Μια μικρή πολιτεία έχει δημιουργηθεί στην Ειδομένη, εκεί όπου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες περιμένουν υπομονετικά να περάσουν τα σύνορα με την ΠΓΔΜ.
Καντίνες και μικρά υπαίθρια μαγαζάκια, χωρίς βιτρίνες αλλά με άκρως απαραίτητα τρόφιμα και υλικά για τους πρόσφυγες, βρίσκονται διασκορπισμένα στην περιοχή.
Ανήκουν ίσως σε εκείνα τα λίγα «καταστήματα» της χώρας στα οποία δεν υπάρχει πλέον άγχος για το αν θα «βγει» ο τζίρος της ημέρας. Μία από τις πιο κερδοφόρες και νόμιμες επιχειρήσεις ανήκει στον Λάζαρο Ούλη, ο οποίος, αφού τοποθέτησε την καντίνα του σε ένα χωράφι που του ανήκει, ξεκίνησε να εξυπηρετεί τους πρόσφυγες προσφέροντάς τους σάντουιτς. Οπως δηλώνει, μάλιστα, ο ίδιος, πουλάει έως και 3.000 την ημέρα.
«Υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που φέρνουν φαγητό, αλλά οι άνθρωποι εδώ το πετάνε γιατί φοβούνται την ύπαρξη χοιρινού κρέατος λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Εμείς τους κάνουμε σάντουιτς με ψωμί και πατάτες», λέει μιλώντας στην Espresso ο κ. Λάζαρος. «Δίνουμε τα σάντουιτς 2 ευρώ και από 1 με 1,5 τον καφέ και το τσάι. Οταν βλέπω, όμως, ότι κάποιος έχει ανάγκη, δεν παίρνω χρήματα», λέει ο ιδιοκτήτης της καντίνας.
«Από τον δήμο μού είπαν ότι κάνω λειτούργημα. Οι ίδιοι δεν μπορούν να μου δώσουν κάποια συγκεκριμένη άδεια, αλλά μου είπαν πως αν φύγουμε από εδώ, όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα ρημάξουν το χωριό για να βρουν κάτι να φάνε» λέει ένας άλλος ιδιοκτήτης καντίνας, ο Στέφανος.
Από την πλευρά του, ένας παραγωγός, ο Τάσος Καραφουλίδης, που πουλάει ντομάτες, λεμόνια και μήλα λέει: «Ηρθα από τη Σκύδρα Πέλλας να πουλήσω φρούτα και σαλάτες. Τα δίνουμε 1 ευρώ το κιλό. Οταν μαθαίνουν την τιμή, οι άνθρωποι παθαίνουν πλάκα, αφού μας λένε ότι κάποιοι τους ζητούν 2 και 3 ευρώ».
