα, τους αγώνες και τις ελπίδες της οποίας εκμεταλλεύτηκαν χωρίς ντροπή, χωρίς καμιά ευαισθησία, ζώντας παρασιτικά σε βάρος της. Όλοι αυτοί που πρόδωσαν και εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό, υπηρετώντας την σαπίλα ενός βρόμικου πολιτικού συστήματος και που σήμερα έχουν καταγραφεί στη συνείδηση των πολιτών ως προδότες…
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ)
