Η «καθαρή» ήττα του ευρωφοβικού Βίλντρες καταρρακώνει το ηθικό των αντιευρωπαϊστών σε Γαλλία και Ολλανδία – Μεγάλος χαμένος και το κόμμα του Γερούν Ντάισελμπλουμ – Τουλάχιστον 4 κόμματα θα απαιτηθεί να συνεργαστούν για να σχηματίσουν κυβέρνηση – Εκτιμάται ότι θα χρειαστούν εβδομάδες συνομιλιών πριν καταλήξουν
Μια μεγάλη ανάσα, πριν ξεκινήσει η επόμενη κούρσα των εκλογών, πήρε γενικά η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και συγκεκριμένα κράτη-μέλη, μετά τα αποτελέσματα των ολλανδικών εκλογών. Η άνετη επικράτηση του Μαρκ Ρούτε απέναντι στον ευρωφοβικό Χέιρτ Βίλντερς επιβεβαίωσε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, δίνοντας χρόνο και χώρο, στους ψηφοφόρους της Γαλλίας και της Γερμανίας (και ενδεχομένως της Ιταλίας).
Οι λεπτομέρειες των ολλανδικών εκλογών και τα ποσοστά των κομμάτων δεν θα ενδιέφεραν σχεδόν κανέναν άλλον Ευρωπαίο, εκτός από τους πολίτες των Κάτω Χωρών, αν δεν είχε προηγηθεί μια ιδιαίτερη προεκλογική περίοδος που συνδύαζε την αντιευρωπαϊκή ρητορική και τον απομονωτισμό, αλλά την ίδια στιγμή και την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη απέναντι στις «επιθέσεις» του Τούρκου προέδρου σε ένα ιδρυτικό κράτος της Ένωσης.
Ήττα του Χέιρτ Βίλντερς
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι αντιδράσεις από το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και συγκεκριμένων υποψηφίων από το Παρίσι και τη Ρώμη. Ήττα των αντιευρωπαϊστών – «καλά νέα». Πρόκειται όντως για ένα ιδανικό διάλειμμα, όπως τουλάχιστον το ερμηνεύουν συγκεκριμένες πρωτεύουσες, σε μια πορεία προς την απαξίωση της Ε.Ε. που ξεκίνησε από το Brexit και έφτασε στο όριο στις εκλογές στην Αυστρία. Ιδανικό μεν, διάλειμμα δε. Ακολουθούν εκλογικές αναμετρήσεις σε πολλές και μεγάλες χώρες της Ε.Ε.
Ο μεγάλος ηττημένος Χέιρτ Βίλντερς
Ο συμβολισμός των εκλογών για την Ε.Ε.
Ο συμβολισμός των εκλογών για την Ε.Ε. είναι πολύ ισχυρός. Μια από τις χώρες της BENELUX, μια από τις ιδρυτικές χώρες της Ε.Ε. απέρριψε τις αντιευρωπαϊκές κορώνες. Οι Ολλανδοί πολίτες προσήλθαν μαζικά στις κάλπες, καταγράφοντας ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής εδώ και 30 χρόνια. Ο Χέιρτ Βίλντερς είχε υποσχεθεί να φέρει την «αντιευρωπαϊκή επανάσταση». Να απομακρύνει την Ολλανδία από την Ένωση και να δώσει το «παράδειγμα» στους ψηφοφόρους των πολιτικών του συμμάχων, όπως η κυρία Μαρίν Λεπέν. Απέτυχε.
Νικητές και ηττημένοι «στην πράξη»
Οι Ολλανδοί απέρριψαν τον κ. Βίλντερς. Το κόμμα που ίδρυσε ο «Ολλανδός Τραμπ», το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV), ήταν μια προσωπική του υπόθεση. Με το πρόγραμμά του να χωράει σε μια μόλις σελίδα «Α4», δεν κατάφερε να πείσει όσους Ολλανδούς υποστήριζε ότι είχε προσελκύσει προεκλογικά.
Άλλωστε η χώρα που καταγράφει μια από τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις σε ολόκληρη την Ε.Ε., με ανάπτυξη στο 2,7% και με ανεργία περίπου στο 5%, δεν επείσθη από την καταστροφολογία του κ. Βίλντερς. Παρά ταύτα, η ήττα του ευρωφοβικού πολιτικού ήταν απλώς μια «Πύρρειος νίκη» για τον κ. Ρούτε, μια ανέλπιστη νίκη για το κόμμα των Πρασίνων και μια καταστροφή για το Εργατικό Κόμμα, την πολιτική ομάδα του προέδρου του Eurogroup και υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας, Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Το κόμμα του κ. Ρούτε έχασε 8 έδρες σε σχέση με το 2012. Από τις 41 έδρες έπεσε στις 33 (στο 77,7% της ενσωμάτωσης). Το Εργατικό Κόμμα υπέστη μια από τις μεγαλύτερες ήττες στην ιστορία του, καθώς έχασε 29 έδρες μέσα σε πέντε χρόνια. Οι «νικητές» ήταν οι Πράσινοι, που κέρδισαν 12 έδρες. Η αύξηση της δημοτικότητας των Ολλανδών Πρασίνων (GroenLinks), πιστώνεται στον επικεφαλής τους κ. Γέσε Κλάβερ.
