Από τις ελάχιστες φορές που αισθάνθηκα μια συμπάθεια για τον γενάρχη του κολοσσιαίου (σε χρέη δηλαδή) Ομίλου ΜΜΕ Γιώργου Καρεκλίδη, ήταν αυτή που υποχρεώθηκε να ακούσει τον Εισαγγελέα του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Βόλου να αγορεύει και να αποφαίνεται ότι ο Γιώργος, που – κατά δήλωσή του – αφιέρωσε τη ζωή του στους αγώνες για το λαό και τη Δημοκρατία (!!!) – ΔΕΝ είναι δημοσιογράφος!
Τι να σας πω; Όπως μου μετέφεραν αυτόπτες μάρτυρες η έκφραση του Γεωργίου – είμαι ένα φτωχό λαϊκό παιδί που αγωνίστηκα – Καρεκλίδη, ασφαλώς δεν θα ήταν μια μάσκα πόνου, απόγνωσης και απογοήτευσης, όπως έγινε, ακόμα κι αν ο Εισαγγελέας του έλεγε πολύ βαρύτερα πράγματα… αλλά να του πει ότι δεν είναι δημοσιογράφος;
Κι εκεί που δεν άντεξε ήταν όταν στην εμπνευσμένη αγόρευσή του ο Εισαγγελικός λειτουργός παραφράζοντας τον ποιητή ( Γεμίσαμε ποιητές, αλλά δεν έχουμε ποίηση) του έδωσε τη «χαριστική βολή»: Γεμίσαμε δημοσιογράφους και δεν έχουμε δημοσιογραφία, είπε… και κάπου εκεί, λίγο μετά, ο Αρχιμήδης συνόδευσε τον γενάρχη εκτός αιθούσης, προς άγνωστη κατεύθυνση…
