Πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας η 5η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, για το τρέχον Ιεραποστολικό έτος. Στο πλαίσιο της επιμόρφωσής τους σε θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, οι κληρικοί μας ασχολήθηκαν με την αίρεση των Πεντηκοστιανών:
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου, Δρ. Θεολογίας, Ιεροκήρυκας Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης, με θέμα «Απαντήσεις στις βασικές πλάνες των Πεντηκοστιανών». Ο ομιλητής τόνισε πως «οι Πεντηκοστιανοί ισχυρίζονται ότι αποτελούν την αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Επιμένουν ότι αυτοί πιστεύουν, ζουν και λατρεύουν τον Θεό τόσο σωστά όσο και οι απόστολοι του Χριστού, μαζί με τους πρώτους χριστιανούς. Υποστηρίζουν ότι έχουν ως βάση τους την Αγία Γραφή, την οποία ερμηνεύουν από μόνοι τους, πιστεύοντας ότι οπωσδήποτε τους φωτίζει το Άγιο Πνεύμα. Με όλες αυτές τις προϋποθέσεις είναι βέβαιοι ότι η Εκκλησία των Πεντηκοστιανών ταυτίζεται με την Εκκλησία των αποστόλων και γι’ αυτό την ονομάζουν Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής ή κάποιοι διαφοροποιημένοι από αυτούς, Ελευθέρα Εκκλησία της Πεντηκοστής, Αποστολική Εκκλησία του Θεού ή κάποιοι άλλοι, Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής κ.λπ. Δεν αρκούν, όμως, για την αλήθεια οι απλοί ισχυρισμοί. Είναι απαραίτητο να εκπληρώνονται κάποια βασικά κριτήρια. Από την προσεκτική μελέτη τόσο των θείων Γραφών, όσον και όλης της ιστορίας της Εκκλησίας, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τρία βασικά κριτήρια, για να γνωρίσουμε ότι η Εκκλησία είναι η αληθινή: 1. Η αυθεντική Διδασκαλία, ως δόγμα, 2. Ο Χριστομίμητος τρόπος ζωής, ως ήθος και 3. Ο εξ αρχής παραδεδομένος τρόπος επικοινωνίας με τον Θεό, ως καθαρή και αμίαντη λατρεία. Στο σημείο αυτό τίθεται το καίριο ερώτημα: Εκπληρώνονται τα κριτήρια αυτά στους Πεντηκοστιανούς, όπως στην Εκκλησία των Αποστόλων;»
Ως προς το πρώτο, ο π. Αυγουστίνος επεσήμανε ότι «Ο Ιησούς Χριστός αποκάλυψε στους αποστόλους και μέσω αυτών παρέδωκε σ’ όλους τους χριστιανούς όλων των αιώνων την τέλεια και αμετάβλητη αλήθεια για τον Θεό, τον κόσμο, τον άνθρωπο και τη σωτηρία. Για να διαφυλαχτεί ακέραια η αλήθεια που αποκάλυψε ο Χριστός απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις, τις οποίες συναντούμε σ’ όλη τη διαδρομή της εκκλησιαστικής ιστορίας. Μερικές από αυτές είναι η ύπαρξη της μιας αληθινής Εκκλησίας, η αναλλοίωτη αποστολική Διδαχή και η αδιάκοπη αποστολική Διαδοχή. Οι Πεντηκοστιανοί δεν διαθέτουν καμία από τις προϋποθέσεις αυτές, για να βρίσκονται στην αληθινή Εκκλησία του Χριστού… Η προσεκτική μελέτη της ιστορίας των Πεντηκοστιανών δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, αλλά είναι μία προτεσταντογενής Οργάνωση…». Στη συνέχεια, απέδειξε την λανθασμένη αντίληψή τους για την Εκκλησία και την Αγία Γραφή, που τους οδηγεί στην παραποίηση των ιερών Μυστηρίων της Αποστολικής Εκκλησίας και αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις αιρετικές θέσεις τους για το Βάπτισμα, την Θεία Κοινωνία, την ιερωσύνη, το Μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως, τους Αγίους και τις άγιες εικόνες, «τις οποίες θεωρούν ως λατρεία των ειδώλων… Ως προς την αδιάκοπη αποστολική Διαδοχή ούτε γίνεται λόγος γι’ αυτήν, αφού η παρουσία των Πεντηκοστιανών στην ιστορία αριθμεί μόλις ένα αιώνα…».
Ως προς το δεύτερο, ο π. Αυγουστίνος παρατήρησε ότι το Ορθόδοξο Χριστιανικό ήθος δεν έχει την παραμικρή σχέση με «την απλοποιητική ηθική των Πεντηκοστιανών, που ταυτίζεται με τον προτεσταντικό ευσεβισμό…». Στηλίτευσε την «τακτική εξαπάτησης, για την απόκτηση οπαδών», ενώ «το σημαντικότερο δείγμα αλλοιώσεως του ήθους των Πεντηκοστιανών είναι το τόλμημά τους να χωρισθούν από την αιωνόβια μία Εκκλησία του Χριστού… Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι το κριτήριο του Χριστομίμητου ήθους δεν υπάρχει στην λεγόμενη εκκλησία των Πεντηκοστιανών».