Άλλωστε η χώρα που καταγράφει μια από τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις σε ολόκληρη την Ε.Ε., με ανάπτυξη στο 2,7% και με ανεργία περίπου στο 5%, δεν επείσθη από την καταστροφολογία του κ. Βίλντερς. Παρά ταύτα, η ήττα του ευρωφοβικού πολιτικού ήταν απλώς μια «Πύρρειος νίκη» για τον κ. Ρούτε, μια ανέλπιστη νίκη για το κόμμα των Πρασίνων και μια καταστροφή για το Εργατικό Κόμμα, την πολιτική ομάδα του προέδρου του Eurogroup και υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας, Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Το κόμμα του κ. Ρούτε έχασε 8 έδρες σε σχέση με το 2012. Από τις 41 έδρες έπεσε στις 33 (στο 77,7% της ενσωμάτωσης). Το Εργατικό Κόμμα υπέστη μια από τις μεγαλύτερες ήττες στην ιστορία του, καθώς έχασε 29 έδρες μέσα σε πέντε χρόνια. Οι «νικητές» ήταν οι Πράσινοι, που κέρδισαν 12 έδρες. Η αύξηση της δημοτικότητας των Ολλανδών Πρασίνων (GroenLinks), πιστώνεται στον επικεφαλής τους κ. Γέσε Κλάβερ.
Ο Γέσε Κλάβερ πανηγυρίζει την μεγάλη επιτυχία των Πρασίνων
Οι επόμενες εβδομάδες
Για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ολλανδία θα χρειαστούν αρκετές ημέρες, ίσως και εβδομάδες. Η πρώτη θέση που έλαβε ο κ. Ρούτε καθιστά αυτομάτως τη διαδικασία ευκολότερη. Παρά ταύτα θα χρειαστεί τουλάχιστον άλλα τέσσερα κόμματα για να συγκροτήσει ένα κυβερνητικό συνασπισμό. Και αυτά θα πρέπει να είναι όσα κατέχουν τις περισσότερες έδρες και στην Άνω Βουλή της Ολλανδίας (Eerste Kamer) στην οποία το κόμμα του κ. Ρούτε (VVD ) έχει 13 έδρες, ενώ το κόμμα του κ. Βίλντερς έχει 9. Είναι η μοναδική ευκαιρία για να μπορέσει η συγκυβέρνηση που θα προκύψει από την Κάτω Βουλή (Tweede Kamer) να νομοθετεί με κάποια ευκολία.
Νικητής των εκλογών ο Μαρκ Ρούτε
Η συνέχεια
Η αντιευρωπαϊκή ρητορική και τα κόμματα που απορρίπτουν συλλήβδην την ευρωπαϊκή ενοποίηση φαίνεται να έχουν ισχυρότερη φωνή από ότι ουσία. Από την Μαρίν Λε Πεν και την AfD της Γερμανίας, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτά τα κόμματα έχουν πολύ μικρότερη απήχηση στο εκλογικό σώμα από αυτή την οποία φοβούνται ότι μπορεί να αποκτήσουν, οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.
Παρόλο που ατές οι πολιτικές ομάδες προσπάθησαν να φέρουν στην κορυφή της ατζέντας την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε., δεν φαίνεται να πείθουν την πλειοψηφία.
Η ψήφος των Ολλανδών πολιτών δίνει αέρα στα πανιά των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, καθώς για ακόμα μια φορά οι πολιτικοί των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνειδητοποιούν ότι οι εκλογές σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ένωσης όχι απλώς δεν περνούν απαρατήρητες από το εθνικό εκλογικό σώμα, αλλά αντίθετα επηρεάζουν μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων. Τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. είναι πλέον συγκοινωνούντα δοχεία.
Παρόλο που ατές οι πολιτικές ομάδες προσπάθησαν να φέρουν στην κορυφή της ατζέντας την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε., δεν φαίνεται να πείθουν την πλειοψηφία.
Η ψήφος των Ολλανδών πολιτών δίνει αέρα στα πανιά των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, καθώς για ακόμα μια φορά οι πολιτικοί των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνειδητοποιούν ότι οι εκλογές σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ένωσης όχι απλώς δεν περνούν απαρατήρητες από το εθνικό εκλογικό σώμα, αλλά αντίθετα επηρεάζουν μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων. Τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. είναι πλέον συγκοινωνούντα δοχεία.