Ως προς τη λατρευτική τους ζωή, ο ομιλητής αναφέρθηκε στο ζήτημα της γλωσσολαλιάς, το οποίο κυριαρχεί, αλλά δεν είναι το μόνο. «Σε κάποιες περιπτώσεις οι οπαδοί τους γελούν παρατεταμένα και ξεκαρδιστικά «εν πνεύματι». Άλλοι θρηνούν γοερά. Άλλοι τρέμουν επιδεικτικά. Άλλοι χορεύουν και στο τέλος πέφτουν κάτω στο πάτωμα αναίσθητοι. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις θεωρείται ότι είναι εμπνευσμένες από την έντονη παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Είναι ολοφάνερο ότι το πνεύμα της εξάψεως και της θορυβώδους εκστάσεως δεν έχει καμία σχέση με το Άγιο Πνεύμα, που μας πληρώνει με εκείνη την ειρήνη «την υπερέχουσαν πάντα νουν», όταν ενσυνείδητα συμμετέχουμε στην μυστηριακή λατρεία της Εκκλησίας. Ο μακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ, συμπεραίνει ότι οι εμπειρίες των Πεντηκοστιανών είναι ειδωλολατρικές θρησκευτικές εμπειρίες, οι οποίες ανταποκρίνονται στην μεντιουμιστική μυητική εμπειρία…».
Ολοκληρώνοντας την εισήγησή του, ο π. Αυγουστίνος κατέληξε ως εξής: «η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία προτρέπει εκείνους που αναζητούν τον Χριστό και έχουν μεταφερθεί χωρίς επισταμένη εξέταση στο καλοστολισμένο και καταδεκτικό μεν, αλλά αφερέγγυο για τη θεραπευτική του μέθοδο ιδιωτικό θεραπευτήριο των Πεντηκοστιανών, να επιστρέψουν στο αδιάπτωτα αναγνωρισμένο και δοκιμασμένο, για χιλιετίες, Θεραπευτήριο των Προφητών, των Αποστόλων και των Αγίων, στη μοναδική Εκκλησία, την Ορθόδοξη, που προσφέρει εγγυημένα, όχι μόνον την πραγματική πνευματική θεραπεία, αλλά και την αληθινή απόκτηση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και την μακαρία αιώνια ζωή».
Επόμενος ομιλητής ήταν ο κ. Αναστάσιος Πολυχρόνης, πρώην μέλος της «Ελευθέρας Εκκλησίας της Πεντηκοστής», με θέμα «Η εμπειρία μου από τον χώρο των Πεντηκοστιανών». Ο ομιλητής, με έκδηλη συγκίνηση και εξομολογητική διάθεση, αναφέρθηκε στην πρώτη του επαφή με την αίρεση το 1981 και στην αδυναμία του να διακρίνει την πλάνη του, γιατί, όπως ομολόγησε, δεν διέθετε Ορθόδοξο κριτήριο, αφού δεν ζούσε την Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, ενώ έδειχνε μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στην λανθασμένη αίσθησή του. Αναφέρθηκε στην συστηματική πλύση εγκεφάλου, που δέχθηκε από τους επικεφαλής της αιρέσεως, κατά της Κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και την γαλούχησή του στις αρχές της αιρέσεως, στους κόλπους της οποίας παρέμεινε επί 12,5 χρόνια. Έκτοτε, άρχιζε να διαφημίζει την αίρεση, να ασκεί απροκάλυπτο προσηλυτισμό, νομίζοντας ότι, με τον τρόπο αυτό, επιτελούσε έργο Θεού. Χαρακτήρισε το πνεύμα της αίρεσης σατανικό, κάλεσε, όμως, τους κληρικούς και ποιμένες της Εκκλησίας να προσεγγίζουν τους πλανεμένους αδελφούς και αγάπη και επιείκεια, όχι με επιθετικότητα.
Διηγούμενος τα της εξόδου του από την αίρεση των Πεντηκοστιανών, επεσήμανε ότι η αγαθή του προαίρεση και η προσευχή του να λάβει από τον Θεό το πνεύμα της διακρίσεως, τον οδήγησε στον σταδιακό εντοπισμό της πλάνης. Η γνωριμία του δε με αγιασμένους Γέροντες της Εκκλησία μας, στο Άγιον Όρος και την Κρήτη, συνέβαλε τα μέγιστα στην αποτοξίνωσή του από την ενέργεια της πλάνης και στην σταδιακή του επιστροφή και αποκατάσταση στους κόλπους της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ακολούθησε συζήτηση επί των εισηγήσεων και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.
